AniaMac - blog - Wrzesień 2022

AniaMac Dokąd ucieka Twoja energia? Podejmij decyzję. Podejmij decyzję wszędzie tam gdzie jeszcze się wahasz, wszędzie tam gdzie uciekasz, wszędzie tam gdzie czujesz, że jest to potrzebne, wszędzie tam gdzie Cię blokuje, tam gdzie zastój i stagnacja, brak przepływu. Podejmij decyzję, zrób to dla siebie, dla swojej energii, działaj, nigdy tak naprawdę nie będzie odpowiedniego momentu ażeby mieć pewność, że Twoja decyzja jest tą właściwą, działaj z intuicji, wiesz co masz robić, czujesz to, czujesz to wewnątrz siebie, rób to co czujesz, co podpowiada Ci Twój wewnętrzny głos, który nigdy się nie myli. Podejmij decyzję, nie pozwól by energia Twojego zastoju, Twojego wahania krępowała Ci entuzjazm Twoich ruchów.Masz moc zrobić to co czujesz, że należy zrobić, co już dawno należało zrobić, masz moc podjąć decyzję, a także trzymać się jej bądź ją zmienić, ale najpierw podejmij decyzję, ruszaj, to jest właściwy moment, teraz, wyjdź z umysłu, który podsuwa Ci jedynie wyobrażenia, nie prawdę, opuść gorące serce i zawierz intuicji, ona Ciebie poprowadzi. Zaufaj, i idź przed siebie, wszystko dzieje się dla Twojego dobra, nie musisz się bać niczego, robisz to dobrze, by robić to świetnie podejmij decyzję. Kiedy nie podejmujesz decyzji i pozwalasz sobie wahać się to w jedną to w drugą stronę, stoisz w miejscu, krępujesz sobie ruchy, zabijasz w sobie kreatywność, pozwalasz rozpuszczać się swojej wewnętrznej energii. Podejmij decyzję i poczuj wolność, wolność w głowie, wolność w sercu, wolność w działaniach, wolność w ciele. Chcesz być wolny? Podejmij decyzję i ruszaj po swoje. Zasługujesz na spokój wewnętrzny i jesteś w stanie sam go sobie dać. Podejmij decyzję.

AniaMac Bo Ty możesz być moim słońcem, a ja mogę być Twoim słońcem kiedy tylko zgodzimy się na te okresy letnich oczyszczających atmosferę orzeźwiających burz. Burz, które jedynym czym są to żywą wymianą odmiennych zdań, odmiennych perspektyw zmieniających naszą świadomość i pojęcie na temat świata. Burz , które są potrzebne, które są wpisane w cykl życia jako pewne przystanki, dzięki którym nastawiasz swój kompas na właściwy kierunek, ten wspólny, zawsze wspólny, bo razem jest łatwiej, razem nam bliżej do sukcesu, wtedy kiedy łączymy nasze siły by stworzyć coś większego od nas samych, łączymy nasze planety, by stworzyć galaktykę a w szerszej perspektywie kosmos. Czym więc uczynić nasze pole grawitacji, miłością i akceptacją do siebie nawzajem, dobrą ciepłą komunikacją, która nie ciąży poczuciem winy, a pozostawia pole do refleksji nad sobą i drugą osobą, która daje przestrzeń na odzew, na bycie sobą, wolnie i bez zahamowań. Bez zagrabiania, bez najeżdżania siebie nawzajem, bez walki o rację, z ciekawością o drugiej strony perspektywę, z otwartością do zmiany własnej perspektywy lub kompatybilności dwóch odmiennych, ku mostom, które łączą, a nie dzielą, które pozwalają nam czerpać od siebie nawzajem bez uszczerbku na naszych krawędziach i granicach, w odpowiednich miejscach, które sami sobie wyznaczamy dla siebie samych.

AniaMac ,,Myślałem, że wojna to przeszłość
Że wszystko już będzie w porządku
Odeszło zniszczenie i wściekłość
Zaczniemy żyć od początku
A jednak żal mnie dotyka
I wszystko obraca się w pył
Zwycięstwo z rąk się wymyka
Blask dnia gdzieś w mroku się skrył Wieczorne niebo ma czerwień neonu
Na powrót zakrada się ciemność
Niczym popioły Armagedonu
Pokrywa ziemię bezsenność
Brakuje czegoś, w cieniu się skryło
Małego i nieuchwytnego
Rozmowy, której nigdy nie było
Spotkania nieodbytego
Kolejny świt nadchodzi powoli
Gdy szukam czegoś, co zabrał los
Samotny raz jeszcze, odarty z mej woli
Znów czekam na ciebie na King’s Cross
I chociaż wiem, że tam cię nie będzie
To jestem i trwam - na próżno
Może przyszedłem o rok za wcześnie
A może o dzień za późno."

Popioły Armagedonu
Emily Waters
Tłumaczenie: Kaczalka

AniaMac Nigdy nie dawaj sobie wcisnąć gówna, gówna, którego ktoś nie spuścił, bo czekał na Ciebie, żeby oskarżyć Cię o ten brud i smród jaki po sobie zostawiłaś nie będąc w stanie wcisnąć spłuczki. Ty już dawno wyszłaś z łazienki, wstałaś z miękkich kolan, doprowadziłaś się do porządku, wróciłaś z uśmiechem na ustach, silniejsza, pewniejsza siebie. Ty już nie przejmujesz się błędami przeszłości, bo kochasz siebie nawet znając swoją mroczną historię. Nie każdy odda część Twojej mrocznej historii i nie każdy będzie w stanie pojąć przez co przeszłaś, jak bardzo Cię to zmieniło i kim właściwie teraz jesteś. To nie jest czas na stanie w łazience i wykłócanie się o to kto powinien sprzątnąć toaletę, to nie jest już czas na usprawiedliwianie się, łajanie i miauczenie o współczucie, Ty już nie jesteś ofiarą, jesteś równorzędnym partnerem do poważnych rozmów, nie 6letnią dziewczynką, która spuszcza głowę i w milczeniu czeka na karę za to, że nie miała siły wcisnąć spłuczki w odpowiednim momencie. To ważne by dać sobie przestrzeń na zrozumienie własnych błędów, ale także to czas na zrozumienie błędów innych i pozwolenie by drugi człowiek mógł siedzieć z Twoim gównem tyle czasu ile potrzebuje, żeby zrozumieć, że to nie istotne czyja to wina, a istotne jest to co należy zrobić by pomóc sobie nawzajem przez to życie przejść z uśmiechem na ustach. Bo jeśli Ty nie masz siły to ja mam siłę, a jeśli ja nie mam siły to wiem, że Ty masz siłę. Bo wiem, że jeśli ja puszczam to Ty także puszczasz i nie ma w tym wielkiej polityki. To nie jest czas na wracanie do gówna i analizowanie go, rozbieranie na czynniki pierwsze. Bo albo ciągniesz szambiarkę i zbierasz gówno, albo wyrzucasz je do śmietnika i zapominasz, bo Twoje teraz nie polega na byciu ścianą, z którą ktoś się zderza kiedy pragnie wejść z Tobą w interakcję. Bycie ścianą gówna z przeszłości. W tak mocno zmieniającym się wokół świecie to ważne by puszczać nieustannie to co nas boli i już nie trzymać urazy, nie wykłócać się o to kto poniósł większe straty. Na wojnie racji, każdy ponosi pozornie największą stratę. Stratę ego.