W pogoni za Amy

Zastanawiam się głęboko jaki cel postawił sobie reżyser tego filmu, bowiem jego obraz wywołuje we mnie bardzo ambiwalentne uczucia.

Dwaj przyjaciele (z których jeden jest straszliwym homofobem) w czasie dorocznego zjazdu twórców komiksów poznają sympatyczną dziewczynę. Jeden z nich próbuje poderwać nieznajomą, która okazuje się lesbijką. Alyssa w swoisty sposób informuje nowych znajomych o swoim lesbianizmie i tu mamy pierwszy zgrzyt (obok głosu Alyssy), bowiem prezentuje swoją osobę bardzo wulgarnie. Mimo to Holden się zakochuje. Na tym etapie filmu mamy bardzo dużo dobrych dialogów, z których szczególnie partie Alyssy mogę polecić do nauczenia się na pamięć - przydadzą się podczas dyskusji z niedoinformowanymi heterykami. Alyssa i Holden zaprzyjaźniają się i ciąg dalszy historii to klasyczna fantazja heteroseksualnych mężczyzn zakochanych w lesbijkach. Holden wyznaje miłość Alyssie, okazuje się, że ona wcale nie jest lesbijką ale biseksualistką i w dodatku również wiele do niego czuje. Holden jednak bardzo się zawodzi, bowiem jego nawrócona na heteroseksualizm dziewczyna okazuje się bardzo doświadczona w seksie i to nie tylko z kobietami. O tym informuje go życzliwy przyjaciel Binky, który doskonale zdaje sobie sprawę z tego, że Holden jest w sprawach intymnych bardzo konserwatywny i mało doświadczony. Związek się rozpada, ale w międzyczasie Holden dochodzi do wniosku, że homofobia Binkyego, jego zazdrość o Alyssę i oddanie Holdenowi jest czymś więcej niż przyjaźnią. Wymyśla "genialny" plan o trójkącie, który Alyssa i Binky oczywiście odrzucają, bo rani to jej uczucia do Holdena, a Binky jest zupełnie nieprzygotowany do tak ostrej konfrontacji z jego - być może - homoseksualizmem. Historia kończy sie tam gdzie zaczęła, na kolejnym dorocznym zjeździe, Holden w ramach terapii narysował komiks o Alyssie, Alyssę widzimy w towarzystwie kolejnej dziewczyny a o Binkim nie dowiadujemy sie nic.