AniaMac - blog

AniaMac Jako, że czas świąteczny, noworoczny tuż za rogiem pragnę złożyć Wam i sobie serdeczne życzenia! Niech moc będzie z Nami niezależnie dokąd się udamy i czym się zajmiemy, uśmiech niech gości na Naszych twarzach częściej niż negatywne myśli, energia pojednania niech buduje nam zupełnie nowe mosty połączeń między ludzkich, nowe perspektywy i punkty postrzegania, niech Nasze horyzonty poszerzają się tak szybko jak zmienia się pogoda za oknem, wykładniczo, do nieskończoności, niech kosmosy i wieloświaty nam sprzyjają i otwierają przed nami swe podwoje, gwiazdy niech nas prowadzą ku naszemu przeznaczeniu i najwyższemu dobru, słońce niech ogrzewa nasze dusze i serca, księżyc niech nada wszystkiemu z czym wchodzimy w interakcję ekscytującą magię tajemniczości i wyjątkowości, niech pogoda nam sprzyja, byśmy zawsze kreowali z pasją i prosto z serca, ufając sobie i ufając, że świat jest piękny i warto żyć, byśmy częściej wychodzili do ludzi z otwartością, zachwytem i uznaniem, byśmy już pozbyli się blokad i leków, by odwagą zagościła na dobre w naszych wnętrzach i wiara, że wszystko dzieje się na naszą korzyść i we właściwym czasie, byśmy zawsze wiedzieli, że jesteśmy wyjątkowi, niepowtarzalni i z nas to są największe skarby świata, które swoją obecnością i uważnością mnożą bogactwo i światu przynoszą większą wartość. Wesołych Świąt spędzonych w gronie najbliższych, z rodziną dusz, ze swoim duchowym plemieniem, z kim chcecie i jak chcecie!

AniaMac Chciałabym mieć swojego człowiekonaleśnika, którym otulałabym się w razie potrzeby każdego dnia, którego bym zwijała w rąbek i pakowała pod ramię lub między uda i do łóżka, bo razem cieplej, bo razem bezpieczniej. Nie wiem gdzie takiego człowiekonaleśnika można znaleźć. Może ktoś wie. Ale nikt nie chce mi tego powiedzieć, wskazać palcem, odpowiedni kierunek do krainy człowiekonaleśników. Kiedyś znajdę drogę, ufam, że świat jest pełen obfitości, gdzieś więc musi być mój człowiek, tylko pewnie jest taki cichutki i nieśmiały, ukrywa się, trudno go znaleźć i przytulić do siebie, puszczając tylko kiedy wyrazi taką potrzebę.

AniaMac Czasem czuję się jakbym traciła rozum dostrzegając te wszystkie schematy uczuciowe w jakie pcham się przez całe życie, gdy dla chciejstwa, z pobudek pożądania, będąc jedynie pragnieniem zdradzić chcę miłość do siebie po raz kolejny, a może właśnie odzyskuję rozum, ale pierwsze co zrobię będzie zakopaniem mojej miłości do Ciebie tu na zimnym księżycu, gdzie nikt jej nie znajdzie, gdzie trwać będzie wiecznie, ukryta przed niepożądanym wzrokiem i odejdzie

AniaMac Gdyby każdy z nas miał taką relację z samym sobą, świat byłby jeszcze piękniejszym miejscem

AniaMac Chciałoby się czasem ukraść jakiegoś człowieka, ukraść z jego życia na chwilę tylko, żeby się przytulić, a potem odstawić na miejsce, żeby nie płakał, żeby mu się nie wydawało, że coś przeoczył, coś swojego, coś dla niego, co jednak nie jest właśnie tym ciepłym uściskiem, bo ten ciepły uścisk to właśnie dla nas, dla spokoju, dla harmonii, dla przyjemności. Ale ludzie zwykle chodzą w stadach, ciężko wyhaczyć odpowiednio słabego osobnika, który by nie stawiał zbyt silnego oporu, tak by właśnie nie szamotać się, a po prostu objąć ramionami i uszczknąć trochę ciepła w te jesienne dni. A jak idzie ktoś samotny, to akurat wzrok ma jak ze stali, jakby w jakimś więzieniu tkwił, niedaleko ale nieobecny, jakby go nie było, albo cel jakiś odległy sobie samemu znany miał. A jak jest ten człowiek odpowiedni, co by się już chciało go właśnie złapać to akurat za dużo ludzi wokół i wtedy jest naprawdę ciężko, tak przy wszystkich, uwolnić swoje pragnienie, swoją potrzebę bliskości, jeszcze by ktoś zobaczył, mógłby też chcieć zabronić, nie pozwolić ukraść człowieka choć na chwilę.

AniaMac Lubię brodzić w liściach, lubię kiedy tak gromadą rozpiechrzają się we wszystkich kierunkach jakby w panicznej odpowiedzi na bezczelny atak moich butów. Żałuję, że jest tak zimno, iż wystawienie gołej stopy na ten jesienny chłód już nie sprawia mi tak wiele radości co kiedyś.

AniaMac Dokąd ucieka Twoja energia? Podejmij decyzję. Podejmij decyzję wszędzie tam gdzie jeszcze się wahasz, wszędzie tam gdzie uciekasz, wszędzie tam gdzie czujesz, że jest to potrzebne, wszędzie tam gdzie Cię blokuje, tam gdzie zastój i stagnacja, brak przepływu. Podejmij decyzję, zrób to dla siebie, dla swojej energii, działaj, nigdy tak naprawdę nie będzie odpowiedniego momentu ażeby mieć pewność, że Twoja decyzja jest tą właściwą, działaj z intuicji, wiesz co masz robić, czujesz to, czujesz to wewnątrz siebie, rób to co czujesz, co podpowiada Ci Twój wewnętrzny głos, który nigdy się nie myli. Podejmij decyzję, nie pozwól by energia Twojego zastoju, Twojego wahania krępowała Ci entuzjazm Twoich ruchów.Masz moc zrobić to co czujesz, że należy zrobić, co już dawno należało zrobić, masz moc podjąć decyzję, a także trzymać się jej bądź ją zmienić, ale najpierw podejmij decyzję, ruszaj, to jest właściwy moment, teraz, wyjdź z umysłu, który podsuwa Ci jedynie wyobrażenia, nie prawdę, opuść gorące serce i zawierz intuicji, ona Ciebie poprowadzi. Zaufaj, i idź przed siebie, wszystko dzieje się dla Twojego dobra, nie musisz się bać niczego, robisz to dobrze, by robić to świetnie podejmij decyzję. Kiedy nie podejmujesz decyzji i pozwalasz sobie wahać się to w jedną to w drugą stronę, stoisz w miejscu, krępujesz sobie ruchy, zabijasz w sobie kreatywność, pozwalasz rozpuszczać się swojej wewnętrznej energii. Podejmij decyzję i poczuj wolność, wolność w głowie, wolność w sercu, wolność w działaniach, wolność w ciele. Chcesz być wolny? Podejmij decyzję i ruszaj po swoje. Zasługujesz na spokój wewnętrzny i jesteś w stanie sam go sobie dać. Podejmij decyzję.

AniaMac Bo Ty możesz być moim słońcem, a ja mogę być Twoim słońcem kiedy tylko zgodzimy się na te okresy letnich oczyszczających atmosferę orzeźwiających burz. Burz, które jedynym czym są to żywą wymianą odmiennych zdań, odmiennych perspektyw zmieniających naszą świadomość i pojęcie na temat świata. Burz , które są potrzebne, które są wpisane w cykl życia jako pewne przystanki, dzięki którym nastawiasz swój kompas na właściwy kierunek, ten wspólny, zawsze wspólny, bo razem jest łatwiej, razem nam bliżej do sukcesu, wtedy kiedy łączymy nasze siły by stworzyć coś większego od nas samych, łączymy nasze planety, by stworzyć galaktykę a w szerszej perspektywie kosmos. Czym więc uczynić nasze pole grawitacji, miłością i akceptacją do siebie nawzajem, dobrą ciepłą komunikacją, która nie ciąży poczuciem winy, a pozostawia pole do refleksji nad sobą i drugą osobą, która daje przestrzeń na odzew, na bycie sobą, wolnie i bez zahamowań. Bez zagrabiania, bez najeżdżania siebie nawzajem, bez walki o rację, z ciekawością o drugiej strony perspektywę, z otwartością do zmiany własnej perspektywy lub kompatybilności dwóch odmiennych, ku mostom, które łączą, a nie dzielą, które pozwalają nam czerpać od siebie nawzajem bez uszczerbku na naszych krawędziach i granicach, w odpowiednich miejscach, które sami sobie wyznaczamy dla siebie samych.

AniaMac ,,Myślałem, że wojna to przeszłość
Że wszystko już będzie w porządku
Odeszło zniszczenie i wściekłość
Zaczniemy żyć od początku
A jednak żal mnie dotyka
I wszystko obraca się w pył
Zwycięstwo z rąk się wymyka
Blask dnia gdzieś w mroku się skrył Wieczorne niebo ma czerwień neonu
Na powrót zakrada się ciemność
Niczym popioły Armagedonu
Pokrywa ziemię bezsenność
Brakuje czegoś, w cieniu się skryło
Małego i nieuchwytnego
Rozmowy, której nigdy nie było
Spotkania nieodbytego
Kolejny świt nadchodzi powoli
Gdy szukam czegoś, co zabrał los
Samotny raz jeszcze, odarty z mej woli
Znów czekam na ciebie na King’s Cross
I chociaż wiem, że tam cię nie będzie
To jestem i trwam - na próżno
Może przyszedłem o rok za wcześnie
A może o dzień za późno."

Popioły Armagedonu
Emily Waters
Tłumaczenie: Kaczalka

AniaMac Nigdy nie dawaj sobie wcisnąć gówna, gówna, którego ktoś nie spuścił, bo czekał na Ciebie, żeby oskarżyć Cię o ten brud i smród jaki po sobie zostawiłaś nie będąc w stanie wcisnąć spłuczki. Ty już dawno wyszłaś z łazienki, wstałaś z miękkich kolan, doprowadziłaś się do porządku, wróciłaś z uśmiechem na ustach, silniejsza, pewniejsza siebie. Ty już nie przejmujesz się błędami przeszłości, bo kochasz siebie nawet znając swoją mroczną historię. Nie każdy odda część Twojej mrocznej historii i nie każdy będzie w stanie pojąć przez co przeszłaś, jak bardzo Cię to zmieniło i kim właściwie teraz jesteś. To nie jest czas na stanie w łazience i wykłócanie się o to kto powinien sprzątnąć toaletę, to nie jest już czas na usprawiedliwianie się, łajanie i miauczenie o współczucie, Ty już nie jesteś ofiarą, jesteś równorzędnym partnerem do poważnych rozmów, nie 6letnią dziewczynką, która spuszcza głowę i w milczeniu czeka na karę za to, że nie miała siły wcisnąć spłuczki w odpowiednim momencie. To ważne by dać sobie przestrzeń na zrozumienie własnych błędów, ale także to czas na zrozumienie błędów innych i pozwolenie by drugi człowiek mógł siedzieć z Twoim gównem tyle czasu ile potrzebuje, żeby zrozumieć, że to nie istotne czyja to wina, a istotne jest to co należy zrobić by pomóc sobie nawzajem przez to życie przejść z uśmiechem na ustach. Bo jeśli Ty nie masz siły to ja mam siłę, a jeśli ja nie mam siły to wiem, że Ty masz siłę. Bo wiem, że jeśli ja puszczam to Ty także puszczasz i nie ma w tym wielkiej polityki. To nie jest czas na wracanie do gówna i analizowanie go, rozbieranie na czynniki pierwsze. Bo albo ciągniesz szambiarkę i zbierasz gówno, albo wyrzucasz je do śmietnika i zapominasz, bo Twoje teraz nie polega na byciu ścianą, z którą ktoś się zderza kiedy pragnie wejść z Tobą w interakcję. Bycie ścianą gówna z przeszłości. W tak mocno zmieniającym się wokół świecie to ważne by puszczać nieustannie to co nas boli i już nie trzymać urazy, nie wykłócać się o to kto poniósł większe straty. Na wojnie racji, każdy ponosi pozornie największą stratę. Stratę ego.

AniaMac Chciałabym mieć swojego własnego człowieka do przytulania, ale żeby był puszysty, miękki i żeby było go dużo, tak żeby nigdy się nie kończył, żeby zawsze był kiedy go potrzebuję, na każdy chłodny, ciemny i pusty dzień, żeby był pod ręką, żeby był obok, zawsze gdzieś w mojej przestrzeni. Czasem chowała bym go do szafy, wtedy kiedy już było by mi ciepło, do następnego razu, ale chowała bym takiego czystego, wypranego, nie że w pralce, w rękach, żeby ten mój własny człowiek mi się nie pomechacił, a nawet jeśli by się tak zdarzyło, to miło byłoby tego dotykać i wspominać te wszystkie momenty, kiedy nie zachowało się ostrożności z tym ludzkim kocykiem i nauczyć się jak postępować by uniknąć tego na przyszłość, bo nie chciałabym mojego człowieka wyrzucać, chciałabym go mieć, tak, żeby czuć jego obecność jako poczucie bezpieczeństwa, że jest i, że mogę się nim okryć w każdej chwili i nie wymagała bym od niego rzeczy niemożliwych, żeby mnie pocieszał czy dawał rady, tylko żeby był, żebym miała świadomość, że jest, tuż obok, na wyciągnięcie ręki, na samą myśl o nim, że jest bezpiecznie. Nie wiem czy są tacy ludzie, którzy chcieli by po prostu być z drugim człowiekiem i się przytulać, otulać wzajemnie, być obok siebie i jednocześnie razem, właśnie z tą świadomością, że razem to jest właśnie bezpiecznie, że jest to oparcie i można zawsze na nie liczyć i je dostać, właśnie w takiej cichej obecności i świadomości, że to zawsze będzie i nie odejdzie, że można do tego wrócić, a nawet jeśli ludzki kocyk wyszedł by pewnego dnia z szafy i odszedł to pozostał by po nim właśnie jego zapach i nigdy by już nie odszedł, pozwalał powracać do ciepłych, czułych chwil spędzonych razem i cieszył by inne ramiona, koił inne nerwy, otulał inne ciała, bo jak można nie dzielić się ciepłym, puszystym kocykiem, jak można nie dzielić się miłością, mnożąc ją. Ludzie odchodzą, ale kocyki ich emocji zostają, albo zapomniane albo właśnie już kująco drażliwe albo właśnie ciepłe i radosne.

AniaMac Jeśli atakujesz siebie to tak jakbyś atakował swoje szczęście tu na Ziemii. Tym szczęściem jest Twoja relacja z samym sobą. Pełna wrażliwości, miłości, czułości, wyrozumiałości i akceptacji.

AniaMac ,,Dzień, czy noc, czy to skwar czy
Też mróz, jednaka treść
Nieodmiennie rozbrzmiewa w tej piosence
Memu ciału wystarczy
Trzydzieści sześć i sześć
Mojej duszy potrzeba znacznie więcej
Memu ciału wystarczy
Coś wypić i coś zjeść
Trochę pospać na boku czy na wznak
I nasz cud gospodarczy
Zapewnia mi to, lecz
Moja dusza niezmiennie prosi tak
Ogrzej mnie
Wierszyku pełen cudowności
Wspólniku mojej bezsenności
Ogrzej mnie, ogrzej mnie
Rozżarz mnie
Niedokończona zdań wymiano,
Cudowna kłótnio, w pół urwana
Rozżarz, rozżarz mnie
Ach, życie ogrzej rozpal duszę mą, bo skona
Do stu, do dwustu, do tysiąca, do miliona
Wsłuchaj się w duszy mej prośby
Natarzczywe
Chcę mieć gorączkę!
Give me fever!
Rozpal mnie
Blada kuzynko Melpomeno
Jedną zagraną dobrze sceną
Rozpal, rozpal mnie
Ogrzej mnie
Świecie utkany z głupich marzeń
Akordeonie w nocnym barze
Ogrzej, ogrzej mnie
A świat na to powiada
Normalny duszy stan
To nie musi być stan podgorączkowy
Pana trzeba przebadać
Przedsięwziąć jakiś plan
By te bzdurne problemy raz mieć z głowy
Kombinują, badają
Czy pies to, czy to bies
A mej duszy radości ciągle brak
Po staremu nadaje uparte sos
Po staremu codziennie błaga tak
Ogrzej mnie,
Zażarta na ten świat niezgodo
Z którą rozstałem się tak młodo
Powróć, ogrzej mnie
Rozżarz mnie
Chwilo szaleństwa i radości
Mej tożsamości, niezmienności
Dowiedź - rozżarz mnie
Mój świecie rozpal duszę moją aż do końca
Mój świecie zamień duszę mą w cząsteczkę słońca
Niech świeci w mroku, niech rozjaśnia dni parszywe
Chcę mieć gorączkę!
Give me fever!
Rozpal mnie
Słonecznikowa kresko krzywa
Złota Van Gogha perspektywo
Rozpal, rozpal mnie
Ogrzej mnie
Miłości, której nie znam jeszcze
Z wiosennych bzów liliowym deszczem
Przyjdź i ogrzej mnie."

AniaMac Dzieciaki co dla Was w Nowym Roku, czego życzę również i sobie 😘 Odkrywania bezmiaru Wszechświata, nie że tak tylko nocą, ale bezczelnie w ciągu dnia, sięgania gwiazd z nieba i pakowania ich w reklamówki tak byście Wy i Wasi bliźni nie czuli się obco tu na Ziemii, kreowania rzeczywistości wokoło Was podług Waszych potrzeb, kreatywnych pomysłów nie tylko od święta, codziennie, ciepłych słów i czułych gestów byście mogli wzrastać w ich świetle, miłości nie z tej Ziemii, wielowymiarowej i bezwarunkowej, zaufania do życia, pozytywnej myśli, radosnego uśmiechu, żeby ich nie zabrakło, entuzjazmu, który wraz z wiekiem nie gaśnie, stałej łączności z własnym wewnętrznym dzieckiem, życia, postępowania w zgodzie ze sobą, tylko autentycznych i głębokich relacji wraz z wymianą energii, w równowadze dawania i otrzymywania, by głos intuicji nigdy Was nie zawodził, pomyślności dla Waszych działań, obfitości w każdej z dziedzin życia, spokoju i ciszy tak by pełniej odpoczywać, harmonii, stabilizacji, poczucia bezpieczeństwa każdego dnia, by już nie bić się z dniem wczorajszym, nie musieć łudzić się dniem jutrzejszym, a docenić to teraz. 😎💪😘❤️💜💚

AniaMac Za firankami rzęs w oknach z powiek dostrzec można to co w człowieku najpiękniejsze nagą ludzką duszę. Ciało jest przemijalne, a jego piękno nietrwałe. Dusza zaś jest ponadczasowa. Jest czymś pewnym i stałym, w co myślę warto inwestować jeśli już mowa o lokacji swoich uczuć. Ryzykiem jest lokować swoje uczucia w wartościach, które są przemijalne. Trudno wtedy o tak ważne poczucie bezpieczeństwa i stabilizację. Jeśli już iść z kimś pod rękę to tylko z duszą. Dusza jest pewna. Dusza jest wieczna.Ciało w końcu obumrze, a dusza wciąż trwać będzie. Wasz związek pozostanie nietknięty, a kontakt nigdy się nie urwie. Pośród nielicznych zagubionych myśli, w środku wewnętrznej ciszy, pomiędzy wdechem, a wydechen, poprzez wymiary komunikować się możecie. Codziennie. Związek dusz, przypieczętowany jednym biciem serc. Tuż po drugiej stronie lustra, tylko z tą miłością do siebie na swoje idealne odbicie patrzeć. Zmieniać je tylko wpierw zmieniając siebie. A więc nim przecenisz człowieka, doceń jego duszę. Nim zainwestujesz swoje bogactwo uczuć pozwól by czas wskazał Ci odpowiednie miejsce aby z dwóch ciał z pasją zbudować dom. Jeden dom dla dwóch znajomych dusz nie obwarowany płotem warunków. Otwarty. Miłością.

AniaMac Bezmyślna cisza, a tak rozsądna na wojnie słów, bo w niej pokoje dusz.

AniaMac Czego sobie i Wam życzę na te Święta, żywej niewymuszonej uważnej świadomej obecności bez zwad, niepotrzebnych kłótni, radosnego świętowania wśród najbliższych bądź samotnie, zdrowia by te wszystkie świąteczne smakołyki połknąć i nie cierpieć zbyt mocno, ciepłej, rodzinnej atmosfery wraz z wymianą dobroczynnej energii w szczerości serc i jasnych umysłów, prawdziwych życzeń i prezentów, które na Wasze twarze przywołają uśmiech, wilgotnych głębokich wyzwalających wzruszeń, otwartych serc i kojących bezpiecznych ramion, więcej uśmiechu, spokoju w duszy, poczucia bycia właściwym, wdzięczności za tą możliwość bycia tu i teraz, celebrowania każdej wyjątkowej chwili, niech Wszechświat Wam sprzyja, byście zawierzyli w boski plan, odnaleźli upragnioną wartość w życiu i potrafili się z tej nowo nabytej wiedzy cieszyć i dzielić się nią, odnalezienia w sobie niezmierzonych pokładów miłości do siebie i świata wokół, obfitej kreatywnej kreacji rzeczywistości wedle Waszych uczuć, myśli, działań, byście odnaleźli swoją własną ścieżkę i podążali nią w swoim tempie tam gdzie chcielibyście dotrzeć, jasnego nieba nad głową tak byście dostrzec mogli gwiazdy i księżyc, które swoją magią rozpuszczą każdą Waszą chandrę, byście byli tacy jacy jesteście i zmieniali się tylko dla siebie, abyście się spełniali w każdej chwili żyjąc po swojemu bez względu na Wasze otoczenie, poczuli w swojej wielowymiarowości jedność z całym stworzeniem i Wszechświatem, a w konsekwencji tą miłość bezwarunkową o której krążą legendy i na podstawie której nagrywa się filmy. Bądźcie pozdrowione siostry niech Wam się darzy! 😘❤️💚💜

AniaMac Bezpiecznie jest kochać i w tej miłości zawierzać i ufać swoim uczuciom niezależnie od postawy drugiej osoby. Jeśli kochasz to bezwarunkowo, to pozwalasz odchodzić i puszczasz drugą osobę, bo miłość jest wolnością, a nie posiadaniem. Niezależnie czy druga osoba odchodzi w materię czy w zaświaty ta pozorna rozłąka nie czyni wyrwy w Twojej miłości, ani też zdrada czy krzywdzące egoistyczne zachowania. Oczywiście, mogą one czynić wyrwę w zaufaniu do drugiej osoby, w Twoim wyobrażeniu na jej temat, w Twoim jej postrzeganiu ale nie w miłości, bo jeśli kochasz człowieka to takiego jakim jest niezależnie jaki jest, bądź jak postępuje, gdzie się obecnie znajduje. Miłość to także asertywność, umiejętność pożegnania drugiej osoby, zdystansowania się od niej w materii, brak zgody na zdradę, czy krzywdzące zachowania, manipulacje. Jeśli nie pozwalasz ludziom odchodzić i jednocześnie godzisz się na negatywne ofensywne działania w Waszej relacji, które odbierają Ci energię do życia to hamujesz wzrost, rozwój i wyciąganie nauki. Ludzie, którzy od nas odchodzą i Ci którym pozwalamy od nas odchodzić, już nigdy nie wrócą. Nie Ci sami, bo Ci którym pozwalamy wrócić są już inni, a Ci, którzy wracają nie zawsze zostaną przyjęci, nie jeśli nie pojmą nauki. Więc jeśli się z kimś rozstajesz to nie znaczy to wcale, że przestajesz kochać, znaczy to, że na równi w miłości do bliźniego stawiasz miłość do siebie samego.

AniaMac Przychodzi taki moment w życiu, że nie masz już ochoty wchodzić w interakcje z ludźmi, których z trudnością przychodzi Ci czytać, których treści musisz się domyślać, którzy wysyłają sprzeczne sygnały, a ich uśmiechy nie sięgają ich oczu. Masz dość słuchania z ich ust słów, które trudno ci przełykać, które nic wspólnego z obfitą duchową strawą nie mają, które miast odżywiać, pomimo, że pozwalają przeżyć, nie służą Twojemu wzrostowi. Ty pragniesz żyć w prawdzie, autentycznie, świadomie, nie wczoraj, ani nie jutro, dzisiaj, lubisz wiedzieć z czym i kim masz do czynienia. Chcesz tej nagości myśli, tej otwartości serca, tej wartkości słów, ukochałeś przepływ, nie lubisz tkwić w stagnacji. Szanujesz swoją energię. Tam gdzie brak jest równoważnej wymiany nie inwestujesz. Twoja rzeczywistość to obfitość, a nie pustka, to pokój, a nie wojna, to porozumienie, a nie konflikt, to bycie razem, a nie osobno, to przejrzystość, a nie tajemnica, to czułość, a nie chłód, to jedność, a nie brak kompatybilności, to obecność, a nie osamotnienie, to partnerstwo, a nie stosunek zależności, to miłość, a nie przyzwyczajenie, to wolność, a nie przymus, to życie, a nie gra pozorów.

AniaMac Jeśli ja to Ty, a Ty to ja. Uciekając przed Tobą, uciekam przed samą sobą.

AniaMac Pewna część ludzi woli tkwić w swoim wyobrażeniu na temat rzeczywistości i znajdujących się w niej ludzi, niż podjąć wysiłek spojrzenia nań w świeżości chwili obecnej, w świetle uważności, innowacyjnie, bo świadomie, nie poprzez pryzmaty, uprzedzenia czy przeszłe doświadczenia. Woli siedzieć w swojej ciasnej umysłowej klatce gdzie wszystko wokół jest bezpieczne, bo znajome, rozpoznane, wyuczone. Na nic zdadzą się więc Twoje tłumaczenia, Twoja postawa, Twoje słowa czy działania, dla tych ludzi jesteś jedynie odbiciem w ich krzywym zwierciadle przez które oglądają świat wokół. Oni Cię nie widzą ani nie słyszą, co więcej, oni nie chcą Cię zobaczyć, ani usłyszeć.Jesteś jedynie jednym z wielu szarych obrazów, z którymi już zdążyli się zapoznać w swoim dotychczasowym życiu nie próbując ich od nowa pokolorować, flamastrami zupełnie nowego postrzegania.Oni są ubodzy. Nie stać ich na wprowadzenie koloru do swojego życia. Jedyne co możesz to zwyczajnie im współczuć. Spokojnie i w pokoju się z nimi pożegnać uprzednio pokazując im swój punkt widzenia, jeśli chcesz. Ty już się na nich nie gniewasz, ani nie złościsz, widzisz ich takimi jakimi są, niepełnosprawnymi. Pozwalasz sobie na bycie uważnym obserwatorem, który reaguje jedynie wtedy kiedy sam o tym zdecyduje. Miłością.

AniaMac Dzień w którym przestaniesz uzależniać swoje myśli, uczucia i działania od czynników zewnętrznych będzie dniem w którym poczujesz się wolny.

AniaMac Zanim powiesz, bo Ty... pomyśl co takiego Ja. Każdy człowiek, którego napotykamy na swojej drodze jest odzwierciedleniem nas samych. Nim więc kogokolwiek ocenisz, wpierw spójrz na siebie. O czym jest ta lekcja, która płynie dla Ciebie z możliwości obcowania z drugą osobą. Czym są Twoje wyobrażenia na temat drugiego człowieka, jak nie szansą na głębszy wgląd w siebie samego. W wielowymiarowym świecie wszyscy jesteśmy jednością, jesteśmy połączeni choć poprzez tak wiele lat życia w poczuciu wyobcowania od siebie nawzajem, od ludzi wokół nas może być nam trudno to sobie uzmysłowić. To jak postrzegamy świat wokół nas jest odbiciem tego jak postrzegamy siebie samych. To jak traktujesz innych, tak samo traktujesz siebie. To co Cię spotyka ma za zadanie pomóc Ci wzrosnąć, odnaleźć swoje własne światło, uzdrowić Cię, odnaleźć prawdę o sobie samym. Twoje życie to nieustanna lekcja o Tobie samym. Każdego dnia dzięki ludziom, których spotykasz, z którymi wchodzisz w interakcje, z którymi się żegnasz możesz dowiadywać się o sobie co raz więcej i pracować nad sobą. Każdego dnia, w każdej chwili, w każdym momencie Twojego teraz. To naprawdę wspaniałe, uświadomić sobie, że Ci wszyscy ludzie, którzy pojawiają się w Twoim życiu są po to byś odnalazł prawdę o sobie samym. Odnalazł siebie, którego zgubiłeś zaraz po tym jak zszedłeś na Ziemię próbując dopasować się do obowiązujących nań programów. Ucz się i korzystaj. Dziękuj i bądź wdzięczny, pracuj nad sobą, bo każdy człowiek na tej Ziemii jest Twoją bratnią duszą. I Twój przyjaciel i Twój wróg, i ta osoba, z którą czujesz prawdziwie boskie połączenie i Twój karmiczny partner. Każdy człowiek przychodzi po to by Ci pomóc, choć na różny sposób. Wzrastaj w wdzięczności i dziel się miłością. Kochaj.

AniaMac Jesteś magiczny. Ty kreujesz rzeczywistość wokół siebie podług pięknych wyrazów, którymi budujesz swoje piękne myśli o byciu właściwym i kompletnym, zjednoczonym z jednią, autentycznym i prawdziwym, szczerym sobą, korzystającym z intuicji, będącym w zgodzie z tym co Wszechświat dla Ciebie ma, byciu uważnym na swoje ciało, połączonym ze swoim duchem, idącym za głosem serca, podług pozytywnych emocji, które zapraszasz do swojego życia, które wspierasz by trwały jak najdłużej, którym pozwalasz się wydarzać dając im czas i swoją energię uważności, podług rozwijanej świadomości o celu Twojego istnienia jako jednostki, która wspiera jakością swojego życia, całą wspólnotę istot żywych, świat, podług swoich przemyślanych działań, tych, które owocują poczuciem harmonii i równowagi. Jesteś kowalem swojego losu, przejmujesz inicjatywę nad tym co wydarza się w Tobie, a w efekcie manifestuje się na zewnątrz Ciebie. Niczego Ci nie brakuje do szczęścia, jednakże by móc je mnożyć a w rezultacie dzielić się nim warto byś zmienił swoje nastawienie, o ile już tego nie zrobiłeś, w stosunku do pieniądza. Wiele się mówi o tym, że pieniądze szczęścia nie dają, ano same w sobie jako rzecz nabyta, epizodyczna i przemijająca nie, ale za to są świetnym narzędziem do tego by stwarzać to szczęście dla siebie, ludzi wokół Ciebie, wszystkich innych istot żywych, by rozwijać kreatywność, dzielić się pasją, odbudować Twoje życie na nowo, już z zupełnie inną energią, tym razem świadomą, tą która nie lubi pozostawać w zastoju, potrzebuję przepływu by móc owocować obfitością. Otwórz się na tę materialną część Twojego życia, którą pominąłeś kierując całą swoją uwagę aby wzrastać duchowo. Teraz jest pora na to by zrównoważyć energię jaką wkładasz w rozwój duchowy z tą jaką kierujesz ku materii, która przecież przynosi to bardzo ważne poczucie bezpieczeństwa, decydowania o własnym losie, niezależności, wolności. Powiedz tak dla pieniędzy, zrezygnuj z pewnych utartych schematów myślenia jakie nabyłeś w ciągu życia na ich temat, że pierwszy milion trzeba ukraść, że nie są ważne, że ich nie potrzebujesz. Otwórz się na przepływ pieniędzy w Twoim życiu. Powiedz tak, otwieram się. Potrzebuję pieniędzy, ale nie po to, żeby je trzymać w skarpetce, ale po to by inwestować w siebie, dla siebie, dla innych. Ty już masz plan w głowie na siebie w nowej rzeczywistości. Teraz jest czas na to byś zaczął go realizować. Nowa energia, nowy początek, nowe zarządzanie finansami, nowe projekty to to co zapraszasz do swojego życia. Już nie tylko w sobie i dla siebie, ale również na zewnątrz i dla innych. Twórz to co przynosi Ci przyjemność i szczęście, dziel się swoim hobby, swoją pasją, spraw by przynosiły one profity w postaci zupełnie świeżej energii do życia, pieniędzy, które chcesz mieć by dalej działać, rozwijać się dla siebie i innych, zyskaj niezależność i wolność, które tak nieodzowne w procesie duchowego przebudzenia. Oczywiście mógłbyś rzec, nie potrzebuję pieniędzy aby czuć się wolnym, a co z wolnością wyrażania siebie, wolnością tworzenia tego co już rodzi się w Twojej głowie, co z wolnością wyrażania się na swój własny sposób w branży jaka Tobie właśnie najbardziej pasuje? Tak, potrzebujesz pieniędzy. Otwórz się na nie, myśl o nich pozytywnie, kreuj, manifestuj je w swoim życiu, myślą, emocją i działaniem, puszczaj je w obieg, uczyń je narzędziem do tego by móc tworzyć więcej szczęścia, w swobodzie działania wyrażać siebie najpełniej, dzielić się owocami, jakie dzięki nim zasiejesz.

AniaMac Żaden człowiek nie jest w stanie oprzeć się sile pozytywnej energii jaką doń wysyłasz bez względu na jego własny stosunek do Twojej osoby. Ty masz taką moc by rozpuszczać nieprzychylne spojrzenia kierowane w Twoją stronę. Miłością. Wyrozumiałością. Otwartością. Współczuciem. Zrozumieniem. Zaufaniem. Uważnością. Samoświadomością. Starczy byś nie stawiał pomiędzy Wami blokady zbudowanej z niskiej energii do Ciebie wysyłanej, nie opierał się przeciwko prawdziwemu poznaniu drugiego człowieka w świeżości chwili obecnej, otworzył serce i wbrew temu co na zewnątrz zmierza w Twoim kierunku przyjął to i przetransformował w zamian wysyłając coś zupełnie odmiennego. Masz taką moc. Jesteś światłem. Możesz odeprzeć ciemność. Nie utożsamiając się z nią. Jesteś miłością niezależnie od tego co na zewnątrz Ciebie. Jesteś spokojem i harmonią. Kłótnie, niesnaski, rozłam i rozpad masz już za sobą. Ty już nie masz wrogów. Rozmawiaj, spróbuj dostrzec w drugiej osobie piękno, przyjrzyj się jej uważnie, nie powielaj jej schematu postępowania w stosunku do Ciebie. Zaskocz siebie i zaskocz drugą osobę. W świetle miłości przytul się do niej i powiedz : Widzę Cię.

AniaMac Stosy słów w mojej głowie, które z nich uczynić żywymi, które zapalić jasną pochodnią uważności, którym pozwolić tworzyć myśli, jak je łączyć by przynosiły pożądany efekt, z którymi już się pożegnać, które wysłać w Wszechświat, którym pozwolić wyjść do ludzi, czy pozwalać im się wypuszczać, czy może skrupulatnie przebierać, a może uczynić dlań regał z podpisem na każdą okazję tak by łatwiej było po nie sięgać. Zacznę od pięknych intencji, ubiorę je w równie piękne słowa, pozwolę tym pięknym słowom formować piękne myśli, następnie przekuję je w piękne czyny, a potem stworzę swój magiczny świat, w którym królować będzie piękno następstwem odpowiednio dobranych słów, piękno takim jakie je definiuję w moim umyśle, sercu, duchu i działaniach. Niech się zapalą i świecą swoim własnym ciepłym światłem oświecając mi drogę. Zapraszam miłość, radość, szczęście, cierpliwość, wyrozumiałość, akceptację, tolerancję, czułość, spokój, równowagę, harmonię, jedność, wielowymiarowość, poczucie bycia właściwym, obecność, chcę, pragnę, życzliwość, świadomość, rozwój, autentyczność, uśmiech, zabawę, wsparcie, pomoc, wdzięczność, proszę, dziękuję, przepraszam, skruchę, piękno, obfitość, działanie, odpoczynek, dbałość, zaufanie, wiara, wytrwałość, pogoda ducha, zdrowie, poczucie humoru, ciepło, dom, serce, uśmiech, szczerość, autentyczność, żywość, głębia, duchowość, połączenie, współpraca, kreatywność, magia, prostota, cisza, dystans do siebie i świata, przygoda, pozwalam, jestem na tak, decyduję, równość, bogactwo, wspólnota, wewnętrzne dziecko, opieka, stabilizacja, azyl, środowisko, czystość, porządek, sprawiedliwość, zgadzam się, kompatybilność, rozmowa, porozumienie, kompromis, uważność, empatia, pasja, namiętność, pewność siebie, przytulanie, słuchanie, dawanie, przyjmowanie, dotyk, optymizm, serdeczność, dobrodziejstwo, bezpieczeństwo, światło, duch, niebo, bajka, współodczuwanie, romantyczność, szczegół, zaradność, taniec, pokój, wolność, niezależność, autonomia, samodzielność, odwaga, braterstwo, jestem, uczuciowość, logika, rozsądek, świeżość, delikatność, wrażliwość, ja, my, razem, wspólnie, dziś, teraz, już, jestem, kocham, czuję, wybaczam, medytacja, uzdrowienie, otwieram się, zapraszam, asertywność, świat, wszechświat, kosmos, sens, istnienie, istota żywa, zwierzęta, moja planeta, ludzie, bracia i siostry, rodzina, przyjaciele, współplemieńcy, ziemia, woda, ogień, powietrze, naturą, rośliny, spacer, transformacja, zmiana, narodziny, odrodzenie, bohaterskość, manifestacja, energia, ruch, balans... A Ty? Jakimi słowami chciałbyś/chciałabyś kreować swoje dzisiaj? Których słów chciałabyś/chciałbyś słyszeć więcej? Które z nich przynoszą Ci radość? Którymi chciałbyś opisywać świat wokół siebie, siebie samego? Którymi chciałbyś/chciałabyś się otaczać? Przetransformuj swoje słowa, bo one tworzą Twoje myśli, a w konsekwencji Twoje życie. Uczyń magię i już dzisiaj zechciej świadomie używać tylko takich słów, które chciałbyś by tworząc Twoje myśli manifestowały Twoją rzeczywistość. Taką jaką chcesz ją widzieć, a nim ją zobaczysz, najpierw ją odpowiednio nazwij.
#transformyourlanguage #magiasłów

AniaMac Jestem, bo Ty jesteś. Jesteś, bo ja jestem. Kocham, bo Ty kochasz. Kochasz, bo ja kocham. Jestem miłością, bo Ty jesteś miłością. Jesteś miłością, bo ja jestem miłością. Jestem spokojna, bo Ty jesteś spokojny. Jesteś spokojny, bo ja jestem spokojna. Trwam, bo Ty trwasz. Trwasz, bo ja trwam. Ja to Ty. Ty to ja. Jestem sobą, bo Ty jesteś sobą. Jesteś sobą, bo ja jestem sobą. Jestem szczera, bo Ty jesteś szczery. Jesteś szczery, bo ja jestem szczera. Jestem szczęśliwa, bo Ty jesteś szczęśliwy. Jesteś szczęśliwy, bo ja jestem szczęśliwa. Jestem odważna, bo Ty jesteś odważny. Jesteś odważny, bo ja jestem odważna. Nie ma we mnie niepokoju, bo Ty jesteś pokojem. Nie ma w Tobie niepokoju, bo ja jestem pokojem. Jestem silna, bo Ty jesteś silny. Jesteś silny, bo ja jestem silna. Nie poddam się, bo Ty się nie poddajesz. Nie poddasz się, bo ja się nie poddaję. Jestem światłem, bo Ty jesteś światłem. Jesteś światłem, bo ja jestem światłem. Jestem autentyczna, bo Ty jesteś autentyczny. Jesteś autentyczny, bo ja jestem autentyczna. Ty to ja. Ja to Ty. Nigdy osobno. Zawsze razem. Jesteśmy połączeni. Nie ma we mnie braku, bo Ty jesteś całością. Nie ma w Tobie braku, bo ja jestem całością. Milczę, bo Ty milczysz. Milczysz, bo ja milczę. Jest we mnie obfitość, bo w Tobie jest obfitość. Jest w Tobie obfitość, bo we mnie jest obfitość. Ja to Ty. Ty to ja. Zawsze razem. Nigdy osobno. Jesteśmy jednością. Jestem obecna, bo Ty jesteś obecny. Jesteś obecny, bo ja jestem obecna. Jestem otwarta, bo Ty jesteś otwarty. Jesteś otwarty, bo ja jestem otwarta. Jestem cierpliwa, bo Ty jesteś cierpliwy. Jesteś cierpliwy, bo ja jestem cierpliwa. Dbam o siebie, bo Ty dbasz o siebie. Dbasz o siebie, bo ja dbam o siebie. Ty to ja. Ja to Ty. Zawsze razem. Nigdy osobno. Jesteśmy jednością. Jesteśmy połączeni. A teraz zadaj sobie pytanie kim jesteś, jaki jesteś, a w konsekwencji kim ja jestem, jaka jestem. Ty to ja. Ja to Ty. Jesteśmy jednością. Jesteśmy lustrem. Odzwierciedlamy siebie. Przyciągamy to czym jesteśmy, jacy jesteśmy, to o czym myślimy, o czym mówimy, w co wkładamy emocje. Bo ja to Ty, a Ty to ja. Scaleni od zawsze. Świadomi i wielowymiarowi. Pełni i gotowi by manifestować jeszcze więcej światła i miłości.

AniaMac Nie ulega wątpliwości, że każdy z nas tworzy swoją własną jakość życia. Każda myśl, każde słowo, każda emocja, każde działanie, każdy człowiek, z którym wchodzimy w interakcję ma znaczenie. Ważne jest więc by żyć świadomie mając na uwadze to o czym myślimy, jakim emocjom pozwalamy wieść prym, jakimi słowami się posiłkujemy, jakie działania podejmujemy, którym ludziom pozwalamy uczestniczyć w naszym byciu tu i teraz. Jeśli więc chcesz podwyższyć jakość swojego życia istotne jest byś miał uważność na swoje myśli, słowa, działania, ludzi, których dopuszczasz do siebie. Warto odpowiedzieć sobie na pytanie, co ja konkretnie chciałbym zamanifestować w swoim życiu? Jakie jego obszary poprawić, ulepszyć czy uzdrowić? Czym się kieruję , a w konsekwencji dokąd mnie to kierownictwo prowadzi? Czego już mam dość, a czego właściwie dla siebie dziś pragnę? Jakich narzędzi używam do postrzegania rzeczywistości? Czy dbam o te narzędzia i je rozwijam? Jak wyglądają moje kontakty z ludźmi wokół mnie? Czy dbam w nich o równowagę w dawaniu i braniu? Jak siebie postrzegam? Co znamionuje moje postrzeganie siebie? Co jest motorem moich działań? W jakim kierunku zmierzam? Gdzie chciałbym się znajdować i co robię by tam trafić? Odpowiadając sobie na te pytania dostrzec możesz pewne synchroniczności w Twoim życiu. Zdasz sobie sprawę z kompatybilności Twojego wnętrza, środka w którym rodzą się Twoje myśli, słowa, uczucia, działania z tym co spotyka Cię w Twojej rzeczywistości. Zyskasz świadomość. Staniesz się kowalem swojego własnego losu. Poczujesz dzięki świadomości swojej wielowymiarowości jedność z całym stworzeniem. Bedziesz właściwy. Odpowiedni dla tego miejsca i czasu. Kompatybilny. Żywy. Wspólny i pełny. Całkowicie gotowy na wprowadzenie nowej jakości do Twojego dopiero co uświadomionego teraz myślą, słowem, czuciem, uczynkiem i zadbaniem o towarzystwo, które pozwala Ci na Twoje bycie sobą, w jedności, miłości, wdzięczności, uważności, akceptacji i wyrozumiałości. Z wojownika staniesz się ciekawym świata podróżnikiem mówiącym tak. Tak dla głosu własnej intuicji, dla działań, których źródłem będzie Twoje gorące serce, tak dla potrzeb swojego ducha i swojego ciała, tak dla myśli, których jesteś świadomym inicjatorem, tak dla miłości, niezależności i wolności.

AniaMac Rzeczywistość poprzecinana siatką zdarzeń, myśli i emocji z przeszłości i przyszłości, które z nich nazwać mógłbyś swoją teraźniejszością, w którym kierunku tkasz dalej kilim swojego życia? Jakie myśli wpleść chciałbyś na nowo, a z jakich już zrezygnować? W takt których emocji? Narzędziem jakich działań? Obudź w sobie kreatywność, jesteś magiczny, jesteś piękny, jesteś artystą, to jest niezaprzeczalnie Twój czas, zawsze to był Twój czas. Uczyń Twoje teraz świadomą kreacją. Pozwól by Twoje wewnętrzna duchowa obfitość zamanifestowała się na zewnątrz Ciebie. Twórz, kreuj, wyplataj. Jesteś bogaty. Jesteś autentyczny. Jesteś królem. Stać Cię na więcej. Stać Cię na bycie sobą. Jesteś niepowtarzalny. Jesteś wyjątkowy. Teraz.

AniaMac Czym jest miłość, którą teraz czujesz? Przyglądałeś się kiedykolwiek temu uczuciu, które w Tobie się wydarza? Jesteś mu domem, placem zabaw czy placem rozbiórki? A może ringiem? Uciekasz czy walczysz? Otwierasz się czy się zamykasz? Obserwujesz czy spychasz ku granicom świadomości? Doceniasz czy cierpisz? Czym jest ta miłość, którą czujesz? Na jakich fundamentach ją budujesz? Jakie są jej elementy składowe? Jest ona altruistyczna czy wymagająca? Bazuje na seksie, pragnieniu drugiego ciała czy opiera się na duchowym połączeniu? Czy uzależniasz ją od posiadanych dóbr materialnych? Czym jest ta miłość? Czy jest ona żądaniem zaspokojenia Twoich potrzeb i pragnień? Żądaniem zwrotu zainwestowanych emocji, czasu, pieniędzy? Czy jest ultimatum, które stawiasz z powodu strachu przed jej utratą? Jak jest z tą miłością? Dajesz czy żądasz? Dzielisz się, czy zabierasz? Chcesz tej miłości czy masz ją w sobie? Tą miłością chcesz odbierać wolność i niezależność czy ją mnożyć, dawać? Czy ta miłość ogranicza czy daje pole niewyobrażalnych możliwości? Jest cierpieniem czy szczęściem? Sprawia, że upadasz czy podnosi Cię wyżej? Gdzie się pojawia, jest w sercu, ciele i umyśle czy tylko w ciele? Jest zależna od czynników zewnętrznych, zmienna i epizodyczna, eteryczna i ulotna, czy może pochodzi z Twojego wnętrza, jest Twoja własna, pewna i silna, trwa w Tobie, nigdy jej nie brak? Czy ta miłość jest dla wszystkich czy tylko dla wybranych? Czy jest tylko jedna czy jest jej kilka rodzajów? Czy jest oszustwem, kłamstwem i klatką czy wolnością, szczerością, niezależnością, bezkresnym niebem? Czy trzeba o tej miłości głośno mówić, zaznaczać czy starczy ją czuć, być w niej obecnym, w ciszy? Czy umiesz tą miłość przyjmować, czy wciąż tylko ją dajesz? Czy jest ona spokojem, równowagą i harmonią czy może wytrąca z równowagi, burzy spokój i harmonię? Jest obfitością czy brakiem? Akceptacją czy wybiórczością? Czy jest ona przymusem czy wyborem? Czy łączy czy może stwarza podziały i bariery? Skłóca czy godzi? Odbiera siły do życia, czy uzdrawia i odżywia? Zaobserwuj czym jest to uczucie, które zwykłeś nazywać miłością.