ante - blog - Sierpień 2019
Artykuły w działach:
ante On the road.
960km na rowerze po wschodniej górnej ćwiartce PL za mną. Miesiąc w trasie, solo, wyłącznie boczne drogi, gdzie nigdy sakwiarza mieszkańcy nie widzieli. Głowy obracały się za mną jak na sznurku. "Sama pani jedzie? Skąd? O Boże! Nie boi się pani?" :)
W tym parę dni off na odwiedzenie znajomych, wędkowanie. Poznanie nadzwyczaj interesujących ludzi, także obcokrajowców. Największym i najsympatyczniejszym plusem podróży solo jest błyskawiczne nawiązywanie kontaktu z ludźmi. I ciekawe spotkania, wydarzenia.
Najciekawsze i najbardziej motywujące/inspirujące wydarzenie: na skrzyżowaniu podrzędnych dróg, szutrowych i leśnych, na odludnym terenie między jednym a drugim lasem spotykam Niemca po 60-tce z dużym czarnym psem. Niemiec pcha wózek ze sprzętem biwakowym, jest ubrany w kraciasty kilt (w pierwszej chwili myślałam, że to Szkot), spod którego dokładnie widać protezę nogi. Podróżuje w ten sposób od dwóch tygodni, to jego pielgrzymka-jak nazywa podróż- do rodzinnego domu na Mazurach. I tak co roku od paru lat, a ciągnie go tam-jak powiedział - niewytłumaczalna tęsknota serca. Jego domu już nie ma, ale wystarczy mu, gdy siądzie na tym miejscu i patrzy na jezioro. Powiedział, że jego partnerka też tak ma-coś ją ciągnie do rodzinnego domu za polsko-rosyjską granicą. Mimo że miała trudności z wyjazdem, to udało jej się tam dotrzeć. Nie potrzebują niczego, tylko pobyć, powspominać, poczuć klimat. Rozmawiamy na tym końcu świata przez półtorej godziny i rozmawialibyśmy dalej, gdybym w końcu nie zaczęła trząść się z zimna i dzięki temu nie przypomniała sobie, że w ciągu najbliższych godzin popołudniowych muszę dotrzeć do jedynego w okolicy miejsca noclegowego. Dużo i długo by opowiadać:) Pozdro!:)
960km na rowerze po wschodniej górnej ćwiartce PL za mną. Miesiąc w trasie, solo, wyłącznie boczne drogi, gdzie nigdy sakwiarza mieszkańcy nie widzieli. Głowy obracały się za mną jak na sznurku. "Sama pani jedzie? Skąd? O Boże! Nie boi się pani?" :)
W tym parę dni off na odwiedzenie znajomych, wędkowanie. Poznanie nadzwyczaj interesujących ludzi, także obcokrajowców. Największym i najsympatyczniejszym plusem podróży solo jest błyskawiczne nawiązywanie kontaktu z ludźmi. I ciekawe spotkania, wydarzenia.
Najciekawsze i najbardziej motywujące/inspirujące wydarzenie: na skrzyżowaniu podrzędnych dróg, szutrowych i leśnych, na odludnym terenie między jednym a drugim lasem spotykam Niemca po 60-tce z dużym czarnym psem. Niemiec pcha wózek ze sprzętem biwakowym, jest ubrany w kraciasty kilt (w pierwszej chwili myślałam, że to Szkot), spod którego dokładnie widać protezę nogi. Podróżuje w ten sposób od dwóch tygodni, to jego pielgrzymka-jak nazywa podróż- do rodzinnego domu na Mazurach. I tak co roku od paru lat, a ciągnie go tam-jak powiedział - niewytłumaczalna tęsknota serca. Jego domu już nie ma, ale wystarczy mu, gdy siądzie na tym miejscu i patrzy na jezioro. Powiedział, że jego partnerka też tak ma-coś ją ciągnie do rodzinnego domu za polsko-rosyjską granicą. Mimo że miała trudności z wyjazdem, to udało jej się tam dotrzeć. Nie potrzebują niczego, tylko pobyć, powspominać, poczuć klimat. Rozmawiamy na tym końcu świata przez półtorej godziny i rozmawialibyśmy dalej, gdybym w końcu nie zaczęła trząść się z zimna i dzięki temu nie przypomniała sobie, że w ciągu najbliższych godzin popołudniowych muszę dotrzeć do jedynego w okolicy miejsca noclegowego. Dużo i długo by opowiadać:) Pozdro!:)
Witaj, Zaloguj się
