TuriRuri pisze: Moim zdaniem dzieje sie tak na wlasne zyczenie. "Stabilnosc zyciowa" wcale nie musi byc rownoznaczna ze stagnacja. Jest to indywidualna sprawa co ludzie robia ze swoim zyciem.
Tak, jest to ich sprawa co robią ze swoim życiem... Ale pytanie było, dlaczego są nieszczęśliwi? Mając to, co chcieli mieć? Osiągnąwszy to, co zamierzali? Dlaczego, mimo tego, nie czują szczęścia?
TuriRuri pisze: Osobiscie nie jestem zwolenniczka zycia z dnia na dzien. Cenie plan w zyciu i dazenie do jego realizacji
Ale tylko TU i TERAZ należy do Ciebie. Przeszłość jest już za Tobą, przyszłości może nie być (możemy umrzeć w każdej chwili), a ludzie wciąż odkładają to co chcieliby przeżyć "na potem". A to "potem" może nigdy nie nadejść. Poza tym mnie trochę przeraża takie wyznaczanie sobie celów do zrealizowania. Bo za jednym zrealizowanym celem, przychodzi kolejny cel i kolejny i kolejny. I zamiast nacieszyć się tym, że coś się udało zrobić, to w głowie już plan kolejnego "projektu" do zrealizowania. One są zwykle banalne (edukacja, praca, rodzina, dom z białym płotkiem, itd.). I to dążenie do realizacji tychże celów zabiera masę czasu, a gdy już się je osiągnie to nie cieszą. A nie cieszą bo moim zdaniem takie plany czynią osoby, które tak naprawdę nie mają planu na siebie, na swoje życie. Biorą wiec powszechny i standardowy "wzór na szczęście" i próbują go zrealizować we własnym życiu. To mi wygląda mniej więcej tak - "nie wiem co zrobić z własnym życiem, więc zrobię to, co robią inni". Bo przecież gdyby ci ludzie naprawdę chcieli tego, co już osiągnęli, to byliby szczęśliwi (nadal gdybam).
Druga sprawa to ta, że realizując ww. cele bierze się na siebie nie tylko te najprzyjemniejsze efekty ich zrealizowania, ale też mnóstwo stresów, wyrzeczeń, zobowiązań, dodatkowych obowiązków, nieprzespanych nocy,itp. itd. Bo tym wszystkim są tak naprawdę okupione np. dobre studia, osiągnięcie sukcesu zawodowego, wybudowanie domu, itp. I jak już cel jest zrealizowany, to człowiek poza zadowoleniem z jego realizacji, może czuć się styrany, zmęczony, wypalony, itd. Może pojawiać się też pytanie, czy to wszystko co się osiągnęło, było warte tych wyrzeczeń, stresów, obowiązków, itp.?
Ludzie, którzy się "nie ustawili w życiu", czyli nie mają tej "stabilności życiowej", oprócz jakiejś satysfakcji z niej płynącej której nie mają, to nie mają też tylu tych negatywnych przeżyć związanych z osiąganiem tej stabilności, mogą więc nie być aż tak "styrani życiem", a w związku z tym - szczęśliwsi.
). Aczkolwiek staram sie w tej zaplanowanej i powoli osiaganej "stabilnosci zyciowej" nie tracic tej chwili, ktora pozwala mi nabrac wiatru w skrzydla (ostatnio nawet w doslownym slowa znaczeniu 
Bardzo to dojrzałe, naprawdę 
