Dragon-Girl pisze:
Może zaczne od początku, bo trochę ogólnikowo napisałam wcześniejszy post.
M. urodził się jako interseksualna osoba, do 4lat uważany był za dziewczynkę w świetle prawa, rodziny, sąsiadów.. Potem to się nie wiadomo z jakiego powodu zmieniło, jak miał 5lat "został" chłopcem, zmieniono wszystkie dokumenty. Jak M. dostał pierwszą miesiączkę, rodzina nie powiedziała, ze jest inter, więc w szpitalu robili mu mnóstwo badań, w końcu nie znali przyczyny krwawienia, dowiedział się o sobie przypadkiem, a rodzina wmawiała mu iż tak ma być, bo tak chce Bóg i nie wolno z tym nic robić (a miał możliwość jako dziecko skorygować płeć) znalazł dokumenty gdzie "był dziewczynką", rodzice wmawiają mu, że to pomyłka urzędowa itp.
Ok., ale nadal…
Skala niespójności, zaprzeczanie jedno drugiemu, nierozsądne wnioski na podstawie określonych faktów – niestety ale z tego opisu to właśnie daje się wyciągnąć.
Musisz ten opis ponownie uporządkować – a dlaczego?
Skoro piszesz że urodził/a się jako osoba interseksualna – to na jakiej podstawie tak twierdzisz? I na jakiej podstawie on/ona uznaje się za taką osobę? Coś w przypadku interseksualizmu musi być czarno na białym. Czy oznacza to iż ustalono poprzez określone badania (np. genetyczne, analiza wyglądu narządów płciowych) noworodka, że jest „problematyczne”? Że już w tym czasie lekarze wystawili papier na interseksualizm/obojnactwo/hermafrodytyzm itp.?
Jeśli doszło do sytuacji, że w wieku 5 lat zmieniono prawne oznaczenie płci – oznacza to tylko, że rodzice mieli pełną świadomość z jakim dzieckiem mają do czynienia – że użyję słowa „problematycznego” z ich punktu widzenia, ale też lekarzy. Można zakładać że cały ten problem rozbijał się o kwestię stanu narządów płciowych – które są widoczne, więc pozwalają doszukiwać się problemu. Nie opisujesz w jaki sposób dziecko się zachowywało czy to zachowanie dodatkowo wzmacniało u rodziców przekonanie, aby nakierować je także prawnie i społecznie na chłopca. Czy też kierowali się w swej ocenie/potrzebie czymś jeszcze? Np. chęcią posiadania chłopca a nie dziewczynki, na zasadzie skupienia się na własnych preferencjach z pomijaniem wątpliwości, które to podsuwa „przypadek” własnego dziecka?
Dokonanie zmiany oznaczenia płci w akcie urodzenia i oficjalnych dokumentach odbywa się w oparciu o badania lekarskie/konsultacje. Stąd pewnie istnieją akta medyczne do których można zajrzeć i ocenić częściowo z jakiegoż to powodu rodzice budowali swe nastawienie do dziecka w taki a nie inny sposób?
Kolejna część opisu też jest bardzo zagmatwana. Dostaje miesiączki, lekarze nie wiedzą skąd i o co chodzi? To w końcu kto i na jakiej zasadzie ustalił że osoba ta urodziła się jako „inter”? A ze względu na ową miesiączkę prowadzone są badania, a lekarze nie wiedzą skąd/dlaczego? To nie jest wiarygodne. Jeśli występuje fakt miesiączkowania – oznacza to że budowa jej (piszę jej, bo określasz że chcę być nią) narządów płciowych i organów wewnętrznych wpływają na jasne przekazanie nam, że: na ich podstawie „przerobienie” dziecka w dokumentach na chłopca nie trzyma się kupy, bo jakoś brak sensownych ku temu podstaw, poza przychylenie się do „widzimisię” rodziców. A i w tym przypadku ewentualna przychylność lekarzy i urzędników była by zaskakująca.
Nie jest możliwe, aby lekarze nie byli wstanie opisać przypadku tej osoby.
Nie rozsądne jest wychodzenie z pretensjami, że dziecku nie korygowano operacyjnie narządów płciowych gdy ustalono że „są problematyczne”, a jednocześnie ustalono że to przypadek interseksualny. Z tego względu iż u osoby tej z biegiem czasu ukształtuje się taka tożsamość seksualna, płeć psychiczna, czy jak to nazwiemy – która to pozwoli tej osobie właściwie nastawić się do tego, co posiada pomiędzy nogami. Stąd nieodwracalna interwencja medyczna w pierwszych latach życia – może być dla tej osoby nieszczęściem. Ogólnie osoby interseksualne stoją na stanowisku, że jeśli nie wiadomo jak rozstrzygnąć po urodzeniu problem ze źle ukształtowanymi narządami płciowymi – to trzeba to zostawić tak jak jest i poczekać na decyzję osoby która została nimi obdarzona - w późniejszym wieku. Wtedy rozstrzygnie się (albo i nie) jak kształtuje się tożsamość płciowa/płeć psychiczna i w którym kierunku warto korygować genitalia.
Opis Twój jest strasznie zagmatwany – stąd nie da się wyciągnąć pewnych rzeczy.
Czyli co: Rodzice uznali że mogą sobie wychować dziecko na dziewczynkę lub chłopca, nie bacząc na jej odczuwalną płeć, z pomijaniem uzewnętrznianego utożsamiania się z jedną z nich? Opis miesiączki wskazuje że nie mieli podstaw do przekonywania się, iż posiadają chłopca. Tym bardziej że przy urodzeniu ustalono iż jest dziewczynką. Czy też późniejsze badania np. genetyczne, ewentualny wygląd dziecka – drugo i trzeciorzędne cechy płciowe, zachowanie społeczne – nastawiały rodziców do korekty prawnej oznaczenia płci, i wychowywania z uwzględnianiem kulturowego wizerunku danej płci?
Zachowanie rodziców wobec swego dziecka – mimo że jest już pełnoletnie, nie jest oczywiście akceptowalne. Ale w całym tym opisie brakuje właśnie wyjaśnienia co stało za tym, iż osoba ta raz była uznawana przez lekarzy/prawo/rodziców za dziewczynkę, a raz za chłopca i na jakiej podstawie to ustalano?
Natomiast inną kwestią jest ustalenie faktu że „przynależy” do przypadku interseksualnego, że jako osoba dorosła ma prawo ustalić dla siebie nową płeć prawną, społeczną i fizyczną – co da się zrobić właśnie poprzez poddanie się pewnym procedurom. Wydaje się że tym bardziej ułatwionym, bo już posiada przeszłość osoby którą uznano przy narodzinach jako dziewczynkę.
Jak miał 19 lat przyznał rodzicom iż czuję się kobietą, zachowuje się jak kobieta. Jego rodzina i znajomi tego nie akceptowali i nie akceptują, rodzina chce go wysłać do psychiatryka na przymusowe leczenie, bo jest "spedalonym bydlakiem" (to najłagodniejsze okreslenie) ciągle go kontrolują, wyrzucają jego rzeczy, bo przecież nic mu nie potrzebne, ma być facetem i zachowywać się jak facet, a nie jak "ciota" a jak tak chce, to ma się wynieść na ulice (nie ma gdzie pojsc) mops i inne osrodki nie chcą pomoc, bo ma dobre warunki, nikogo nie interesuje, ze rodzina gnebi go psychicznie.
Nie wiem ile obecnie ma lat. Ale do określonego wieku, i jeszcze jak nadal się uczy, rodzice muszą na nią łożyć pieniądze. Jeśli nie chcą, może wystąpić o alimenty. Poza tym, określone zachowania ze strony rodziców, ale i rodziny – pozwalają jej oskarżyć ich. Warto w takim razie skorzystać z Ogólnopolskiego Pogotowia dla ofiar przemocy w rodzinie „Niebieska Linia”. Istotne jest założenie akt gdzie zbierano by dowody znęcania się fizycznego, czy psychicznego. Bo na tej podstawie wszczynane są interwencje w obronie osoby krzywdzonej.
Zwróć też może uwagę na fakt zaistnienia w Warszawie tzw. Hotelu Interwencyjnego dla osób LGBTI…
Szukał pomocy na różnych forach lgbt/trans,(niebieskie forum, qeer, transfuzja itp) kończyło się to wyśmianiem i nazwaniem go "potworem", "dziwolągiem" i że nie ma dla takich jak on miejsca, a najlepiej żeby się leczył psychicznie, bo sobie ubzdurał iż jest w "większośći kobietą"..
Nie obraź się, ale moderacja tych portali nie pozwala sobie na to, aby ktoś tam jeździł po innych sformułowaniami w rodzaju „potwór”, „dziwoląg” w stosunku do innej osoby skrótowca LGBTI. To że znajdzie się jakiś forumowicz, czy forumowiczka co to może uznać inną osobę za nienormalną, nie oznacza że będzie miał/a przyzwolenie na rozwijanie się ze swą mową nienawiści. Choć to oczywiście też kwestia wrażliwości moderacji, czy szybkości interwencji.
Administracja i moderacja jest od tego – aby pilnować tych osobników, którzy niszczą swym pisaniem innych, lub też, aby zwrócić się do nich bezpośrednio ze skargą na innych/inne.
Inna kwestia to „popularność” interseksualizmu na tych forach – stąd problem ze znalezieniem osób z podobnym problemem, aby go przedyskutować.
ma za sobą ginekologow, psychiatre, psychologow, lekarzy. Każdy wmawiał mu, że ma ćwiczeniami się "naprostować" na chłopaka<
Nadal nie przemawia do mnie to wszystko co tutaj przedstawiasz. Bo to po prostu jest niespójne – nie obraź się.
To w końcu ma „papier na interseksualizm”, czy nie ma? Korekta prawna oznaczenia płci w wieku 5 lat nie wynikała z jej decyzji, tylko ewentualnie lekarzy i rodziców. Mogłaby więc przystąpić do procedury ustalenia dla siebie kolejny raz płci, gdzie uwzględniono by jej własne poczucie płci – już osoby dorosłej. Korzystanie przy tym z przypadkowych lekarzy/psychologów mija się z celem.
I podkreślę ponownie:
Chcesz dobrze i jeszcze pomóc, ale ciągle nie przemawia do mnie cały ten opis – jest chaotyczny i coś czemuś przeczy.
To jest trochę tak jak z filmami w rodzaju ”XXY” z 2007r., czy Le Mystère Alexina z 1985r.
Osoby które zdecydowały się zrealizować opowieść o podobnym przypadku który próbujesz tutaj przedstawić – w pewnym sensie poległy, przez fakt ewidentnych błędów w opisach, prowadzonej narracji, czy wybór określonego przedstawienia bohaterek/bohaterów.
No i (na co sama zwracałam już uwagę):
mskaa pisze:
Wydaje mi się, że przy obecnym stanie prawnym (który przypadków interseksualizmu nie reguluje zbyt dobrze) jedyna droga, która pozostaje tej osobie (która w papierach oficjalnie jest mężczyzną) to udać się do ogarniętego lekarza i przejść procedurę właściwie identyczną jak osoby transseksualne (ma tę przewagę, że może zebrać wszystkie dokumenty potwierdzające wątpliwości cd. faktycznej - fizycznej płci). W każdym razie jeśli nie stać go na razie na korektę płci to zmiana w papierach powinna być trochę łatwiejsza.
A takie gadanie do kogos, o kims, ze cos mozna, albo nie to o kant d... rozstrzasc. Jak dla mnie, strata czasu. M. szuka pomocy? Czy DragonGirl? 
