SIEDEM PRZYSTANKÓW NA DRODZE DO RAJU

"Siedem Przystanków na drodze do Raju” bohaterkami filmu są dwie lesbijki - Małgosia i Mariola. Kiedy Małgosia zapada na nieuleczalną chorobę – obie przyjaciółki wyruszają do słynącego z cudownych uzdrowień sanktuarium w Świętej Górce. Po drodze spotykają je liczne przygody... Z biegiem czasu okazuje się, że cała podróż nie jest realna i odbywa się jedynie w „przestrzeni wewnętrznej” – tj. w świadomości bohaterek... Scenariusz i reżyseria - Ryszard Maciej Nyczka, zdjęcia - Paweł Wendorff. W rolach głównych występują dwie aktorki niezawodowe - Agnieszka Prokopowicz i Edyta Bach, a obok nich m. in. Renata Dancewicz, Viola Kołakowska, Agata Kulesza, Magdalena Różczka, Magdalena Stużyńska, Agnieszka Wosińska, Andrzej Chyra i Wojciech Starostecki.
Film niektórych zachwyca, dla innych jest mocno kontrowersyjny... Tak o nim pisał w „KINIE” (nr. 11/2003) Mirosław Przylipiak: „...Nyczka pokazał alegorię Siedmiu Grzechów Głównych. Alegoria w sztuce filmowej, tak mocno naznaczonej piętnem realistycznego obrazowania, jest formą niezwykle trudną, nie udaje się niemal nigdy. Tym bardziej należy cenić osiągnięcie Nyczki, który zrealizował film zajmujący, mądry, w wielu momentach zabawny... Kanwą opowieści jest wyprawa dwóch lesbijek do miejsca świętego. Podczas tej wyprawy kobiety poruszają się jakby między niebem a ziemią, w zawieszeniu, spotykając ludzi, duchy, diabły, anioły (pod koniec filmu pojawia się delikatna sugestia, że obie bohaterki w istocie poruszają się w zaświatach, ponieważ popełniły samobójstwo). Kolejne sytuacje są ilustracją (niekiedy dosłowną, a niekiedy dosyć odległą lub przekorną) siedmiu grzechów głównych. Pastelowe, rozświetlone kadry filmu Nyczki odzwierciedlają postawę reżysera, nacechowaną raczej zrozumieniem i ciepłą drwiną niż jakąś wyraźną tendencją. Postawą tą rozbraja reżyser miny, które przecież potencjalnie w tej opowieści tkwią. Kiedy bowiem prowadzi dwie lesbijki, które popełniły samobójstwo, do kościoła, osadzając całość w jakimś "wszędzie i nigdzie", to jakby nie chce pamiętać, że stosunek Kościoła Katolickiego zarówno do homoseksualistów, jak i do samobójców, jest jednak wielce niechętny. Wymijając rafy zrealizował Nyczka film pełen wdzięku. Co by jednak było, gdyby spróbował potraktować te problemy realistycznie?...”