AniaMac - blog - Luty 2016

AniaMac Gdy tylko Cię zobaczyłam, chmury się rozstąpiły,
pojawiły się ciepłe promienie, tak odległego słońca
ogrzały moją zimną, zastygłą w wyrazie tęsknoty twarz,
spłynęła lodowa skorupa z mojego serca,
znów mogę poruszać palcami, uśmiechać się,
kręcić głową, dokonywać niemożliwego,
tylko bądź gdzieś obok mnie, szczęśliwa
a będę mogła przejść przez to życie
tak całkiem samotnie, znośnie, może przygarnę kota,
zrekompensuję braki ciepła, bliskości, pieszczoty,
siądę w miękkim fotelu z kawą w ręku,
zapatrzona w wygasły wieki temu kominek,
w nadziei, że kiedyś do mnie przyjdziesz,
rozpalisz ogień namiętności i miłości,
możesz nawet osmalić mi duszę,
to nieistotne, przyjdź teraz,
przyjdź za rok, za 10 lat,
ale przyjdź...

AniaMac Dokądkolwiek to zmierza, będę to ścigać
Co pozostało z tej chwili, nie mam zamiaru tego zmarnować
Jesteśmy splątani, nasze światy się zderzyły
To nie będzie na zawsze, więc po co próbować z tym walczyć?

AniaMac Nie wiem, czuję się dziś podle
nie ma we mnie oczekiwania, ekscytacji czy podniecenia
jest za to pustka, równy oddech, spokój
Czy się pogodziłam? Nie, nigdy się nie pogodzę
Mimo, że wątpliwości przeradzają się w pewność,
Nie wiem czy wiesz, ale gdy Ciebie brak
Brak również motywacji, brak entuzjazmu
Mała ciemna otchłań gdzieś na dnie mojej duszy
zaczyna się powiększać, do tej pory nie musiałam uciekać
Rozglądam się za kryjówką, jednak wiem, że pustka
i tak mnie dopadnie i pochłonie, kiedyś
i tylko od Ciebie Miłości, zależy czy przetrwam,
wierzę, że istniejesz
,że obserwujesz mnie z bezpiecznego dystansu
Jednak nie potrafię Ciebie zobaczyć,
Pustka we mnie domaga się uwagi,
Niesie obietnicę bezpieczeństwa, ciepła i spokoju
A Ty? Co mi zaoferowałaś przez ostatnie kilkanaście lat?
Marne kilka pocałunków? trochę gorących uścisków?
dziesiątki ciosów nożem w serce? Litości!
Poznałam kogoś, w zasadzie znałam ją od dawna
ale nie zwracałam na nią uwagi, wręcz gardziłam nią
Po trosze się też jej bałam, dziś wydaje mi się moją
wymarzoną przyjaciółką, kobietą z którą, mogłabym
kroczyć przez to życie, obiecała mi, że nauczy mnie
cierpliwości, dystansu, pomoże mi przygotować
zupełnie nowych kilka masek, że naprawi wszystkie moje mury
uczyni mnie silniejszą, bardziej niezależną i samodzielną
Proponowała mi również samowystarczalność, odmówiłam
Zdała sobie sprawę, że na tym polu nie wskóra nic,
Teraz wyciąga do mnie rękę, mówi nie musisz uciekać,
nie musisz cierpieć, nie musisz skamleć jak pies o uwagę,
Odpowiedziałam, daj mi czas samotności, a wezmę Cię za rękę
i teraz już ramię w ramię, bez zwad, razem będziemy kroczyć
ku nowej przyszłości, naszej przyszłości.

AniaMac Nie dam o to
Dalej, rozerwij mnie na strzępy
Nie dbam o to jeśli to robisz
Ponieważ w niebie
Ponieważ w niebie pełnym gwiazd
Chyba widzę Ciebie
Chyba widzę Ciebie

AniaMac Patrzę dokładnie na moją drugą połowę
Puste miejsce w moim sercu
Jest teraz miejscem, którym się opiekujesz
Pokaż mi, jak mam teraz walczyć

AniaMac Staram się dorównać Ci.
Nie wiem czy potrafię.
O nie, powiedziałam zbyt wiele.
Nie powiedziałam wystarczająco dużo.

AniaMac Kobieto, kto za Tobą nadąży?
Uciekasz, zacierasz ślady, gubisz pogoń,
Niczego nie rozumiesz,
możesz pozbyć się swojego cudownego zapachu,
bym nie mogła już zachwycać się jego subtelnością,
możesz przymknąć powieki,by znikł blask w Twoich oczach,
tak fascynujący, że bolesnym jest, oderwać od Ciebie wzrok,
możesz ukryć swoje kobiece kształty, schować szczelnie
pod warstwami nijakiej odzieży, tak bym nie mogła
z daleka rozpoznać powabu Twojej sylwetki,
możesz zmienić głęboki, melodyczny ton głosu,
by nie wibrował w moich uszach długo, po tym
jak zamkniesz swoje zmysłowe wargi,
możesz przywdziać utkaną z obojętności,
zimna i dystansu odpychająca maskę,
by zamienić moje gorące serce w kostkę lodu,
możesz to wszystko, lecz na nic to się zda,
wszędzie rozpoznam charakterystyczny rys twojej duszy,
wszędzie tą oryginalność myśli i bystrość rozumu,
wszędzie ten polot wypowiedzi czy żywe usposobienie,
wszędzie dowcip ukryty gdzieś w kącikach oczu i ust,
wszędzie tą pasję widoczną w każdym Twoim ruchu...
Może zabraknąć mi sił, nie zabraknie mi wytrwałości,
choćby wskazówki kompasu powariowały,
zginęłyby wszystkie mapy, drogowskazy i znaki drogowe,
choćby biegun północny miał zamienić się miejscem z południowym,
choćby tu na dole miało rozpętać się piekło,
Ja nie zrezygnuję, będę dalej szła do Ciebie,
dopóki tli się nadzieja w moim
nieodpornym na Ciebie umyśle.

AniaMac Więc czy się mylę?
Myśląc, że mogłybyśmy tworzyć coś prawdziwego?
Czy teraz się mylę?
Próbując osiągnąć rzeczy, których nie widzę?
Ale tak właśnie się czuję
tak właśnie się czuję
tak właśnie się czuję
Próbując osiągnąć rzeczy, których nie widzę

AniaMac Dziś moje serce podniosło się ku górze,
kiedy oczy rozpoznały zarys Twojej sylwetki obok,
lecz jednocześnie ugodziła je ostra strzała,
zatruta wątpliwościami, trucizna już rozchodzi się
po moim ciele, nieprzerwanie, nieubłaganie,
i tylko Ty masz antidotum, jestem chora,
nie wiem czy uda mi się do Ciebie dotrzeć,
zburzyć mur zbudowany z dystansu i neutralności.
Czy spodoba mi się to co znajdę za nim?
Czy będziesz tam na mnie czekać?
A może poczęstujesz mnie nabojem?
Co jeśli nic tam nie znajdę?
Co jeśli to droga na daremno?
Nie znam odpowiedzi na te pytania, ale
wiem jedno, nie poddam się tak łatwo.

AniaMac Bo wszystko co we mnie, kocha wszystko co w Tobie
Kocham Twoje krągłości i wszystkie krawędzie
Wszystkie Twoje idealne niedoskonałości
Daj mi całą siebie, a ja dam całą siebie Tobie
Jesteś moim końcem i początkiem

AniaMac Wiecie? powracam do zdrowia, zapuszczam włosy
musiałam (potrzebowałam) je niedawno przyciąć
i mój wizerunek w lustrze wcale nie przypadł mi do gustu
pierwszy raz w życiu żałowałam tego spontanicznego kroku
zamieniam czarne rozpychacze w uszach na
delikatne plugi z hematytu, srebrną nausznicę
potrzebuję delikatnej bransoletki na rękę,
noszę bardziej przyległe spodnie,
w jaśniejszych, optymistycznych barwach
przekonuję się do pasków, stanik nadal sportowy
ale wyposażony we wkładki,
to do mnie niepodobne, nie poznaję siebie,
chcę pokazać kobiecą stronę mojej osoby,
dotąd ukrytą za kurtyną, czekającą na swoją rolę
Doczekałaś się mała, wrażliwa kobietko,
to Twój czas, wykorzystaj go rozważnie,
trudno będzie Ci wrócić na scenę,
jeśli zbytnio odkryjesz swoją twarz,
ludzie w tym teatrze mają swoje miejsca
niechętnie zmieniają lokal, potkniesz się
oni to będą pamiętać i nie martw się, przypomną Ci
gdy chwila tego będzie wymagać,
Życzę Ci powodzenia! Nie mam dla Ciebie suflera,
żyłaś w odosobnieniu, porzucona, zapomniana
I nie wiem jakim cudem, powstałaś!
otrzepałaś się z kurzu, wyłamałaś zamek bez klucza,
Miałaś się nie pojawić, a jesteś, jestem z Ciebie dumna
Pokaż się wszystkim, poczuj się swobodnie w moim świecie
Stałaś się potrzebna, oczekiwana, jak dawno niewidziana
bliska sercu osoba, jestem zaintrygowana Tobą!

AniaMac Czuję się dziś jak na uczuciowej pustynii,
moje usta spierzchnięte,
spragnione wilgoci Twoich,
widzę Cię jako fatamorganę,
gdy mam Cię w zasięgu rąk,
rozpływasz się w drgającym gorącem,
dusznym powietrzu,mimo to idę do Ciebie,
już od kilku miesięcy szukam drogi
do oazy Twoich ramion,
przemierzam bezkres piaskowych wydm,
nie mam wody i jedzenia, skóra mnie pali,
ubranie oblepia mi ciało, nie mówię nic,
jestem samotna w tej wędrówce,
słońce wysoko na nieboskłonie,
mam jeszcze czas, może zdążę przed nocą,
idę pieszo, wciąż naprzód, noga za nogą,
stąpam chwiejnie, brak mi energii,
mój rezerwuar był pusty już na początku wędrówki
i choć wiedziałam że czeka mnie straceńczy los,
nie wahałam się, bo nie brak mi odwagi,
duchowej pewności, wiary w powodzenie mojej wyprawy,
i choć pot bezradności zalewa mi powieki,
a wiatr otuchy nigdy nie owionął mi twarzy,
Idę do Ciebie, już całkiem bez bagażu,
najpotrzebniejsze rzeczy mam w kieszeniach,
wiarę by zwątpienie nie dopadło mnie w swoje
ostre szpony i nie pokaleczyło mi spojrzenia,
nadzieję bym dała radę się podnieść
z każdej fizycznej niemocy,
miłość by ofiarować Ci najpiękniejszy,
a bezinteresowny prezent.
Jesteś kobietą mojego życia,
nie zamierzam iść za Tobą, nie obawiaj się,
chcę móc kroczyć obok Ciebie,
dlatego proszę poczekaj na mnie
albo odstrzel mnie jak zwierzę,
któremu już nie można pomóc,
a jego cierpienie z każdą chwilą rośnie,
tylko nie zostawiaj mnie na tej pustyni ,
gdzie każdy ruch powietrza
jest Twoim cudownym uśmiechem,
Twoim świadomym wzrokiem,
krokiem pełnym spokoju i gracji...
Nie zostawiaj mnie.

AniaMac I tak po prostu brak mi Ciebie
Wcale nie tak mocno
i wcale nie wylewam łez potoku
Tylko tęsknię, troszeczkę
Przecież już niedługo znów się zobaczymy
Ale ja przestać nie mogę myśleć o Tobie
Niedługo skończą się niedopowiedzenia,
sny na jawie, Twój oddech na moim policzku,
Twój dotyk na mojej piersi,
Twoje oczy błyszczące pożądaniem,
Twój promienny uśmiech
Nocą w moim łóżku,
w mojej głowie,
w moich snach
Moje marzenia o naszych rozmowach,
te chwile kiedy widzę Ciebie w mojej przyszłości,
to wszystko dobiegnie końca
Zdaję sobie z tego sprawę,
ale nie odbiera mi to słodyczy marzeń
Jednak nie można karmić się tylko nadzieją,
Serce słabnie, uczucia opadają
Mam Cię dość takiej bezpłciowej
potrzebuję chwilkę odetchnąć,
bez Ciebie w mojej głowie,
mogłabyś dać mi już spokój,
Mogłabyś w końcu się zamknąć,
mogłabyś się ze mną w końcu pokłócić?
Nie mogłabyś,
bo Ty nie istniejesz,
nie ma Cię tu,
wszystko to sama sobie wymyśliłam,
Ty jesteś daleko i masz gdzieś bałagan w mojej głowie,
nie mam o to żalu,
I tylko niemoc rozrywa moją duszę na kawałeczki
każdego dnia gdy nie robię nic by być bliżej Ciebie,
wybacz mi, muszę to zrobić,
muszę Ci powiedzieć, dać znak,
inaczej utopię sie we łzach bezradności,
rozsypię się w okowach bezsilności,
wiesz! Nabrałam sporo odwagi i sily,
mówią że na kredyt,
mówią, że nie dam rady,
że to nie ja, to nie mój styl,
ale! Ja im wcale nie wierzę,
bo skąd oni mogą mnie znać
skoro ja sama każdego dnia
dowiaduję się o sobie co raz więcej,
wydaje im się że mnie poznali,
że mogą mówić mi
co dam radę zrobić a czego nie,
co śmieszne uderza mnie ich pewność,
mam wtedy ochotę kopnąć ich w te zarozumiałe gęby,
pokazać jak bardzo się mylą,
jacy są bezdennie głupi.
Nie zrobię tego,
pominę milczeniem ich bezczelność,
nie mam siły tłumaczyć im cokolwiek,
widzę perfidne uśmieszki,
nienawidzę tego że duma nie pozwala mi
wykrzyczeć im w twarze z pianą na ustach i
ogniem w oczach by SZLI DO DIABŁA,
CHOLERNI IDIOCI.
Może to i dobrze,
oni mnie motywują by nieustannie się zmieniać na lepsze, by pokonywać swoje lęki, ograniczenia, by celować wyżej,
sięgać szczytu, by w końcu wykorzystać swój potencjał
i uwierzyć w siebie, także dziękuję Wam,
Wy pesymistyczni, głupi ludzie,
o zawężonych horyzontach,
negatywnie nastawieni do każdej inicjatywy,
żyjący bez ryzyka ale nudnie,
niech rutyna Was powoli zabija,
odpieprzcie sie ode mnie, na zawsze!

AniaMac Tak, spodobałaś mi się od początku, wiesz?
Myślę, że wiesz... nie jest trudno mnie rozszyfrować,
Patrzę na Ciebie i nie mogę wyjść z podziwu nad Twoją urodą
Ukrywasz swoją seksualność, to działa na ślepych ludzi,
Ja nie jestem ślepa, Twoja kobiecość nie pozwala mi się skupić
Boję się na Ciebie patrzeć, mogłabyś tam zobaczyć
Jak bardzo mi się podobasz, jak bardzo na mnie działasz
Wiesz, nie chcę Cię stracić, dlatego Ci tego nie powiem
Nie powiem Ci tego, czego być może już się domyślasz
Niedopowiedzenia pozwolą Nam być dłużej razem
Obok siebie blisko, jednak stanowczo za daleko,
Jak na uczucia, które mną targają gdy Cię widzę
A Ty? Co czujesz gdy mnie widzisz?
O czym myślisz, kiedy się do mnie uśmiechasz?
Czego pragniesz, przeszywając mnie spojrzeniem głębokim,
świadomym tego, jak na mnie działasz?
Już nie umiem tak po prostu funkcjonować,
nie poświęciwszy chwili Tobie, czemu tak całkiem po cichu
na paluszkach weszłaś do mojego życia?
Mogłaś zapukać, poczekać, mogłaś zapytać, :Mogę??
Mogłaś nie istnieć, a to by było gorsze.
Bądź przy mnie, na tyle blisko na ile moja obecność
sprawia, że czujesz się przy mnie swobodnie
Rozmawiaj ze mną, proszę o wszystkim
o sprawach trywialnych, o codziennych banałach,
o Twoich problemach, rozterkach i smutkach,
o Twoim szczęściu, o jedzeniu, pogodzie, o rodzinie
Rozmawiaj ze mną... chcę Cię poznać
Powierzchowność mnie nie interesuje,
Aczkolwiek Twoja jest niezwykle miła mojemu oku
Przełam bariery, ja tego nie potrafię teraz,
Boję się, że gdy nadejdzie chwila i stracę wszelkie opory,
będzie już za późno, za późno na Nas, za późno na miłość,
Stracisz zainteresowanie, znajdziesz sobie kogoś, wartego Ciebie,
Czekam, mam jeszcze koło 70 lat cierpliwości +-.

AniaMac Noce polarne, czekam na Ciebie lata świetlne
Bagaż mi ciąży, ale jakby coś to mam się świetnie
Oczy mam mętne jak Sahara, wyschły wieki temu
Skrapla się wiara, jak trucizna sercowego drenu
Brak mi tlenu, męczy bezdech, kraina bez wiatru
Równia terenu wieczny bezkres z nasionami kwiatów
Nie czuję smaku, nie słyszę śpiewu ptaków
Może już umarłem, lamentuję z zaświatów
Ma niespokojna dusza ciągle szuka swej bratniej energii
Bez Ciebie życie jest marną syntezą bieli i czerni
Niczym pułapka więzi nasze ciała gdzieś daleko
Nie wiem jak wyglądasz, ale wiem żeś nieskalane piękno

AniaMac Chcę spotkać w tym dniu
Człowieka co czuje jak ja
Chcę powierzyć mu
Powierzyć mu swój niepokój
Chcę w jego wzroku
Dojrzeć to światełko, które sprawi
Że on powie jak ja- JAK JA...

AniaMac Spraw, by to był NASZ CZAS ŻYCIA

AniaMac Nie miałam czasu, bo byłam w podróży, teraz przyzwyczajam się
do życia, które na moje własne życzenie, nie miało (i NIE BĘDZIE)
mnie dotyczyć, wracam na chwilkę do rodziców, to nie są odwiedziny
to pobyt kontrolowany, kontrolowany przeze mnie
Właśnie sprzątałam w swoim pokoju, figurki na półkach z MOIMI
książkami, stare płyty z muzyką mojej siostry, jakieś ozdobne
duperele przypięte byle gdzie..., JEB wyrzucam to wszystko do śmieci!
Nie jestem i nie będę CHOMIKIEM, to MOJE miejsce,
więc niech wygląda po mojemu, niech zdradza moją osobowość...
zaciekawiona przeglądam jakąś krótką bajkę po angielsku
o Maszynie Prawdy, podoba mi się puenta, potem drobiazgi
z Liceum, INDEKS do bierzmowania, wiersze mojej siostry,
etc.etc.etc. i słyszę :
GDZIE JEST ŻARCIE? PORA NA OBIAD!NAJWYŻSZY CZAS.
Myślę sobie, cholera! Czy już zawsze przyjeżdżając do domu
moim priorytetem będzie Pomysł na obiad?!
Nie mam nic przeciwko robieniu obiadów, ale LUDZIE nie było mnie
w domu 2 miesiące, a zderzenie z rzeczywistością za każdym razem
dobija mnie tak samo (a raczej zderzenie z mentalnością moich rodziców)
... zeszłam do piwnicy, wrzuciłam na wysmarowaną olejem patelnię ziemniaki
z wczoraj, 2 kotlety schabowe, na gaz wstawiłam gar zupy pomidorowej,
którą zaprawiłam śmietaną, jeszcze 2 torebki ryżu (nie lubię pomidorowej
z makaronem, tata też nie) i jedzenie gotowe, chwila roboty, czy to takie trudne
dla was FACETÓW? Naprawdę potrzebujecie do tego kobiety?
I tak nigdy nie przychodzicie na czas, a potem trzeba odgrzewać,
jeszcze macie czelność powiedzieć, że Wam nie smakuje
A jak przychodzicie przed czasem to PROBLEM, bo jesteście tacy biedni i głodni, Bozia rączek nie dała?! Nie lubię mężczyzn, ale na okrągło muszę słuchać:
(słowa mamy) Ciebie żaden nie zechce! Jak Ty wyglądasz?! Spójrz na siebie?
Myślisz, że wykładowcy biorą Cię na poważnie? Kto Cię bierze na poważnie?
Co to za spodnie? Może ubrałabyś coś kolorowego? Jeeezu, a buty?
Kobiety nie chodzą w takich butach!... etc.etc.etc. SWEET HOME
Najgorsze słowa jakie usłyszałam od rodziców?
To wbrew pozorom nie słowa : A co Ty jesteś HOMO-NIEWIADOMO?
(wtedy już moja psychika była ugruntowana, nie bolało tak bardzo) tylko słowa,
Nie daleko pada jabłko od jabłoni, genów nie oszukasz,
albo brak zaufania całkowity, np. kiedy rok uskarżam się na bałaganiarstwo współlokatorki, a gospodyni domu, opowiada o wszechobecnym bałaganie
u nas w pokoju (pomijając fakt, że moja połowa zawsze była czysta)
moim raz widzianym rodzicom a oni do mnie:
TY KŁAMCZUCHU. SAMA NIE SPRZĄTAŁAŚ A SKARŻYŁAŚ NA KOLEŻANKĘ.
WSTYDŹ SIĘ. (rodzice koleżanki w ogóle nie zamienili słowa z gospodynią,
zabrali rzeczy i pojechali) przez całą drogę do domu,
całe 200 słuchałam jaką to jestem bałaganiarą,
pamiętam jak dziś rozczarowanie ich zachowaniem, ból, płacz,
niemoc, bezradność, wściekłość, upokorzenie, zaciśnięte gardło,
muzykę na FULL w słuchawkach... Byłam młoda, przejmowałam się.
TERAZ? Teraz MOŻECIE MI NASKOCZYĆ.
No i te słowa z wczoraj: Wszystkie dziewczynki są normalne. A Wy?
Jakieś pojebańce. A potem takie zdziwienie w masowych mediach,
że dzieci z domów dziecka, trafiając do rodziny zastępczej uciekają.
Pewnie niewdzięczne.Nie dziwię się.WCALE.
Jeśli od dziecka są katowane psychicznie i emocjonalnie. (nie to
nie są zbyt mocne słowa)
Ja rozumiem. Wy tylko tak w złości, powiecie i szybko zapomnicie,
jedno, dwa słowa. Ale w ogóle nie ma się czym przejmować.
Szkoda, że my pamiętamy wszystko. I BOLI BARDZO. BARDZO...
(zwłaszcza jak jesteś niedojrzałym dzieciakiem)
Każde słowo, mimo Waszej ,,miłości"".

AniaMac Wydawało mi się, miałam nadzieję, że...
Moje życie jak statek wypłynęło na spokojne wody
Nie wiedziałam jak bardzo niestabilny jest to statek
Nie przewidziałam burzy, która miała się lada moment rozpętać
Myślałam, przetrwam to, nie takie rzeczy działy się nie raz
Nie zdałam sobie sprawy jak bardzo się pomyliłam.
Mury, którymi otoczyłam swoje serce, pękły
Znowu stałam się małym bezbronnym dzieckiem
Myśli,pragnienia,emocje które skrzętnie ukrywałam
Ujrzały światło dzienne, przeraziły mnie
Nie mogłam oderwać od Ciebie wzroku
Nie mogłam, a może nie chciałam...
Wciąż mam Cię przed oczami, jesteś tu
Zmieniłaś się, ale poznaję Cię nadal
To te same skore do śmiechu usta
Te same magiczne oczy, takie same miękkie włosy
Czas zatrzymał się dla mnie w miejscu
Bym mogła celebrować tę chwilę w pamięci
Boję się, boję się bardzo, nie wiesz czego
Powiem Ci, boję się tego, że już więcej Cię nie zobaczę
Boję się, że nigdy więcej nie będę mogła Cię poczuć pod palcami
Boję się, że już Cię nie usłyszę,
Że nie będę mogła poczuć Twojego przyjemnego zapachu
Boję się, że nigdy nie zaszczycisz mnie uśmiechem
Ciepłym słowem, przyjacielskim uściskiem, obecnością...
Ten strach doprowadza mnie do ogromnego smutku
Smutku, który niszczy mnie od środka
Smutku który, jak rak, bezustannie i wytrwale toczy moje ciało
Wiem, jestem młoda, mam całe życie przed sobą
Czeka mnie mnóstwo przyjemności, podniet, szaleństw
Ale, to wszystko staje się niczym, bezsensem,
Kiedy wiem, że nie będę mogła dzielić życia z Tobą.
Chciałabym móc powiedzieć Kocham Cię, ale wiem
Że nie uwierzysz mi, odepchniesz jak najdalej od siebie
Nie znam Ciebie, Ty nie znasz mnie, chciałabym to zmienić
Jednak nie mam wystarczająco siły, jestem tylko sobą
Tylko sobą, tylko sobą, sobą... ;(

AniaMac Jutro przyjdzie czas by zdać sobie sprawę,że
nasza miłość skończy się na zawsze
Jak pragnę by przyjść do Ciebie
Jak pragnę abyśmy zamienili to w prawdę

AniaMac Tak dzisiaj dawka POZYTYWNEGO MOTYWACYJNEGO MYŚLENIA
Nie osiągniesz swoich celów siedząc bezczynnie na tyłku. Nie nadasz sensu życiu siedząc bezproduktywnie na facebooku. Korzystaj z życia. Ciesz się nim. Bo nie wiesz kiedy przyjdzie Ci opuścić ten świat. Zrób coś ze sobą, rozwijaj się, czerp z życia pełnymi garściami, tak by u schyłku móc z pełną świadomością powiedzieć .Nie żałuję. Warto było. Gdybym mógł to życie jeszcze raz przeżyć postąpiłbym tak samo .Bądź najlepszym w swej dziedzinie. Ucz się. Bo potem może być już za późno. Nie przesiedź bezczynnie swoich najlepszych lat. Rób to na co tylko masz ochotę. Nie żałuj niczego. I nie przejmuj się tym co myślą inni. To Twoje życie. I tylko Twoje. Postępuj zgodnie ze swoimi przekonaniami. Nie daj się stłamsić innym, bądź też narzucić sobie ich woli. Bądź sobą. Nikogo nie udawaj. Szkoda czasu. Wyrzuć maski do kosza. Nie będą Ci już potrzebne. Odrodź się na nowo. Zrzuć szczelny pancerz zbudowany z osamotnienia ,niezrozumienia, rozczarowania, bólu. Bądź otwarty. Bądź szczery. Niczego nie ukrywaj. Otwórz serce na ludzi. Obdarz ich zaufaniem. Nie izoluj się od nich. Tak wiem. To nie jest proste. Życie nie rozpieszcza. Daje w kość. Ale co Cię nie zabije to Cię wzmocni. Nie daj się zmieniać pod upodobania innych. Zmieniaj się dla siebie. Wiem. Jak ktoś Cię rani, za każdym razem boli tak samo. Ale nie udawaj twardej, nie buduj murów, zasiek, fos wokół siebie. Nie odrzucaj wszystkich ludzi, bo nie wiesz kiedy trafisz na prawdziwie wartościową osobę. Nie oceniaj póki nie poznasz. Nie wydawaj wyroków. Człowiek nie jest nieomylny. Nie dawaj się zwieść pozorom. Zaglądaj głębiej, nie wodź palcem jedynie po powierzchni, bo może się okazać, że w głębinie kryją się rekiny gotowe rozszarpać każdą cząstkę Ciebie. Zawsze dawaj innym szansę. Nawet jeśli Tobie jej nie dają. Pozwól sobie na okazywanie emocji w każdej sytuacji. Daj się im ponieść, popłyń na ich fali, tylko nie daj się jej wciągnąć w dół. Porzuć okowy rozsądku. Puść wodze fantazji. Ale nie zgub ich z oczu. By ten wyimaginowany lepszy świat nie stał się bieżącą alternatywą, której chwytasz się jak tonący brzytwy, w sytuacji niepowodzenia. Bądź silny. Nie poddawaj się. Nigdy. Spełniaj swoje marzenia. Na tyle ile potrafisz. Sięgaj gwiazd. Potrafisz to. Przestań pesymistycznie patrzyć na świat. Nadmiar optymizmu jeszcze nikomu nie zaszkodził. Pędź przed siebie w szalonym pędzie, czuj na policzkach ostry, zimny, orzeźwiający wiatr. Lubisz to, więc rób to co lubisz. Nie odmawiaj sobie przyjemności. Nie szczędź sobie niczego. Nawet bólu czy zmęczenia. Tylko tak poczujesz ,że jesteś. Istniejesz. I Twoja obecność na tym padole nie jest jakimś wielkim wysmażonym przez Stwórcę żartem. Żyj...

AniaMac Hej wszystkim, którym chce się czasem wejść tu do mnie
Trochę tu jeszcze obskurnie, bo ani firanki nie zawieszone
ani żadnych kwiatów w wazonie, którego też nie posiadam
ściany gołe, podłoga kamienna, zimna, na razie
Taka myśl na dziś - Żyj po swojemu,
przestań pisać wieczne dyktando
pod bacznym spojrzeniem środowiska
gdzie każdy błąd jest natychmiast zauważany i
surowo oceniany, bądź sobą, nawet jeśli zdarza Ci
się czasem zapomnieć i założyć maskę, opamiętaj się
wyrzuć ją, nie jest Ci potrzebna do niczego, ani też ten tłum
któremu się wydaje że ma wiele do powiedzenia Tobie ważnego,
Pieprz ich. Olej ich ciepłym moczem. Wiem to trudne ale
pora wyznaczyć własną ścieżkę, inne są już wydeptane,
znajome, Prawda, na nich się nie potkniesz ale też nie dojdziesz dalej niż inni, więc... nie bój się, skręć w lewo! Nawet jeśli miałby być to błąd, to Twój błąd, Twoje życie, czy warto? Odpowiesz sobie za 20 lat...

AniaMac Uwielbiam

AniaMac Dawno temu ale lubię od czasu coś takiego nagrać jak mam temat ;)) Jakość kamerki internetowej, SORR.y

AniaMac Hello, pierwszy raz bloguje :d (choć to za poważne słowo na moje wypociny)
Pewnie nikt z Was tego nie przeczyta ale...
Dziś czuję się taka samotna, że ta perspektywa
wcale nie napawa mnie zrezygnowaniem
(ale czy można ,,napawać zrezygnowaniem""??
taaa, moja radosna twórczość, ale do rzeczy!)
Odkąd biorę tabsy na tarczycę, moje życie
straciło wiele na głębii, zawsze byłam osobą spontaniczną
bardzo wrażliwą i emocjonalną, niezwykle empatyczną i
kochałam muzykę, dostrzegałam jej drugie dno...
A teraz moje życie to stała funkcja ciągła
Nie wiem co robić by to zmienić,
Zamieniam się w brzydki kamień
( brzydki bo sama nie przepadałam za ludźmi gruboskórnymi)
Muzyka nie ma już dla mnie TAKIEGO znaczenia
Uczucia się wyciszyły, jest O.K.
Żadnych wzlotów i upadków, ktoś mógłby powiedzieć
WYDZIWIASZ, nie wnikaj, jest dobrze!
Otóż nie jest dobrze wolałabym czasem odczuć więcej niż
tylko zadowolenie czy zdenerwowanie,
gdzie szukać tych głębszych uczuć?
Czy do końca życia pozostanę już FACETEM w skórze kobiety?
Facetem, ,,tępym"" na emocje innych?
Facetem, który odczuwa tylko kilka z całej gamy stanów emocjonalnych?
Facetem, którego wrażliwość mieści się w łyżeczce do herbaty?
Oczywiście nie chciałabym generalizować,
Po prostu nienawidzę facetów i czasem się to uwidacznia
w moim wypowiedziach czy postawie etc.etc.etc.
Mniejsza o to, ktoś mógłby poradzić odstaw tabsy
Nie mogę, bo tarczyca, że tak powiem ma wieczne wakacje
(leniwa zdzira...) Już kilka razy odstawiłam na około tydzień
Ale wraz z głębokimi emocjami wracają bardzo depresyjne myśli
To jakby obrót o 360 stopni, niby stoję tu gdzie stoję ale
to całkiem inna ja, także tabsy muszę brać
I mam do Was pytanie, czy ktoś z Was, również boryka się z
niedowładną tarczycą i czy mógłby mnie wesprzeć, pocieszyć
jakimś pozytywnym komentarzem, np.: Nauczysz się w końcu
odczuwać głębsze emocje, daj sobie czas, na razie tabsy upośledzają Cię
emocjonalnie ale to minie, nie martw się...
Także ten... czekam na Wasze pozytywne komentarze w tym temaciku
:* pozdrawiam gorąco!