smaku - blog

smaku Znowu dziś pomyślałam, że to może i nawet ważne, jako ciekawe zjawisko może, które czasem może być dziwne, hmm... w każdym razie na tyle ważne, że znowu nawiążę do poprzedniego wpisu na blogu w komentarzach pod moim wpisem:

A propos podszywania się:

Ja się nie podszywam, jestem normalną, zdrową, inteligentną, nie powiem, że mądrą, bo to by był brak skromności, oczywiste... ale zwyczajną lesbijką, po prostu. Czemu miałabym się podszywać? W jakim celu? To byłoby chore jakieś i przeciwko sobie, czyli coś głupiego, albo kryminalnego nawet, nie oczywiste to jest? Hmm...

No i własnie, to ciekawe, dlaczego miałabym się podszywać? Jak uzasadnić logicznie lub filozoficznie, etc. jakkolwiek rozumnie, że ktoś podszywałby się pod kogoś - w jakim celu? Hmm...

Podszywanie się pod kogoś, to jest fałszerstwo i kryminał, za który idzie się do więzienia na dożywocie i na tortury dożywotnie, każdy wie, oczywiste. To jak morderstwo i to wielokrotne, jak ludobójstwo nawet - fałszować, kłamać, itp., oczywiste.

No więc właśnie... jeśli ktoś się podszywa, zmienia imię, nazwisko, podpisuje się jako ktoś inny, niż jest, albo potwierdza kłamstwo jako prawdę, mówi nieprawdę, etc., etc. - od razu na dożywotnie tortury, aż zrozumie, jakie są totalnie masakrystyczne i nieodwracalne konsekwencje kłamania, oczywiste.

No i właśnie... gdybym miała się podszywać pod kogoś innego - jaki mogłabym mieć cel? Chyba tylko jakiś kryminalny, więc powinno się mnie zabić, albo zmasakrować za coś takiego, oczywiste, bo jak wyżej opowiadam - wystarczy wiedzieć, jakie są straszliwe konsekwencje dla wielu i wielu na wieczność nawet - z jednego kłamstwa nawet, oczywiste...

Hmm... chyba to ważne, tak mi się wydaje, oczywiste... bo może nie każdy jest świadomy co wynika z kłamania, hmm... a potem wieczne tortury zasłużone i słuszne, oczywiste...

(jedyne, co ktoś mógłby mieć mi za złe potem, ewentualnie, to że nie przyznałam się wprost jakoś gdzieś, informacyjnie, publicznie, że rzeczywiście może nie jestem kobietą, ale co to może zmienić? Lesbijka to lesbijka, oczywiste. Lubię tylko dziewczyny, a do facetów nic nie mam, 100% mnie nie interesują, bo nie jestem pedałem, proste, oczywiste, no i właśnie - jednak nawet nie przyznając się wcześniej, a potem spotykając się z koleżankami, nawet nie czułabym się jakoś zmieszana, czy coś, że mogłam coś skłamać i mogłyby być zdziwione, widząc mnie, oczywiste. Dopiero ich reakcja mogłaby być rzeczywiście jakby w szoku lekkim i niedowierzaniu, czy zaskoczeniu typu np. "Ty jesteś Smaku? Ta lesbijka? Wyglądasz, jak jakiś facet raczej. Ty nie jesteś dziewczyną?" - i co miałabym powiedzieć? Zaczęłabym się bać, że uznają mnie za kłamcę, oczywiste... straszne by to było, kurde, Boże, oczywiste... hmm.... no bo wyszłoby, że już mnie nie lubią i co wtedy? No trauma i przykrość, oczywiste... hmm... zagłada i potem płacz, bo przecież miało być tak fajnie, wywiady miały być, czy rozmowy znaczy się, inne ciekawe rzeczy, a wyszło, że jakaś trauma na wstępie od razu, hmm... no wiadomo, jak to jest, oczywiste... i potem jaka to przykrość, kurde, bym patrzyła za dziewczynami, tyle pięknych koleżanek miłych, sympatycznych, a na dodatek wkurzone na mnie i obrażone na maks odchodzą sobie planując zemstę ostateczną, przykładowo... no kurde, jakie to przykre, no wystarczy pomyśleć, oczywiste, hmm... a do tego jaki strach! Boże... że co teraz!? Hmm... nie jest tak?)

A druga trauma, to gdyby ktoś podobny do mnie stwierdził, że też może jest lesbijką, nie będąc kobietą, hmm... to dopiero trauma, na samą myśl zachciewa mi się rzygać, kurde mol, ble... zaraz rzygnę... no i właśnie, kurde... takie są potem efekty, no kurde no, hmm... trudne to jest wszystko w tym świecie, kurde...

smaku Pomyślałam, że to może może się przydać wielu osobom na całym świecie teraz i wiecznie, hmm... żeby nie stało im się nic złego, a mogli nie zawinić, czyli nieświadomie umrzeć, hmm...

W ostatnim wpisie na blogu opowiadałam, a gdyby ktoś nie bardzo kumał o co chodzi i jak to działa, to tam dopisałam w odpowiedzi, w komentarzu, co może być ważne, żeby dużo ludzi nie umarło, oczywiste... zdrowie to bardzo ważna rzecz w życiu człowieka, oczywiste, co mówić życie, a co mówić dusza, no to już w ogóle, oczywiste, każdy wie...

oto komentarz, bardzo ważny dla wielu, to oczywiste. Staram się pomagać wszystkim zawsze, żeby potem mnie nikt nie winił, oczywiste., Zawsze jest potem moja wina, przyzwyczaiłam się, no ale kurde, ile można, oczywiste...

Oto w skrócie (ważne! medycznie i odwrotnie ważne dla osób zajmujących się pogrzebami):

"Co to znaczy "rozmowy kontrolowane"? Nie zauważyłam żadnych rozmów ani kontrol, jak jakiś pedał się onanizuje, albo zła dziewczyna, która mnie nie lubi, lub ma złe intencje i myśli o mnie (a nie powinna, oczywiste), to po prostu ślepnie, a potem umiera w zupełnym szoku utraty mózgu i duszy nawet - proste, hehe. :D
"

... przy okazji uzupełnię może informacyjnie dla pełnej wiedzy i nauki, jakby co, gdyby ktoś się ciekawił i mógł pytać o inne aspekty, no więc jeśli dziewczyna jest miła i lubi miłe, przyjemne rzeczy, i sobie o tym marzy i myśli i rozmyśla, a na dodatek ma orgazmy aż od tego wszystkiego, no to kurde, to jest dopiero miłość prawdziwa, no przecież działa, no to jak może nie być, oczywiste...

... no więc, jeśli jakaś dziewczyna ma fajne myśli i myśli o mnie, no to jak mogłoby mi się nie podobać, przykładowo, oczywiste... hmm...

No i właśnie... proste, no nie? Oczywiste chyba, każdy sam wie, no i właśnie. Ale niektórzy nie wiedzą, a potem ślepną i odwożą ich karetką, albo od razu na cmentarz, a rodzina pyta co się stało, wczoraj taka zdrowa, czy zdrowy, miał czy miała plany, a dziś trup, hehe... no tak już musi być, proste, oczywiste, haha... co ja mogę poradzić na przestępców? Oczywiste... każdy ma chyba tak samo, czy nie? Ja akurat tak, bo to oczywiste dla mnie, oczywiste. Ja jestem normalna, nie akceptuję mi przeszkadzania w jakimkolwiek zakresie, proste... oczywiste... no jeśli ktoś mnie wkurza, albo mi przeszkadza, no to tnę żyletka przez ryj i wolne, proste, oczywiste... hmm...

Jak ktoś mógłby nie reagować podobnie jak ja? Oczywiste...

smaku Cześć wszystkim, znowu dawno mnie tu nie było, weekendowo sobie przypomniałam. Przyszło mi do głowy, żeby napisać, co zauważyłam w swoim życiu ostatnio, co chyba wydaje mi się dobrym zjawiskiem, budującym i optymistycznym na przyszłość, hmm...

Otóż zauważyłam, że... hmm... jak to powiedzieć, żeby nikogo nie urazić, hmm...

Chodzi o to, że ja jestem lesbijką, uwielbiam tylko i wyłącznie dziewczyny, oczywiste.

No i teraz okazało się, że ciągle, od kilku lat, co jakiś czas opowiadają gdzieś w informacjach, czy w telewizji, wszędzie, na całym świecie w sumie, że ciągle umierają na dziwne objawy faceci, którzy nie lubią dziewczyn, hmm... po prostu pęka im głowa! Kurde, jakie to straszne i właśnie zaczęłam się zastanawiać, dlaczego tak jest i co się dzieje, hmm... bo potem znowu i tak, jak zawsze wszyscy będą mnie winić, jak za wszystko i zawsze, oczywiste... ale mniejsza z tym. Zaciekawiło mnie, jak to kurde może działać? Hmm... no fakty, to fakty, no kurde. Ja nie jestem zabobonna, ani religijna, oczywiste. Ja jestem rozumna osoba, oczywiste.

... no ale no kurde no... hmm...

OK. Liczy się efekt. Może to i bardzo dobrze nawet. Ja i tak lubię tylko dziewczyny, no więc w sumie co mnie to obchodzi. Proste, oczywiste. OK. Nie będę o tym myślała, po co sobie zawracać głowę...

... nie, żebym cieszyła się z czyjejś śmierci, czy dolegliwości jakichś, oczywiste, nie o to chodzi, to oczywiste, ja jestem dobrą osobą, a nie złą, każdy wie, oczywiste, chodzi mi tyko o to, że no kurde, no co mnie to obchodzi w sumie, oczywiste, każdy ma własne życie, każdy wie, oczywiste... no i tylko w tym znaczeniu, że jeśli umierają, to niedługo nie będzie problemów na tym świecie i zostaną same dziewczyny i ja no i na dodatek spełni się moje marzenie i plany o Raju na Ziemi, no kurde, czy to nie genialne? Hmm... tylko w tym znaczeniu mi się tak powiedziało, że "no i dobrze", ale nie, że się cieszę z czyjejś śmierci , oczywiste, to byłoby bardzo złe, nie wolno tak myśleć, ani życzyć nikomu, brońcie bogowie, oczywiste...

OK. Wytłumaczyłam się. Poza tym co ja mogę być winna, że ktoś umiera? No chyba każdy sam odpowiada za siebie, oczywiste.

OK. Ważne, że każdy ma swój los, no więc, co ja mogę. Tylko chciałam powiedzieć, że, hmm... no kurde co ja będę się tłumaczyć. No jak umierają, no to dobrze w tym sensie, oczywiste.

Bo jakoś w ten sposób zostanę ja i same dziewczyny w moim wyśnionym, najgenialniejszym świecie, no więc... skoro samo się realizuje, hmm... to jak mam się nie cieszyć? Oczywiste, a wyjdzie, że cieszę się z czyichś przypadków, że umierają, albo coś, hmm... OK.

Każdy wie, że nie to mam na myśli, nikomu nigdy nie życzę nic złego, a wręcz odwrotnie, zawsze powodzenia i wszystkiego dobrego i jedynie, każdy wie, oczywiste.

... a nie mówiłam, że jak ktoś nie jest dziewczyną, to nie powinien się onanizować? Haha... bardzo dobrze w takim razie. To uznam to jako naturalną nauczkę dla tych, którzy się nie stosują do moich rad. No i bardzo dobrze. Proste, oczywiste. Ha.

Trzeba było się nie onanizować. Proste. Bo ja nie lubię chłopaków. Proste, oczywiste. Mogę sypiać tylko z dziewczynami, czy to w rzeczywistości, czy we snach... jak to mówią, jak na górze, tak i na dole, prawda, oczywiste. Mówiłam, żeby nikt się nie onanizował myśląc o mnie, kiedy nie jest dziewczyną. Proste, oczywiste. To teraz mają karę. Ha... bardzo dobrze w sumie, nie mam się z czego tłumaczyć w takim razie no i super.

AmenDS`.

... bardzo dobrze. Wystarczyło się stosować, jak zawsze powtarzam. Proste, oczywiste... to nie moja wina. Oczywiste.

Jeszcze mi się przypomniało, że podobno niektórzy ślepną od onanizowania się. Dlatego kiedyś się mówiło ludziom "nie onanizuj się, bo stracisz wzrok". Chyba to prawda, hmm... ciekawe, czy przestępców można rozpoznać po wzroku? Hmm...

... mówiłam, żeby się nie onanizować, kiedy nie jest się dziewczyną, bo ja lubię tylko dziewczyny, proste, oczywiste... reszta, czyli wszystko, co nie jest dziewczyną - na pewno oślepnie, zniknie i śmierć, proste, oczywiste, hehe...

Oczywistości same, oczywiste... no i proste, hehe...

To nie moja wina, oczywiste... muszę się chyba jakoś bronić, czy to nie oczywiste? No i właśnie... proste...

smaku Patrzę na blogi w okolicach 8 marca i smutek, albo strach mnie obleciał normalnie jakiś, jakbym straciła poczucie rzeczywistości i prawdziwego świata normalnie.

Od kilku dni już się martwię, co ludzie powiedzą, że nic nikomu nie życzyłam na Dzień Kobiet, a co więcej, nawet na 14 lutego! Zupełnie, jakbym zapomniała o swoich koleżankach i znajomych, Boże!

To jak z oddaniem książki do biblioteki czasem chyba działa, że teraz się boję, że po terminie mogłyby być same straszliwe konsekwencje, Boże, kurde...

Nie wiem, co teraz mam zrobić.

Jedna córka, ta najulubieńsza, co sama chciała być, dawno mnie już pożegnała i powiedziała, żebym więcej jej nie męczyła...

Inne dziewczyny też, podobnie. Boję się teraz, że nikt mnie nie lubi, kurde, jakie to straszne, jak jakaś straszliwa samotność, normalnie, w wielkim, pustym, samotnym świecie, Boże!...

Nie mieć nikogo, to taka straszliwa trauma pustki, bezcelu i bezżycia, że normalnie... jak nieistnienie jakieś, albo dryfowanie w pustym kosmosie, normalnie, Boże... zawsze bałam się tych olbrzymich, pustych przestrzeni kosmosu, że jak ja bym potem wróciła do domu, Boże! Jakie to przerażające, oczywiste...

Nie wiem co teraz. Boję się nawet cokolwiek, jakbym była inna, poza światem i nikt mnie nie zna, normalnie, jakie to straszliwe uczucie, Boże!...

To chociaż żeby nie było, że w ogóle zapomniałam, czy coś, ja nigdy nie zapominam, oczywiste, dlatego właśnie, no i właśnie, oczywiste... hmm...

OK. To życzę na dzień św. Walentyny na 14 lutego i na Dzień Kobiet przy okazji, w jednym pakiecie, Wszystkiego Najlepszego!

Niech się święci Świat Kobiet! Na wieki wieków, teraz i zawsze, AmenDS`.

Uff... przynajmniej coś... przynajmniej nawet jeśli będę sama w tym kosmosie, to wiem, czego chcę i do czego dążę. Proste, oczywiste...

Do napisania.

Ja.

smaku Tak się zastanowiłam chwilę dzisiaj, refleksyjnie... co by to było, jaki to wielki byłby strach i koniec świata, gdyby te Elfy przestały istnieć, nigdy więcej by nie przyszły, po prostu by nagle znikły i koniec, hmm... koniec świata, normalnie, po co byłoby żyć? Boże, jakie to straszne... nie daj Boże, wolę o tym nie myśleć, oczywiste...

Dla mnie te Elfy to tylko dziewczyny, oczywiste... może kiedyś odnajdę je w Raju, ciekawe, zobaczymy...

smaku Ale mnie tu nie było dawno, o kurde! Dobrze, że wszystko tu jest nadal, po latach, ale czad. Muszę przejrzeć wszystko, co tu się działo... ostatnio coś o kalendarzach sobie rozmyślałam, hmm... właśnie widziałam jakiś czas temu na poczcie różne kalendarze na 2019 rok i aż mi się żal zrobiło i bardzo przykro, bo takie ładne właśnie, na każdy miesiąc, albo dzień nawet, na cały rok, z obrazkami, że ładne obrazki są na każdej stronie, w Styczniu, w Lutym i tak do Grudnia i jeszcze okładka no i to genialne. Ja bardzo lubię takie kalendarze, cały rok potem mi wisi na ścianie, a potem chowam na pamiątkę, pełno już mam kalendarzy, z wielu, wielu lat, genialne są, oczywiste.

I właśnie patrzyłam sobie na kalendarze i tak mi się smutno zrobiło i strasznie mnie to zaczęło wkurzać, że nie mam swojego żadnego, chodzi mi o to, że sama bym mogła sobie taki zrobić i żeby tysiąc, albo więcej można było takich wydrukować gdzieś profesjonalnie i żeby wszyscy widzieli, że to moje i by mówili, że to piękne, proszę, o, jakie ładne, jaki piękny kalendarz... fajne by to było...

... najbardziej to zawsze marzę o kalendarzu z gołymi dziewczynami, oczywiste...

... na każdy miesiąc inna piękna panienka goła cała, no i to byłoby genialne, kurde...

I dlatego tak patrzyłam i mi smutno było, że rok się zaczął znowu, już styczeń, a ja nie mam znowu swojego kalendarza...

To jest bardzo denerwujące i frustrujące, tak się chyba mówi... strasznie denerwujące...

Muszę sobie postanowić, że na 2020 rok zrobię sobie tysiące kalendarzy... z pięknymi, gołymi dziewczynami i to będzie genialny kalendarz. Tak, muszę to zdecydować, bo inaczej znowu w styczniu bym miała smutek, jaka to depresja! Boże...

smaku Dzień dobry wszystkim, chciałabym dzisiaj życzyć wszystkim koleżankom wszystkiego najlepszego na zbliżające się święta!

Nie wiem, czy będę tu jeszcze przed świętami, więc chciałabym mieć formalności z głowy, oczywiste, żeby potem nikt nie mówił, że zapomniałam, gdybym zapomniała, albo coś, oczywiste.

No więc dzisiaj sobie przypomniałam, no więc chciałam życzyć wszystkiego dobrego wszystkim.

Wszystkiego Najlepszego! I dużo zdrowia i radości i szczęścia i spełnienia marzeń i wszystkiego, co sobie kto życzy, to ja życzę, OK.

To na święta i na Nowy Rok od razu przy okazji i mam z głowy.

Fajnie, że tu moje konto jeszcze jest, tak sobie przypomniałam właśnie, super to jest. Fajnie, cieszę się, że tu mnie nie skasowali. Wiem, że nikt mnie nie lubi zawsze, to przynajmniej mnie tu nie kasują, cieszę się. Bardzo dziękuję wszystkim.

Już nie przeszkadzam, potem jeszcze może przyjdę, poczytać coś. Czad.

OK. To już uciekam. Najlepszego! Hej.

Ja.

P.S.

Mam nadzieję, że u wszystkich wszystko dobrze... oby. Mam nadzieję. OK. To już nie przeszkadzam. Dzięki. Do napisania potem. Później jeszcze coś napiszę, zobaczę.

smaku Ostatnio stwierdziłam, że muszę uporządkować swój świat... na początek, muszę zrobić porządki, potem będę wiedziała, co mam. Potem muszę zaplanować przyszłość - aż po wieczność, oczywiste. I żeby mieć pewność, że wszystko dobrze sobie poukładałam, że nawet gdyby coś, to i tak mam wszystko gotowe i co by się nie stało, to jestem szczęśliwa i bezpieczna, wiecznie na dodatek. Proste, oczywiste.

No więc... najpierw muszę zrobić porządki, szczególnie, że niedługo święta, będzie można spać, odpocząć, planować nowy rok na wiosnę...

Muszę wszystko uporządkować, zobaczyć co mam i robić nowy genialny plan, zanim będzie koniec roku.

Jestem genialna.

I jeszcze lista marzeń i planów na 2019 rok, żeby móc sobie odhaczyć, że zrobione, jak będzie kończył się 2019 rok, hmm...

To, co najfajniejsze, jakieś plany. Przykładowo chciałabym być na kalendarzu z gołymi dziewczynami, to moje marzenie. Na jakimś miesiącu w środku gdzieś, obojętne gdzie, aby nie na okładce, ani na początku, ani na końcu, byle gdzie, ale żeby gdzieś i to byłby genialny plan i uczucie, kurde...

Otwieram sobie kalendarz i patrzę, a to ja... tysiące ludzi na świecie ma ten kalendarz na ścianie, a ja tu jestem na jednej kartce i ludzie sobie mnie oglądają, Boże, jakie to genialne uczucie o tym myśleć...

Muszę na przyszły rok zapytać kogoś, czy nie wie, czy jakoś nie można by być na kalendarzu, raz tylko, żeby cały świat mnie kupił, a nie trzeba o tym opowiadać. Chodzi, żeby taki kalendarz zrobić, bo to musi być super marzenie, kurde, jakie to genialne. Potem do końca świata by wszyscy mówili, że tu na przykład jest ta panna, goła cała, proszę zobaczyć, jaka ładna... pewnie nawet nie wie, że ktoś sobie ogląda... - jakie to genialne uczucie wiedzieć, że ktoś by sobie mnie oglądał, całą gołą... Boże! Ale to genialne uczucie...

Muszę coś wymyślić, żeby to zrealizować. To jest super marzenie, a potem już przez całe życie nie da się cofnąć, hmm... cały świat będzie mnie znał, Boże!... ale dostałam orgazmów aż... ciekawe, czy to jest możliwe w ogóle, żeby spełnić takie marzenie genialne...

smaku W poprzednim wpisie w komentarzach wyszło, że to tak piękna opowieść, że aż zamieszczę swoją odpowiedź w rozmowie, jako część mojej filozofii egzystencjalnej.

Jak widać, w rozmowie zawsze można do czegoś dojść szybciej i od razu czasem, zamiast wiekami szukać, a to takie proste, wystarczyło pogadać i nagle gotowe, oto. No i kurde, czy to nie genialne?

Jaka to wielka różnica poszukując w życiu szukać samemu, a móc chociaż słowo zamienić z kimś innym, czy to nie genialne?

Oto:

[o wpływie tego, co się robi na co dzień i tego, nad czym się myśli, pracuje, etc. - na co dzień => na całą wieczność]:

"No pewnie, że wieczność, a jak inaczej? Raj jest wieczny przecież, a nie tymczasowy, oczywiste."

[o ciężkiej codziennej pracy z radością własną i szczęściem w nadziei oczekiwania na raj, na który samodzielnie trzeba zarobić swoją własną pracą i wszystkim, oczywiste]:

"Każdego dnia ciężko pracuję i modlę się o raj, który sobie szykuję. Każda minuta i godzina każdego dnia mojego życia jest pracą i modlitwą w celu zarobienia na raj, o którym marzę, oczywiste. Muszę być godna mnie przyjęcia, oczywiste i muszę to udowodnić ciężką, codzienną pracą i myśleniem prawidłowym, aż do mojej śmierci i wtedy w raju mi powiedzą, czy wystarczająco, czy za mało, czy źle i wtedy mi powiedzą, albo druga droga: zostanę Bogiem we własnym raju i mam od razu na gotowe, bo mój raj będzie gotowy, jak sama sobie go stworzyłam ciężką pracą codzienną wspomnianą, proste. No nie? :) Ja wszystkim pomagam, zawsze i wszędzie, gdzie bym nie była, jak widzę, że coś mogę zrobić, to zawsze pytam, czy pomóc i robię, co mi mówią i to radość moja własna zawsze, oczywiste. Tak już mam w naturze, bardzo lubię pomagać, oczywiste. Myślisz, że moją postać tworzy ktoś inny? Bardzo ciekawe. Trochę mnie to starszy, przyznaję, bo teraz nie wiem, czy ktoś mnie nie chce podrabiać mówiąc, że to ja kogoś papuguję, albo coś. Ja jestem dziewczyną, lesbijką, każdy mnie zna na całym świecie, oczywiste. :)
"

No i proste, hehe... :)

smaku Mam dylemat filozoficzno-egzystencjalny, związany w linii prostej refleksyjnej dalszej z poprzednimi refleksjami, na temat Bogini i raju...

... bo jeśli już znajdę najgenialniejszą kobietę wszechświata i ona będzie poszukiwanym Bogiem wszechświata, stwórcą czyli, no to super.

Teraz żeby tylko mnie nie zabiła i żebym mogła sobie żyć w raju, oczywiste.

Ale dylemat bierze się stąd, że muszą być dwie drogi:

1. albo będę służalcem w raju Bogini wszechświata i będę sobie tylko mogła żyć w raju wśród innych pięknych kobiet na pięknych łąkach i w pięknych krainach

2. albo byłabym mężem mojej żony, czyli Bogini wszechświata, bo skoro jestem facetem, to bogini mogłaby nie być lesbijką, a na dodatek jak by stworzyła świat bez faceta? Oczywiste...

No więc to jest jakiś dylemat.

Muszę się zdecydować, porządkując refleksje filozoficzne.

Albo jestem lesbijką, albo jestem facetem.

Jeśli jestem lesbijką, to albo będę żyła w raju i tyle, albo będę żoną bogini wszechświata i byłyby to dwie kobiety, które byłyby stwórcami świata, hmm...

... albo jeśli jestem facetem, no to wtedy ma to sens logiczny jakiś, będąc mężem mojej żony, jesteśmy Super Bogami! Czad...

... albo jeśli jestem facetem i jestem tylko w raju, no to nie wiem, bo Bogini miałaby męża pewnie, więc musiałbym być w raju, czyli w pięknym świecie, ale pod rządami pary innych osób, hmm...

Kurde, zaczyna to być denerwujące...

To prościej:

- albo będę w raju tylko, u kogoś, w czyimś raju
- albo będę w swoim raju, jako Bóg z moją żoną

Hmm... wtedy moja żona musi być kobietą, bo to oczywiste.

No to mi zostaje wybór zawsze, oczywiste.

OK. Jakoś się to uda powoli uporządkować.

Dwie drogi:

1. albo będę w raju u kogoś
2. albo będę miała własny raj jako Bóg.

OK. Gotowe.

Koniec filozofii egzystencjalnych.

Co teraz?

smaku Pomyślałam sobie, że jeśli każdego dnia coś nowego, następnego wymyślę i sobie określę, raz na zawsze, albo chociaż ogólnie, ale jednak kierunek drogi sobie wyznaczę właściwy, to szybciej skończę...

No więc w kwestii, że Bóg-Kobieta musi być piękna, oczywiste... chociaż w sumie nie wiem, w jakim znaczeniu, bo jeśli ma być ładna, to od razu się myśli, że musi mieć ładne ciało, cycki, twarz, włosy, nogi, brzuch, tyłek, wszystko, oczywiste...

... tylko potem się myśli, że jako nie człowiek, a duch, albo coś, no to kurde nie wiadomo po co to wszystko niby, hmm...

Po co Bogu nogi, ręce, twarz, cokolwiek? Hmm... no kurde, i od razu problem na wstępie, no kurde, to nie wiadomo właśnie już potem, wszystko byłoby głupie chyba, no kurde...

... to po co mi taka Bogini? Kiedy nie mam czego lubić, ani kochać, no kurde, ani twarzy, ani ciała, ani cycków, nic, zero, pustka, no kurde, nawet bezrozumny by stwierdził, że to chyba głupie musi być coś, oczywiste, no bo co niby można by lubić? Hmm...

No to już nie wiem teraz, no i kurde... hmm...

... no jeśli nie mogłabym zobaczyć kobiety, którą miałabym kochać, to co niby miałabym kochać? Głos?... hmm... no to musi mieć piękny głos w takim razie, oczywiste... hmm...

I co z tym głosem teraz niby? Trzeba by jej słuchać, albo coś, nie wiem, kurde... hmm... trudne to zaczyna być...

Na świecie realnym wszystko jest prostsze, oczywiste...

Szukając najgenialniejszej kobiety na świecie, wystarczy sobie zrobić listę tego, co się lubi najbardziej i gotowe, oczywiste...

... a jako duchy? Szukając bogów, Bogini, etc.? Nie za bardzo wiadomo, hmm...

Trzeba by założyć, że duchy też wyglądają jak ludzie, to wtedy może tak, hmm...

No to wtedy znowu powrót do tego, co ostatnio myślałam, że najgenialniejsza kobieta, czyli Bogini, musi być:

- piękna
- mądra
- nieśmiertelna
- wiecznie żywa, aktualna, zdrowa, w pełni sił i wszystkich cech idealnych genialnych własnych zawsze, codziennie i wiecznie, hmm...

No tak. I teraz tak, to może tak by się dało.

Czyli: duchy muszą być jak ludzie - to musi być warunek.

Dopiero teraz można szukać idealnego ducha, czyli Bogini.

OK. To dobry pomysł.

smaku Szukając od jakiegoś czasu cech kobiety, która mogłaby być Bogiem, czyli idealna, ostateczna kobieta, że lepszej nie da się znaleźć nigdzie i nigdy we wszechświecie, oczywiste...

... powoli zaczyna mi się kształtować przynajmniej jakieś zastanawianie, jak to może być, przynajmniej po konkretach, zastanawiając się, hmm... a nie po ideach prostych, typu "najdoskonalsza" - i co z tego wynika niby, oczywiste, czyli jaka? Nie wiadomo, oczywiste... no więc trzeba szukać, wait... ciekawe...

No to po kolei:

- musi być ładna, czyli co z tego wynika
- musi być mądra - to co z tego wynika
- musi być nieśmiertelna, to oczywiste
- musi być zawsze piękna i młoda i wiecznie żywa, aktualna, nigdy nie zmęczona, nigdy nie "zużyta", czyli wiecznie utrzymane cechy doskonałe idealne, oczywiste...

Hmm... no tak, ciekawe, co więcej?

Może to już koniec poszukiwań? No kurde... nic mi nie przychodzi do głowy więcej w sumie, ciekawe... hmm...

Trzeba by teraz sobie obmyślać szczegóły tylko, jak może wyglądać, jak może myśleć, co by zrobiła w jakichś sytuacjach, jak by reagowała, co by decydowała, co by mogła planować, marzyć, etc.

Trzeba by to znowu po konkretach jakoś przemyśleć sobie, ciekawe... jak sama sobie znajdę idealną kobietę, to sobie ją sama stworzę i potem mogę sobie sama szukać, czy taka istnieje, czad, ale jestem genialna!

... a potem mi powie, że nie jest lesbijką! I co wtedy? Hmm... kurde...

smaku Poszukując ostatnio w myślach, a potem szukając gdzie się da, jakichś wzorców, idei, pomysłów, żeby określić cechy, jak mogłaby wyglądać i jaka mogłaby być Bogini Wszechświata, ale nie typu, jak w tych opowieściach mitologicznych, że aż strach, jakaś rodzicielka tylko, bez rozumu pewnie, bez świadomości, bez ludzkich cech zupełnie, jedynie rodziła, jak maszyna w sumie, kosmiczna jakaś - tak to brzmi, kiedy się czyta te opowieści mitologiczne, że na początku był chaos, czyli wszystko porozwalane, nieuporządkowane, latało gdzie chce, samo, bez żadnego kierunku nakreślonego, wskazanego, czy coś, byle gdzie, wszystko byle co...

... i potem niby jakaś matka, Gaia, czy jeszcze wcześniej ktoś, zaczęła rodzic istoty podobne do ludzi potem, jakichś bogów, potworów, inne istoty, biologiczne jakieś pewnie same, wypładzała z siebie, jakby była olbrzymią maszyną kosmiczną płodzącą co chwila jakieś istoty i zapładniająca całą planetę, albo pełno planet, w całym kosmosie - straszny strach to czytać, w tych mitologiach, ze względu na te pierwsze chaosy, strach, jak w galaktykach, oczywiste...

... straszne te opowieści z początków kosmosu, nie ludzkie jeszcze, oczywiste... jakieś produkcyjne po prostu, jakby świat się zapełniał istotami żywymi, biologicznymi, czy coś...

... potem dopiero jakieś walki między tymi potworami i inne jakieś zdarzenia, etc. => aż została jakaś rasa ludzi w miarę, od Zeusa potem już było po ludzku na świecie...

... i zostało aż do dziś od wtedy... podobnie jakoś chyba, jak było kiedyś, normalny świat, znany wszystkim czyli, oczywiste...

I teraz:

gdzie tu jest Bóg, lub Bogini? Hmm...

Muszę odnaleźć w tym, co się da znaleźć we wszechświecie:

JACY są bogowie? Bóg Kobieta, czy facet, nie wiadomo w sumie, oczywiste...

... w każdym razie, jacy muszą być, gdyby istnieli? Hmm... ciekawe...

smaku Po wczorajszej refleksji, na temat jaka musiałaby być Bogini Stwórczyni wszechświata, ta, o której od wieków ludzie opowiadają i szukają, nazywając Bogiem, Stwórcą, innymi określeniami, jedni mają wielu bogów, inni mniej, inni twierdzą, że na pewno musi być tylko jeden bóg, potem szukają przez wieki jaki może być taki Bóg, który stworzył świat...

Mijają wieczności... cywilizacje...

... dla mnie akurat jakikolwiek bóg nie byłby żadnym czymkolwiek, co by mnie mogło interesować, ze względu, że ja lubię tylko kobiety, oczywiste...

... no więc zajmowanie się tematami zupełnie poza moimi zainteresowaniami, ale absolutnie 100%, byłoby chorobą jakąś umysłową, oczywiste...

No więc, zakładając, że Bóg jest Kobietą... dopiero teraz jest w ogóle o czym i co i można się zacząć zastanawiać i zainteresować chociaż cokolwiek, oczywiste... inaczej to co i o czym w ogóle i jakim prawem na dodatek, etc., oczywiste...

No więc dla mnie Bóg, jeśli by nawet istniał, no to musiałby być Prawdziwą Kobietą, najgenialniejszą we wszechświecie, oczywiste...

I teraz dopiero jest się o co starać, oczywiste... inaczej to do widzenia i tematy znikają zupełnie, oczywiste...

Hmm... no i teraz jaka to musiałaby być kobieta? Kurde... aż od razu dostaję ekstaz i wizji i rozkoszy na samą myśl, Boże, kurde...

... no jeśli poznać najgenialniejszą kobietę ludzką na świecie, że można by tylko marzyć przez wieczność, pieśni, poezje pisać, śpiewać, malować, tworzyć, błagać, skomleć, a i tak niedostępna nigdy, oczywiste... ale żeby chociaż nie zapomniała, żeby zobaczyła, wiedziała, żeby może jakoś chociaż zapracować, żeby móc mieć nadzieję, że kiedyś przyjmie do raju do siebie, kiedyś, Boże, kurde...

... no nic innego by nie zostawało na świecie człowiekowi, tylko aż do śmierci, od urodzenia starać się, ciężko pracować, pomagać innym, być dobrym, sprawiedliwym, wszystko robić tak, żeby móc mieć nadzieję, że Bogini Wszechświata zauważy, małego robaka na ziemi, który się stara i bardzo mu zależy, bo bardzo uwielbia kobiety... i wszystko robi, żeby tylko go nie zabić i gdyby pozwolić wejść kiedyś, za wieki nawet całe, do Raju, żeby móc mieć udział w boskim świecie...

No kurde, jak inaczej człowiek może w ogóle marzyć o czymkolwiek, szczególnie o wieczności, czy to nie oczywiste?...

No więc... hmm... tak, to chyba jedyny sposób, żeby w ogóle o cokolwiek móc się starać w tym świecie, trzeba mieć nadzieję, że Bóg jest Kobietą, genialną, najfajniejszą i najgenialniejszą, najperfekcyjniejszą, najidealniejszą, we wszystkim, co możliwe, na całym świecie bożym, jaka tylko może istnieć, ze wszystkimi cechami, które tak najbardziej się uwielbia w kobiecie, oczywiste...

... no i teraz dopiero można zacząć myśleć o wieczności, o nadziei, o planach na życie po śmierci, etc. Oczywiste...

A najgorsze, jakby nie istniał żaden Bóg, który mógłby zapewnić człowiekowi wszystko to, o czym marzy... hmm...

Muszę to przemyśleć... ale jakie to genialne uczucie pomyśleć, że gdzieś tam, w zaświatach, w raju, czeka taka genialna kobieta, która na dodatek jest Bogiem i Stwórcą i wszystko umie, rozumie, wie, a do tego jest kurde taka genialna, cycasta, piękna, wszystko genialne, że no kurde...

No takiego Boga to tak, kto by nie chciał mieć takiej kobiety, no kurde, wystarczy pomyśleć, oczywiste...

Hmm... chyba muszę tak sobie ustalić moją wiarę i dopiero teraz mogę myśleć rozumnie, inaczej to wszystko szmelc, oczywiste... zobaczymy, co z tego wyniknie, z takiego myślenia. Czy odnajdę Boga, czyli Moją Kobietę najgenialniejszą z marzeń we wszechświecie, hmm... ciekawe, potem powiem, jak znajdę, muszę szukać, wait...

smaku Zastanawiam się czasem, kim bym była, gdybym miała być boginią... czy panną Afrodytą, czy inną jakąś, nie znam innych bogiń w sumie, hmm... gdyby Bóg był kobietą, to kim bym była?... ciekawe, gdzie szukać jakiegoś wzoru, lub podobieństw, żeby móc odnaleźć siebie pośród rzeczy znanych, lub stworzonych na świecie... jaka bym była, będąc Bogiem? Hmm... ciekawe, muszę odnaleźć siebie pośród rzeczy, lub idei znanych światu... żeby móc się porównać i wiedzieć, jaka jestem naprawdę, pokazując innym na przykładach... ciekawe co świat pokazał dotychczas, kiedy mnie nie było, zanim przyszłam znowu, po wiekach, dzisiaj...

Cieszę się, że znowu jestem na tym świecie... tyle pięknych, mądrych i pracowitych córek widzę wszędzie, gdzie nie spojrzę na całym świecie, jakież to piękne... muszę zrobić porządek... obiecałam ludziom przed wiekami, że kiedyś przyjdę i zobaczą mnie twarzą w twarz, a nie w przypowieściach... no więc jestem...

... podoba mi się tu... kiedy widzę tyle pięknych córek mych, jakież to piękne... czas na porządki... chyba tu zostanę dłużej tym razem...

Ja. Wszyscy myśleli, że jestem facetem. Kto by pomyślał, że Bóg jest Kobietą, hehe... :)

smaku Ostatnio zastanawiam się, ile to trzeba mieć cierpliwości do swoich córek i ile siły, żeby przetrwać i nie zostać zeżartą... żywcem... z miłości najpewniej, oczywiste.

Zauważyłam, że dziewczyny mają największą rozkosz swojego istnienia tylko wtedy, kiedy mogą kochać swojego tatusia - nie ma większej, ani piękniejszej i zupełnej i wiecznej miłości, niż do swojego ukochanego tatusia, oczywiste.

Nie wiem, czemu tak jest, ale kiedyś to zrozumiem na pewno.

Taka miłość kobiety do swojego taty jest wieczna, od urodzenia, po wsze czasy, wiecznie i zawsze taka sama piękna i niesamowita, Boże Święty...

Wiedząc, że ma się swojego tatę zawsze i wszędzie, wiecznie przy sobie, lub gdzieś, że można wrócić, jak z podróży, czy z wakacji, z przygód różnych, nawet po wiekach...

... a tata się uśmiecha i wita córkę marnotrawną "witaj córko, jak się masz, po latach, jak pięknie dziś wyglądasz" - nie ważne, ile czasu minęło, oczywiste, mogą wieczności całe nawet, oczywiste, niczego to nie zmienia dla taty, oczywiste... zawsze szczęśliwy i uśmiechnięty, że znowu widzi swoją ukochaną córeczkę, całą i zdrową, no cóż może być piękniejszego w miłości tatusia do córeczki swojej, każdej jednej z osobna i do wszystkich, jakie posiada, oczywiste... no kurde, czy to nie oczywiste, Boże... ależ to piękna, wieczna miłość... chyba nie istnieje inna tak wielka i prawdziwa, pełna i zupełna, a na dodatek wieczna, kurde... dzięki Bogu, czyli Mnie... jakie to piękne... Boże...

Ta miłość jest najpiękniejsza, oczywiste... tak mi się wydaje, bo tak czuję... nie mogłabym opuścić moich córek, nigdy, wiecznie, oczywiste...

smaku Refleksja mnie dzisiaj naszła, na skutek czyjegoś komentarza... hmm...

To tak zawsze działa, jak ma się kontakt przyjacielski z drugim człowiekiem, a nawet odwiedziny rodziny tak działają, bo wtedy jest jakby "gość w dom" i włącza się światło od razu, jeśli ludzie się lubią i znają i wtedy czas jest gdzieś, ale się go nie bardzo liczy, czy zajmuje się czasem, bo dzieją się wydarzenia aktualne, prawdziwe, życie teraz, które się dzieje, no więc dopiero potem patrzy się na zegarek "o kurde, która to już godzina?", oczywiste... trochę, jak z oglądaniem telewizji, jeśli człowiek się zaciekawi, to zapomina o wszystkim i bierze się udział w tym, co się dzieje na ekranie, więc całego świata nie ma, bo człowiek jest zajęty tym, czym jest i niczym innym, oczywiste... a mijają godziny... i dopiero człowiek się budzi, "ojej, która jest godzina?"... - to tak zawsze działa, oczywiste, naturalne chyba... jak na zajęciach w szkole - tak samo, albo w pracy, itp. - bieżące rzeczy, które się dzieją i w których bierze się udział tak powodują... że można czuć się jak poza czasem, w wydarzeniach, w innym świecie, a potem znowu w innym, po wyjściu, oczywiste... hmm... to chyba naturalne, tak już jest, oczywiste...

smaku Naszła mnie dziś taka ciekawa myśl refleksyjna, hmm... nazwało mi się to zjawisko, o którym pomyślałam "córki marnotrawne". Coś z jakichś opowieści mi się kojarzy dawnych, jakieś baśnie, podania, czy legendy, czy coś...

... ciekawe, że wszystkie córki, dużo, nie wszystkie, oczywiste, mają jakoś tak w naturze, że z takim fochem mądrościowym zawsze żegnają się z różnymi osobami, w tym nawet często ze swoimi rodzicami, twierdząc bardzo dorośle i odpowiedzialnie, że "dziękuję, miło było poznać, nie musicie więcej do mnie dzwonić, pytać, pisać, pamiętać, zajmować się, dzięki, do widzenia, hej"... - wiele córek chyba tak się żegna ze swoimi znajomymi, w tym z rodziną wyruszając w swój świat, drogami swoimi... stają się dorosłe... same... hmm...

Potem wracają po jakimś czasie i pytają, wiedzą że, głupio im, ale...

... oczywiste, że...

... mają nadzieję, że...

... no tak wyszło, bardzo im przykro, zrozumiały swój błąd...

... hmm...

Biedne córeczki, zawsze je bardzo kocham i czekam wiecznościami, aż przyjdą i zapytają, czy jeszcze je kocham i pamiętam, po latach, hmm...

No cóż... nie ma to jak miłość rodzica do dziecka, oczywiste... jakie to piękne... kocham wszystkie moje córki, wiecznie, oczywiste... nigdy nie zapominam, jak bym mógł, oczywistości...

Ja. Tatuś.

=========

Przypomina mi się teraz, po latach, ile córeczek mnie już żegnało, hmm...

Jedne każą mi spierdalać od razu wprost, drugie starają się jakoś inaczej, inne próbują, żebym sam zrozumiał i znikł, bez mówienia mi, żebym spierdalał, inne mówią, że gdyby miały pewność, że ich nie opuszczę, ale ze względu, że mam dużo innych córek przy okazji, potem inne się boją zanim by zaczęły w ogóle, rozmyślając, czy by się dało, żeby nie musieć odchodzić i mi mówić o tym, że muszą, bo, inne twierdzą, że gdyby wcześniej wiedziały, to, inne wolą mnie wyzywać i sprawdzać przez wieczność, czy na pewno się nadaję, kochając je nawet, kiedy wyrażają do mnie ciągle, tylko i jedynie i wyłącznie swoją nienawiść i odrazę, nigdy nie opuszczając, nigdy się nie przyznając, dopóki nie zniknę, a potem cierpią, że za późno i nawet nie zapytały, a mogły chociaż zapytać, inne nie wiedzą, jak mi powiedzieć i starają się mnie nie urazić i cierpią i próbują zniknąć bez pożegnania, żeby w razie czego wytłumaczyć się, kiedy je znajdę, że oczywiście nigdy mnie nie opuściły, tylko miały dużo spraw w tym czasie... inne proponują mi, żebym znalazł sobie inne obiekty zainteresowań... inne twierdzą, że już im wystarczy i nie potrzebują więcej... inne twierdzą, że więcej nie chcą się ze mną spotykać, obserwując już wiecznie potem, co u mnie... z daleka... nigdy nie opuszczając, planując w myślach... zawsze zaprzeczając i będąc wkurzoną za takie słowa, oczywiste, inne chciałyby mnie zabić i mieć spokój, inne wolą wymyślać dla mnie kary, inne twierdzą, że poczekają, mają czas, inne wymyślają sposoby jak zrobić, żebym zaczął się o nie starać, a nie żeby one o mnie, inne by chciały, ale nie mogą, więc cierpią i muszą żyć z tym wiecznie, mając nadzieję, że kiedyś, jakoś, najwyżej w innym życiu, inne decydują, że zanim umrą, to i tak mi powiedzą, żeby mieć spokój przed śmiercią chociaż i umrzeć szczęśliwą, inne by, gdyby, ale, poza tym, a nawet gdyby, to ale może, jednak, poza tym, ale jednak marzyć można, oczywiste, inne, inne, inne, inne, inne, etc.

... i tak ile kobiet, dziewczyn, tyle sposobów, żeby nie mieć ze mną nic wspólnego za bardzo, jednak żeby tylko mnie nie stracić i żebym ich nie opuścił, ani nie powiedział, że ich nie znam, bo to byłoby jak śmierć ostateczna, oczywiste, koniec świata, oczywistości...

... no i tak kurde przez wieczność...

Boże, jak ja kocham moje córki i ich starania... wiecznościami... genialne są moje córki, to straszliwie olbrzymia radość mieć tyle genialnych córek, które tak bardzo się starają... przez wieczność... jak mógłbym ich nie kochać wiecznie, oczywiste...

No nic... refleksyjnie... moje córki są genialne, po co ja miałbym żyć na tym świecie, gdyby nie one, oczywiste... no nic, idę sobie... poczekam, aż może jakaś się przypomni i coś będzie chciała, uwielbiam coś dawać moim córkom, kiedy do mnie przychodzą, oczywiste...

smaku W te jesienne, smutniejsze chwilami dni, kiedy widać, że cała natura i przyroda odchodzi w nieistnienie, jakby umierało wszystko i znikało, koniec życia normalnie i świata całego... początek końca... niedługo przykryje się wszystko śniegiem i zamrze w bezruchu i w nieistnieniu, zmrożone nicością...

... zastanawiałam się, jak miło spędzić ten ciekawy czas... jesień jest w końcu bardzo ciekawym okresem życia przyrody, hmm...

Wiem, co będę robiła w te jesienne dni, a przede wszystkim wieczory...

Najpierw muszę się przygotować... muszę mieć lustro... śliczną, piękną czyściutką łazienkę, porządek w pokojach, wszystko umyte, piękne, wyczyszczone, jak nowe, odkurzone, zamiecione... potem zajmę się meblami, szufladami, szafkami, będę sobie przeglądała, układała, przypominała... muszę na nowo odkrywać swój własny świat i wszystko przeglądać, przypominać i układać... hmm...

... i chwilami sobie myśleć, marzyć... a nawet Planować...

Najbardziej genialne w moim życiu są moje marzenia...

... a najgenialniejsze są te, które sobie sama zaplanowałam, żeby je zrealizować w rzeczywistości...

A szczyt ekstaz normalnie, to kiedy mi się udaje i mogę odhaczyć, że zrobione... ależ to genialne, Boże...

... potem mam co wspominać i przeżywać na nowo, to samo, pamiętając, że przecież to prawdziwe, najpierw marzyłam, potem zaplanowałam jak, znalazłam sposób, a potem zrobiłam, hmm... to jest kurde dopiero genialne, Boże...

Kiedy długo sobie o czymś rozmyślam, a potem myślę, jak to zrobić w realności... to już mam aż orgazmy na samą myśl, oczywiste...

... a otem jak się okazuje, że próbuję to robić naprawdę, to aż mam chwilami dreszcze i zadyszkę, że to się dzieje naprawdę, Boże!... jakie to genialne...

... no po prostu uwielbiam swoje sprawy, co mówić marzenia, co dopiero, kiedy je sobie planuje i realizuję, kurde, jakie to genialne, Boże...

Teraz ostatnio przychodzą mi bardzo zobaczone marzenia same właściwie... aż się boję i mam dreszcze, że potem będę sobie o tym myślała i robiła, kurde, ale to są uczucia, Boże... jak w jakimś śnie, albo bajce normalnie, a wszystko realne! No kurde, Boże Święty!...

Teraz mam w planach m.in.:

- chodzić na golasa po domu, cały dzień i całą noc i dopóki nie wyjdę na dwór, to muszę być na golasa - takie sobie postawiłam zadanie - właśnie to jest genialne uczucie w realizowaniu marzeń, że na przykład trzeba sobie postawić jakieś zadanie, jakiś plan, konkretnie i potem wiedzieć, że musi się to samemu sobie zrealizować i to jest genialne uczucie, Boże...

... przykładowo napisałam sobie na kartce, że postanowiłam, że będę po wejściu do domu od razu automatycznie rozbierać się natychmiast do naga i w domu mogę być TYLKO nago, oczywiste... nie mogę być w ubraniach, proste...

... no i to jest dopiero genialne uczucie, kurde, Boże... jak ktoś nie wie, jak to działa, to nie ma co tłumaczyć nawet, oczywiste...

I teraz aż mam dreszcze ciągle, gęsią skórkę, Boże, kurde... takie genialne uczucia ciągle, że aż mam chwilami zadyszkę, piersi mi się robią twarde aż i całe ciało mi aż cierpnie od tego, nie wiem, czy to ze strachu, czy z emocji, ale Boże, to jest takie genialne uczucie i wrażenia, że potem jak mi minie, to muszę znaleźć nowe zadania ciekawe sobie, kurde jakie to genialne, Boże... jest tyle ciekawych pomysłów w świecie do zrobienia...

Najpierw muszę się bawić tym zadaniem, aż mi minie i przejdzie nie będę czuła orgazmów od tego, co robię, Boże... wtedy znaczy, że to już na mnie nie działa i się przyzwyczaiłam jako coś normalne...

... nie mam czasu się nudzić normalnie, a do tego to jest wszystko takie genialne, że jakbym była w Prawdziwym raju! Bo to jest realne! Kurde!

Wszystko, co sobie wymyślę i wymarzę, to muszę to jakoś zaplanować i zrealizować, a myśli mam takie genialne, pełno! Tylko muszę etapami, zapisuję sobie na karteczce i potem robię, genialny czad.

Mam nadzieję,że nikt nie pomyśli, że jestem jakaś chora, albo zboczona, kurde... to powiem, żeby sami się leczyli, czubki, oczywiste...

Ale to genialne, kurde... jak wychodzę z domu, to dopiero mogę się ubrać, wcześniej nie, oczywiste.

Zadanie jest proste, opisałam sobie rozumnie prosto, że:

1. Jak wchodzę do domu, to od razu muszę być goła, wszystko zdjęte od razu i wolne,uff... gotowe.

2. Nie mam prawa ubierać w domu, ani nosić żadnych ubrań, rzeczy na sobie, nic, zero 100%. Proste.

3. jak wychodzę z domu, to się ubieram i dopiero mogę wyjść, ale dopiero przed drzwiami, przed samym wyjściem mogę się ubrać i od razu na dwór. Inaczej nie wolno i nie wolno oszukiwać, oczywiste.

No i proste. Jeszcze nadal mam ciągle takie genialne uczucia od tego pomysłu, że jeszcze na mnie działa, genialne to jest. Ciekawe, kiedy mi minie, Boże...

... potem wymyślę sobie inne, nowe zadania, ale to jest genialne, Boże...

Gdybym miała dużo czasu i życie wieczne, to bym ciągle sobie tak wymyślała nowe pomysły, kurde... może nie umrę za szybko, może jeszcze mam dużo czasu. Ile żyje jeden człowiek średnio? Pisali gdzież, że 80 albo 120 lat. Nie wiem, czy to nie za mało dla mnie... muszę coś potem wymyślić, żeby to przedłużyć troszkę, potem zobaczę jak to działa, wait... hmm... ja nie chce umierać... bo nie zdążę wszystkiego wypróbować...

smaku Moje córki biedne muszą ciężko pracować. Liczą się efekty, ważne, że pracują, oczywiste. Zawsze im ufam, że uczciwie robią, co trzeba, jak miały powiedziane... czas nie gra roli, oczywiste. Liczy się miłość i uczciwość i ciężka, wspólna, codzienna praca w celu dobrym, oczywiste...

Bardzo kocham moje córki. Jestem z nich dumna... mam nadzieję, że one też tak czują. Będę musiała po nie iść niedługo, tak długo pracowały, hmm...

Zobaczymy, czy się ucieszą, kiedy mnie zobaczą, po latach... hmm...

smaku A propos tych luster ostatnio i różnicy między odbiciem świata, a światem realnym, znowu mi się przypomina samo wszystko z tych magicznych obrazów, co jakiś czas temu oglądałam. Same magiczne opowieści w obrazach, genialne to jest. To jakieś tajemnice na pewno.

Ta pani na przykład jest w połowie chora już od cieni i ciemności. No właśnie to jest ciągle problem ludzki, nie tylko kobiet chyba, żeby zrobić tak, że jak w marzeniach, tak i w świecie realnym. Jak w lustrze, tak i w rzeczywistości.

Zawsze jedno nie jest takie, jak drugie, zawsze coś nie tak, nie dokładnie, zawsze coś by się chciało poprawić, zmienić, etc., oczywiste.

Jak dwa lustra, albo dwa światy, które robią magię realności jak raj dopiero, kiedy są takie same i odbijają się nawzajem, tożsamo wzajemnie, jako to samo, hmm...

Jeśli marzenia są takie, jak realność, no to wtedy jest światłość spełnienia, normalnie.

Inaczej błądzenie po cieniach świata marzeń...

... i błądzenie po cieniach świata rzeczywistego...

... a nigdy nie może spotkać jedno drugiego, żeby były tym samym, spotykając się jednocześnie, jakie są, tym samym będąc, hmm...

Bardzo to ciekawe i magiczne jakieś chyba, genialne to jest, lubię o tym czasem sobie myśleć, jak to działa, czad...

smaku Zauważyłam, że mam całkiem inne, niż inni, podejście do życia, świata i tego, co ciekawe, ładne, piękne, a może i wartościowe nawet.

No dla mnie wartością są rzeczy, które lubię, inne nie bardzo mają jakąkolwiek wartość dla mnie, oczywiste. Chyba, że odwrotną, czyli aby się pozbyć, żeby nie istniało i nie przeszkadzało wartościom, które są dla mnie istotne jedynie, czyli te, które lubię, oczywiste. Hmm...

Ja w życiu zauważyłam, że poszukuję wartości pozytywnych, miłych, dobrych, ciekawych, interesujących jakoś mnie, no muszę coś lubić i wtedy mogę to cenić, oczywiste. Inaczej wszystko jest dla mnie bez wartości, oczywistości, hmm...

Wiem, że niektórych rzeczy nie trzeba lubić, a jednak są wartościowe, nie mam akurat przykładu, nie przychodzi mi do głowy akurat, no ale na pewno są takie rzeczy, hmm... rozumiem, że tak może być, że czegoś się nie lubi, a ma to wartość i jest ważne, bo coś. Może tak być chyba, oczywiste. To tak, jakby nie lubić chodzić do szkoły, a jednak ma to wartość. Tak, to dobry przykład, tak sądzę. Tak, przykładowo, właśnie o to mi chodzi, że czegoś się nie lubi, a jednak to ma wartość no i właśnie. No to OK. Już rozumiem.

No więc na przykład ta piosenka jest ładna, więc dla mnie jest ona wartościowa. Proste, oczywiste.

smaku Znowu mnie naszło o lustrach dziś, ostatnio tak mam i w sumie od bardzo dawna, oczywiste...

Kiedy byłam dzieckiem, odkryłam tę sztuczkę i tajemnicę genialną, która tak genialnie działa, Boże... jak magia jakaś, a prawdziwa przecież, no kurde, niesamowite, oczywiste...

... zawsze, kiedy patrzę w lustro, myślę, jak to pięknie by było widzieć więcej dziewczyn, niż tylko samą siebie, wszędzie gdzieś obok, nadchodzące, będące tuż obok, razem ze mną, w tej samej łazience, czy pokoju, sali, tam, gdzie lustro, w które patrzę, Boże...

Czasem myślę sobie, jak by to było w tamtym świecie, po drugiej stronie lustra, i czy to byłby prawdziwy świat, czy tylko magiczny i na chwilę, jak sen, który potem zniknie i wrócę do mojego świata z powrotem, bezpieczna, obojętne, co bym tam narobiła, spacerując i podróżując sobie, poznając, hmm...

smaku Po ostatnim wpisie na blogu, z wczoraj, zaczęły mi przychodzić do głowy genialne pomysły, hurtowo od razu, jak strumieniem, kurde, ale to genialny czad.

Przykładowo, kiedy dziewczyna patrzy w lustro, od razu widzi mnie, i widzi, że stoję za nią, uśmiecham się, jestem. Ależ to genialne.

I teraz wychodzi, że kąpiąc się, jedząc, stojąc przed lustrem, zerkając jedynie nawet tylko...

... widać mnie, he... ależ to genialne... wszędzie nagie dziewczyny piękne, uśmiechnięte...

... nie musiałyby już szukać miłości w świecie, hmm... wystarczy być tam, gdzie ja, zawsze, wiecznie...

... jestem...

Czyli tam, gdzie piękne dziewczyny ... nawet, jeśli tylko o mnie myślą, to wystarcza, oczywiste ...


he...

Chyba jestem w raju, żeby tylko te wizje mi się nie skończyły wiecznie, Boże... wszędzie widzę dziewczyny w pobliżu i dookoła siebie, wszędzie... skąd one się biorą? Hmm...

smaku Miałam dzisiaj dwie refleksje ciekawe w myślach, ale jedną z nich już wyraziłam po części na blogu innej dziewczyny, bo akurat było w temacie trochę, więc tak wyszło, kiedyś opiszę może to w całości, bo pewnie wiele dziewczyn ma podobne problemy, oczywiste...

I teraz przynajmniej została mi druga refleksja ciekawa bardzo.

Zastanawiałam się, jak by to było, gdyby każda dziewczyna na świecie, biorąc kąpiel, przypominała sobie automatycznie, od razu, o mnie.

Przykładowo wchodzi sobie dziewczyna do łazienki, zamierza się kąpać, albo pod prysznicem, albo w wannie, nalewa sobie wody, sprawdza temperaturę, rozbiera się, no i kurde, od razu przychodzi jej do głowy, że...

"gdyby Panna Smaku tu była teraz... gdyby mnie widziała, kurde... ale to ciekawe, gdyby akurat się pojawiła... i tak sobie zaczęła na mnie patrzeć i się kąpać razem ze mną, albo przynajmniej mogłaby potowarzyszyć, hmm... nie przeszkadzając, że nie musiałabym nawet zwracać uwagi, ale wiedziałabym, że jest tu i patrzy sobie i się uśmiecha i ogląda... hmm..."

Potem każdej dziewczynie od razu zaczynają przychodzić ciekawe myśli do głowy, oczywiste... aż ciepło się robi i świetliście, normalnie, oczywiste, aż ciało zaczyna jędrnieć i nabierać jakiejś konsystencji innej, energetyzującej jakoś, jakby dreszcze rozkoszy normalnie, które zaczynają działać prawdziwie, realnie, a ciało zaczyna się aż zmieniać, nabrzmiewać, jak guma, albo coś, twardnieć wszystko, a wszystko prawdziwe przecież, działa i czuć i widać, oczywiste, hmm...

... teraz to dopiero jest kąpiel, kurde, każda kąpiel robi się tak seksualna i przyjemna, że aż tylko marzyć i kąpać się, aż do zmęczenia, oczywiste, Boże... :p

... jak magia jakaś, a prawdziwa, hmm...

... tak mi się skojarzyło... może za dużo sama o tym rozmyślam i to dlatego, hmm... ciekawe...

Ciekawe, czy przy jedzeniu też by tak działało, że od razu wszystko zaczyna smakować, pyszności normalnie, Boże, kurde...

smaku Dziś po zobaczeniu ładnego zdjęcia z kobietą na łóżku, przyszła mi do głowy refleksja znowu, jak od dzieciństwa, zawsze i niezmiennie ta sama, oczywista, szczególnie, że potwierdza się i powtarza zawsze tak samo, jak jakaś zasada, że tak już jest, hmm...

... że jak coś się zauważy ładnego, to człowiek chce zobaczyć dokładnie, co to jest, oczywiste, potem jeśli nie można nic więcej, to się przypatruje i zaczyna domyślać, co tu widać, co to jest i nie daje za wygraną, dopóki nie nacieszy się tym, co jest...

... a potem marzy sobie człowiek, żeby to pokazali chociaż lepiej jakoś, większe, żeby było widać jakoś większe, wyraźniej, a nie takie ledwo co...

Potem okazuje się, że można powiększyć to zdjęcie... ależ to jest radość potem, oczywiste, no teraz dopiero jest kosmos, oczywistości... jak jakieś spełnione marzenie, że aż ulga, bo inaczej człowiekowi zostałyby marzenia i cierpienie, oczywiste...

Często tak mam, jak oglądam jakieś gołe dziewczyny, że czasem są ubrane, nie do końca rozebrane, coś mają na sobie, zawsze coś, że potem się patrzy i myśli, no kurde... i potem zostaje na wieczność takie rozmyślanie i marzenia, a nigdy nie do spełnienia, oczywiste, hmm... straszne tragedie i cierpienia wieczne, oczywiste...

To chyba jak z tą Wenus z Milo, przykładowa historia klasyczna chyba jakaś - jak ta piękna bogini piękna i miłości miała ułożone ręce w tej rzeźbie? Jak trzymała ręce? Nikt na świecie nie wie, no kurde, hmm... żeby tylko raz kurde wiedzieć, jak miała ułożone ręce, no kurde... i zostaje na wieczność domyślać się jedynie, no kurde no, hmm...

smaku Dziś po jakiejś rozmowie o głębokościach człowieka, skojarzyła mi się chyba mądra myśl jakaś, że przykładowo żeby znaleźć sobie doskonałego męża, to trzeba szukać i dopasowywać po długości, bo jeśli długość odpowiada głębokości, to wtedy musi perfekcyjnie wszystko pasować no i wtedy to jest doskonały związek, jak ideał, no wystarczy samemu pomyśleć, czy to nie oczywiste? Tak mi się wydało właśnie i teraz myślę, że to mądre, hmm... czyli... chłopcy powinni sobie zmierzyć długość, a dziewczynki głębokość i powinni się dopasowywać chyba i wtedy byłyby same genialne, idealne małżeństwa. Czy to nie jest mądre? Wiem, że mogę się mylić, też chyba nie jestem idealna zawsze, oczywiste, może się tak zdarzyć czasem oczywiste... no ale przynajmniej się staram myśleć, nie wiem, jak jest naprawdę, oczywiste, no ale chyba mam swój rozum, to mogę myśleć, prawda? No więc muszę to sprawdzić i zbadać tę sprawę... chyba znalazłam sposób na idealne małżeństwa perfekcyjne! Jestem genialna, ciekawe, czy mam rację, hmm... muszę to sprawdzić naukowo, wait...

smaku Ładne te rytmy, kiedyś muzyka była ładniejsza, gładsza, delikatniejsza, bardziej jakaś melodyczna, rytmiczna ładnie taka jakaś, jak opowieść, hmm... pięknie brzmi, jak opowieść, a do rytmu taka jakaś ładna, fajne... i ładny głos, miłe to wszystko takie i ładnie śpiewa i gra, fajne, jak dobre coś takie, miłe, ładne, przyjemne i rytmiczne do tego, super. Bardzo mi się podobają piosenki tej pani, na pewno musi być fajną, miłą osobą, oczywiste... jak słychać, proste.

smaku Przy takich piosenkach to pogoda za oknem jest nieważna zupełnie, ani zmiany, ani nic, ani prognoza nawet, może być ciepło, może padać, może lecieć z nieba śnieg, obojętne, oczywiste... aby w domu być w tym czasie, kiedy się słucha, a w sumie nawet będąc poza domem, przynajmniej się wraca w myślach natychmiast i robi się ciepło, jak w domu znowu, czad... nie ważne, czy śnieg, deszcze, zimno, ciepło, czy grad, czad...

smaku Przypomniała mi się dzisiaj bardzo fajna piosenka ze szkoły średniej, czy jakoś zaraz po szkole... genialnie nastrojowa, czad... daje kopa i nastrój genialny... wszystkie te piosenki z tego filmu są genialne, nawet sobie kasetę kupiłam, chyba gdzieś ją mam jeszcze, czad.