Openthedoor - blog

Openthedoor
Oni są między nami, oni między nami są ...
Wiem, że One też :))
Siedzą na vacie i grzebią w picie ...
Pozdrawiam i obiecuję, że będę współpracować ...

Openthedoor
„Wspólne zamieszkanie, zaręczyny, ślub, dzieci, a potem wiele nakładających się na siebie powszednich dni. Aż któregoś dnia spojrzą na siebie i odkryją, że razem dożyli starości. To przecież niezbyt wygórowane życzenie”

Ty tak właśnie żyłeś
A ja nie wiem jak je zrealizować?
Więc pytam, bo wcześniej nie zdążyłam
Odezwij się,
Ciągle milczysz!!!
Dziś pada śnieg, jak w tamten dzień . . .
Choć zapewne wiesz . . .

[ * ] [ * ] [ * ]

Openthedoor Czasem wystarczy zaufać, tylko lub może aż zaufać....
"Nie lękaj się, zatrzymam serce Twe przy sobie
Ułóż się bezpiecznie w mych ramionach...
Gdy spadasz nie nie zostaniesz na dnie
Gdyż ja utrzymam Cię..."

Openthedoor Zamykam oczy i wyruszam w podróż a prowadzi mnie ta muzyka....

Openthedoor O tej porze, po takim weekendzie, takie rytmy zostawiam . . .

Openthedoor Takie rytmy dziś zostawiam .... szanujmy się wzajemnie i pamiętajmy, najważniejsza jest rodzina ....

Openthedoor Przyszedł, nie powstrzymały go wojny, afery szpiegowskie, meteoryt i nawet tajemnicza sekta gender i ci co z nią walczą! :) Już jest i zostanie na kolejne 365 dni, Nowy 2014 Rok. Wszelkiej przyjemności i pomyślności w Nowym Roku życzę :) A po świętowaniu rozstania z 13-stką i nocnym powitaniu 14-stki, oczy koję takim widokiem :)

Openthedoor Wszystkim, bez względu na wyznanie i przekonania życzę, aby najbliższe dni były czasem refleksji i wytchnienia. By poza piękną oprawą choinki, prezentów, śniegu i wspaniałej kolacji zagościła w domach Wiara w dobro i drugiego człowieka, Nadzieja na lepsze dziś i jutro oraz Miłość, ta prawdziwa, szczera bezbronna i zdolna znieść wszystko. I niech Te trzy mieszkają u Was nie tylko w ten świąteczny czas ale i w każdy dzień kończącego się jaki i Nowego Roku. Muzycznie nietypowo, jednak takie życzenia, Tym co szukają, a dla Tych, które już odnalazły, by doceniały bardziej :)

Openthedoor Na najbliższe dni takie rytmy zostawiam :)

Openthedoor Miłość to miłość, każda jest piękna Ta która kwitnie jest najpiękniejsza Lecz jestem pewien, że ta do Ciebie Jest w swej wyjątkowości pierwsza Zostawiam coś dla tych, które nie mogą być dziś w Krakowskim Kwadracie ;) Ciekawa jestem, czy przypadli Wam do gustu i jaki jest wasz ulubiony numer z repertuaru Indios Bravos ?

Openthedoor Takie rytmy na wieczór w piątek trzynastego.

Openthedoor Po dłuższej nieobecności wracam z refleksją: dbajmy o miłość, zarówno do obiektu naszych westchnień, jak i tą własną, do samej siebie. Może nawet tą drugą, starajmy się zbudować najpierw, by mieć czym później darzyć innych? Przyjemnego słuchania :)

Openthedoor Zostawiam coś na podsumowanie kończącego się tygodnia :) "Skoro jest jak jest, To co tu zmieniać? A jak nie to nie i do widzenie I tak do znudzenia Dni na przemian, lepsze, słabsze Ciekawe kogo widzisz, gdy na mnie patrzysz Ja się nie kłócę, to ty się kłócisz I co znów wyjdziesz i nie wrócisz? Szerokiej drogi, pa, pa kochanie Przed piątą odbierz pranie Skoro jest jak jest, . . . Więcej ma noga tu nie postanie A potem myślę niosąc to pranie Że myślisz zostań, choć mówisz idź Bo tak już jest, bo tak ma być Tak ma być Tak ma być I tak do znudzenia Dni na przemian, lepsze, słabsze Ciekawe kogo widzisz, gdy na mnie patrzysz Ciekawe kogo widzisz, gdy na mnie patrzysz Ciekawe kogo widzisz, gdy na mnie patrzysz"

Openthedoor Pewnie to znacie z TV. Mnie ten krótki filmik skłonił do refleksji, jak często bezkrytycznie potrafimy zachłysnąć się „nowinką” w naszym życiu, zapominając o szeroko rozumianej „tradycji”. A przecież tradycyjne wartości i rozwiązania mają wielkie znaczenie. Dla mnie do takich co nigdy nie stracą na aktualności jest szczera bezinteresowna przyjaźń, uścisk dłoni na powitanie, wspólny posiłek, przy którym omawiamy sprawy dnia powszedniego i oczywiście długopis, taki zwyczajny, którym piszę list i kartkę na święta do tych starszych członów rodziny, którzy nie opanowali komputera. A Wy, moje drogie? Co dla Was jest taką wartością? Wartością, której przeminięcia nie chciałybyście doczekać, mimo że wydaje się taka prozaiczna i niemodna.

Openthedoor Po powrocie zostawiam piękna historię miłości matki do dziecka, z niezwykłą tajemnicą cudu życia i przeżycia. Samych wzruszeń życzę.

Openthedoor Dziś dla mnie zaczął się weekend. Pełna radości po dobrze wykonanej pracy wyjeżdżam. Cudownie szarych dni z uśmiechem na twarzy życzę ;) Zostawiam Panie z fantastyczna nutką i luzem Krysi Jandy. Do następnego ;-)

Openthedoor

Openthedoor

Openthedoor

Openthedoor Ten miesiąc ma w sobie wielki potencjał :)

Openthedoor Dziś zostawiam pożyczoną muzyczną inspirację :)

Openthedoor W przerwie na gorącą kawę, muza odrobinę nawiązująca do dzisiejszego zajęcia.

Openthedoor Dziś pomyliłam kolejność w wykonaniu formy 18 rąk Louhana. Cóż, ja mam tylko dwie;p

Openthedoor Takie rytmy na dzisiejszy dzień :)

Openthedoor Po wieczornym seansie, zostawiam coś do snu.

Openthedoor Motyw na dziś, walcząc ze wspomnieniami: „Now, we don't talk But I can't forget the words you like so much”

Openthedoor Błądząc ostatnio w sieci trafiłam na obraz Barbary Fox „Blessings”. Martwa natura o kobiecych kształtach na tle znanych malowideł niczym z polaroida. Nie wypowiem się tu o warsztacie malarki, bo brak mi umiejętności i wiedzy. Niemniej obraz ten przywołał ostatnią rozmowę z moją przyjaciółką. Otóż, wyznała, że nauczyła się nie marzyć o tym co poza jej zasięgiem, lub raczej o tym co uznała, że jest poza jej możliwościami, o tym z kogo i czego postanowiła zrezygnować i przestać się starać. Stwierdziła, że wtedy czuje się szczęśliwa, może nie tak na w pełni, ale jednak, bo nie doznaje niepotrzebnych rozczarowań i mimo okresowo powracającej tęsknoty za tym „czymś” życie daje się znieść. Zasmuciło mnie to wyznanie. Zawsze myślałam, że te najważniejsze w życiu marzenia właśnie takie powinny być, z pozoru trudne, nieosiągalne, aby po licznych i czasem bolesnych próbach ich realizacji docenić fakt ich spełnienia. Czy świadome wyrzekając się takich marzeń, nie rezygnujemy też z jakiejś części siebie? I co to ma wspólnego z obrazem Barbary wspomnianym na początku? Otóż to chyba właśnie moje marzenie. Przez pryzmat rozchwianych gruszek, z tą środkową, która niemal wymaga podtrzymania, aby się nie przewróciła na koleżanki z lewej, które jako jedyne we dwie wydają się stabilne. Oczywiście kobiety w tle. Żona i matka na kopii Vermeera, z ufnym wzrokiem, której czerwone usta przyciągają uwagę. Tahitanka z mango, jak kochanka wodząca na pokuszenie i Akt Modiglianiego z Kobietą aktywną, świadomą swej kobiecości. Te trzy, jakby próbowały się skryć za dzbankiem, a jednak kuszą i flirtują z patrzącym. To chyba najogólniej takie moje marzenie, te trzy w Tej jedynej po tej stronie płótna. I My jak te dwie „gruszki” po lewej, tylko razem stabilne, skąpane w promieniach słońca. Może przy kolejnym niepowodzeniu je zmodyfikuję i będę marzyć tylko o sprawach bardziej przyziemnych, aby tylko dalej stać samotnie ale stabilnie? Może wtedy faktycznie życie okaże się mniej bolesne i oszczędzi kolejnych rozczarowań? Czy wtedy będzie bardziej do zniesienia? Czy będzie łatwiej? Może …

Openthedoor Po co? Na co? Dlaczego? A czemu? A gdzie? A jak? Cały tydzień pytań o prawidła świata tego. A dziwili się temu, co dawno przestałam dostrzegać. Już odjechali, dwaj filozofowie wieku przedszkolnego, Nie myślący o tym co było i będzie, Radujący się jedynie chwilą obecną. Na którym z zakrętów szarej rzeczywistości gubimy zdolność dziwienia się?

Openthedoor "Ten pierwszy zrób krok Bo choć straciłeś coś Co los kiedyś ci dał Wiedz, że upadłeś by wstać Tak piękne są dni Gdy już myślałeś, że nic Nie przyniesie ci świat A Ty upadłeś, by wstać Nie, nie musisz mówić nic ja wszystko wiem! „

Openthedoor Mdr 3, 2-4 Zdało się oczom głupich, że pomarli, zejście ich poczytano za nieszczęście i odejście od nas za unicestwienie, a oni trwają w pokoju. Choć nawet w ludzkim rozumieniu doznali kaźni, nadzieja ich pełna jest nieśmiertelności.