ZŁOŻONA

Czyli nic się nie stało
nawet jeśli stało.

/Perspektywa Wisława Szymborska/


Jak złożyć miłość, Antygono? W tym lamencie
bądź moim wątkiem. Każdej nocy czuwania
na ciele tężeją ślady szeptów ukąszeń. Ud
grób tętni życiem, a kopiec usypany
sięga już nieba. Ostatnia droga –

I zapłakać: bo była wybawieniem tylko na godziny
w przypływie szaleństwa. Słowa na  przyszłość
stracone, pierś nie unosi się wyznaniem.
Dopełnij rytuału, Antygono i wyręcz
mnie w nadziei pogrzebaniu.

- Skasowała, spaliła, utopiła pamięć
nie całkiem, bo z niedowierzaniem!

Nóż to historia klasy B i to co martwe
ożyje, waląc w wieko obietnic. A nuż
to rodzaj śpiączki bez wyboru. Strach
zakończenia. Czy jest na sali Poetka?

- Nie, zasieje tylko wątpliwość
i nie będzie już nic do złożenia!

Pozostańmy w milczeniu –