Mój świat jest kobietą. Dziennik lesbijki

Czytam Okoniewską. Pamiętna obiecanej recenzji, staram się analizować ten tekst na bieżąco.

I co? I jajeczko;) Recenzji zapewne nie napiszę, bo obiektywnie musiałabym tę książkę dość ostro skrytykować... Mogę jednak napisać opinię, która od biedy za recenzję robić może, zwłaszcza iż raczej subiektywizmu na portal nam trzeba.
Generalnie "Dziennik lesbijki" czyta mi się bardzo miło, pomimo czasem banalnego stylu. Uważam jednak, że pani Ada Chylińska, korektorka, winna nieco bardziej przyłożyć się do swego zadania - niektóre błędy są wręcz rażące: dublowane litery, przecinki w miejscach wysoce nieodpowiednich i moje ulubione - drug queen. Nic to - załóżmy, że miała złe dni (kobieta w końcu ;)... ) i że ze mnie wychodzi korektorskie spaczenie.

Do książki podchodziłam z rezerwą, przede wszystkim z powodu wielu niepochlebnych komentarzy pań z pollesu pod adresem autorki. Jawiła mi się ona wredną, wyrachowaną, bezwzględną, za nic mającą przyjaźń i szacunek do osób zawartych w pamiętniku. Przeczytałam jedną piątą dziennika i nijak się tej sukowatości dopatrzyć nie zdołałam. Autorka - kobieta w okolicach czterdziestki - jest w gruncie rzeczy osobą charakterologicznie bardzo typową. Przeciętnie po kobiecemu wrażliwa, krąży wokół spraw typowo ważnych - pracy, polityki, religii, filozofii życiowej, seksu i emocji. Języka używa prostego, uczucia w słowa zamyka dość zgrabnie, naturalności wypowiedzi dodaje jej pewna doza egzaltacji i infantylizmu, żadnych soczystych świństw jeszcze niestety się nie doszukałam...
Poczytamy - zobaczymy.

Ach! Zostałam rozbrojona odkrywczością Magdy! "Rozmowy, tańce, piwko, ja najczęściej piłam z colą, nie lubię samego bo jest... gorzkie". To właśnie jest to, co mnie w tym dzienniku urzekło - pocieszna spontaniczność. Niekiedy, podkreślam niekiedy, mam wrażenie jakbym czytała pamiętnik nastolatki, pełen uroczych błędów stylistycznych, pełen emocji mieszczących się zazwyczaj w słowie "cudownie", pełen jej... Wartość literacka - niewielka, wartość sentymentalna - ogromna.

Jej... zupełnie mnie rozbroiła scena zazdrości z dnia 9 listopada. Prześliczna! ...bo która z nas nie doznawała takich uczuć...? :)

Wnioski końcowe:
Przeczytałam. Końcówka, przyznam, nieco mnie znudziła, była dość monotonna. Jednak uroku dodało jej opowiadanie erotyczne wplecione w akcję całkiem zgrabnie. Domyślam się, iż to właśnie był jeden z punktów zapalnych - tekst dość odważny, prowokacyjny, obrażający uczucia co poniektórych, cnotliwszych pań, szczególnie porównaniem seksualnej partnerki głównej bohaterki do młodego chłopca. Niemniej jednak uważam, ze warto było go umieścić w tej książce. Stylem pozytywnie odbiega od reszty (może nawet zbyt bardzo) i dodaje pikanterii utworowi, a także - nie ukrywajmy - Magdzie.
Ogólne wrażenie - pozytywne. Przeczytać warto, a kupić? To już oceńcie same ;). Ja osobiście, po konsumpcji "Mojego świata...", chętnie poznałabym jego autorkę...