Pocieszanie

[kotte]

Taka sytuacja mnie dziś spotkała: weszłam do pokoju dyrektorki oddziału i zastałam ją strasznie smutną, widać było, że przed chwilą płakała. Zawahałam się chwilkę, ale zapytałam o to, czego nie wiedziałam i wyszłam zostawiając ją tam samą... i cholernie źle się z tym czułam.

Zastanawiam się co powinnam była zrobić?? Zapytać czy wszystko ok? Czy jakoś pomóc? Przytulić? Nie wiem... Co Wy robicie w takiej sytuacji?? Albo co byście zrobiły?

Znamy się z pracy, mamy dobre kontakty, czasem rozmawiamy, śmiejemy się, ale jest moją przełożoną. Mogłaby mnie zbyć jednym słowem i pomyśleć, że się spoufalam (a nie chcę, serio!), ma ok. 40 l., jestem dużo młodsza.. Było mi szczerze głupio i nieswojo zastać ją w takim stanie - tym bardziej, że odbieram ją jako silną, pewną siebie i kompetentną osobę.

Ja na jej miejscu chciałabym, zeby mnie ktoś pocieszył. Nie wiem... co myślicie?

[Wiosennagwiazda]

Taka sytuacja mnie dziś spotkała: weszłam do pokoju dyrektorki oddziału i zastałam ją strasznie smutną, widać było, że przed chwilą płakała. Zawahałam się chwilkę, ale zapytałam o to, czego nie wiedziałam i wyszłam zostawiając ją tam samą... i cholernie źle się z tym czułam.

Zastanawiam się co powinnam była zrobić?? Zapytać czy wszystko ok? Czy jakoś pomóc? Przytulić? Nie wiem... Co Wy robicie w takiej sytuacji?? Albo co byście zrobiły?

Znamy się z pracy, mamy dobre kontakty, czasem rozmawiamy, śmiejemy się, ale jest moją przełożoną. Mogłaby mnie zbyć jednym słowem i pomyśleć, że się spoufalam (a nie chcę, serio!), ma ok. 40 l., jestem dużo młodsza.. Było mi szczerze głupio i nieswojo zastać ją w takim stanie - tym bardziej, że odbieram ją jako silną, pewną siebie i kompetentną osobę.

Ja na jej miejscu chciałabym, zeby mnie ktoś pocieszył. Nie wiem... co myślicie?

Jak nie jesteście wystarczająco blisko, by dzielić się swoimi sprawami/problemami, to myślę, że nie powinnaś mieć tej sytuacji dłużej w głowie.
Myślę, że zawsze na miejscu jest zwykłe zapytanie- czy możesz jakoś pomóc etc. i w zależności od odpowiedzi dalej zareagować. To wszystko.

[zosia24]

Jakby chciała, to sama by Ci powiedziała, jakoś na pewno by poruszyła ten temat, żeby się komuś wyżalić.

[czarodziej-z-oz]

To zalezy...

Uwzgledniajac, ze to bylo w pracy i ze jest Twoj przelozona, moglaby nie miec ochoty na opowiadanie czegokolwiek ze swojego zycia prywatnego.

Z drugiej strony zawsze mozna grzecznie spytc, czy mozna w jakis sposob pomoc...

[gimmeeverything]

Ja na jej miejscu chciałabym, zeby mnie ktoś pocieszył.

a ja nie.

[Onlydreams1]

Ja na jej miejscu chciałabym, zeby mnie ktoś pocieszył. Nie wiem... co myślicie?

Osobiście nie lubię mówić o swoich problemach -Zazwyczaj i tak nikt ich za mnie nie załatwi. To po co? żeby usłyszeć nie martw się, jakoś to będzie? to sama sobie mogę powiedzieć.

[NewTedy]

Śmiech i płacz to stan przejściowy.
Nie wypada przytulać dyrektorki w pracy chyba że taka jesteś i przytulasz wszystkich smutasów.
Wrażliwa pani dyrektor to skarb, więc musicie zrobić wszystko żeby została aż do emerytury.
To nie ja nie myślcie sobie, ale pewna pani dyrektor przemknęła mi przez rozpasaną wyobraźnię

[mwmwmw]

Nie może ktoś inny się nią zająć ?

[Wiosennagwiazda]

Pewnie zajmie się nią czas

[dalidaa]

Pewnie zajmie się nią czas

100 procent racji ! czas zawsze działa na korzyść w rozwiązywaniu problemów.

Swoją drogą to, że Pani Dyrektor jest silna i kompetentna nie znaczy, że nie mogła mieć chwili słabości!
Dojdzie do siebie, nie przejmuj się.

Raz miałam taką oto sytuację:

Rozmawiałam z dr prowadzącą zajęcia z fonetyki o tym, że hmm... poziom jest nieco za niski (na prośbę grupy). Idąc do sali owa Pani potknęła się jak pingwin, wyrżnęła na posadzkę i pojechała na brzuchu z 2-3 metry (bo było pastowane)... Masakra! Nie wiedziałam, czy się śmiać czy płakać. Gdy klęknęła to podałam jej tylko rękę mówiąc: "nie widziałam jak Panią zbierać"...

to dopiero żenada

[kotte]

Dzięki dziewczyny

Głównie chodziło o to, co robić, gdy sytuacja się powtórzy, czy to z dyrektorką czy inną osobą.
I chyba zwykłe: "Stało się coś?" i "Mogę jakoś pomóc" będzie tu na miejscu.

[Wiosennagwiazda]

Pewnie zajmie się nią czas

Rozmawiałam z dr prowadzącą zajęcia z fonetyki o tym, że hmm... poziom jest nieco za niski (na prośbę grupy). Idąc do sali owa Pani potknęła się jak pingwin, wyrżnęła na posadzkę i pojechała na brzuchu z 2-3 metry (bo było pastowane)... Masakra! Nie wiedziałam, czy się śmiać czy płakać. Gdy klęknęła to podałam jej tylko rękę mówiąc: "nie widziałam jak Panią zbierać"...

..Dalidaa, lepiej napisz, czy po tym wszystkim powiedziałaś jej o "niskim poziomie"

[dalidaa]

Powiedziałam... nawet się nie obraziła Ale zajęcia jak były denne wcześniej to po rozmowie takie były nadal

Poza tym to całkiem fajna osoba, tylko kiepski nauczyciel, niestety.

Dla przykładu z egzaminu z historii Francji po godzinie maglowania dostałam 4, a jak zapytałam o powód odparła: "bo wiem, że Pani wie więcej ode mnie"

wtedy się wkurzyłam, dziś mnie to śmieszy

[motylem5555]

Zapytałabym, czy wszystko w porządku, czy mogę jakoś pomóc,zrobiłabym nawet tak, gdybym tej osoby kompletnie nie znała. Wszystko zależałoby od jej dalszej reakcji. A tak masz wyrzuty sumienia. Gdyby nie chciała twojej pomocy, powiedziałaby ci o tym, a jeśli nie chciałaby się zwierzyć z problemu, też by ci odpowiedziała. Jeśli jestem w stanie, pomagam, nie rozmyślam godzinami, co mam zrobić, co powinnam zrobic, pomagam spontanicznie.