Moje dziecko ma duże trudności w nauce i nie zdało do następnej klasy. Byłam w poradni i usłyszałam że dziecko prawdopodobnie ma lekkie upośledzenie umysłowe.
Fragment badania psychologicznego wygląda tak
Badanie wykazało że rozwój umysłowy znajduje się w granicach inteligencji znacznie niżej niż przeciętna. Rozwój funkcji poznawczych jest nieharmonijny. Do najlepiej ukształtowanych należą tempo uczenia się wzrokowego ruchowego oraz myślenie przyczynowo skutkowe w oparciu o materiał graficzny. Wyżej wymienione zdolności przyjmują wynik przeciętny. Rozwój niższy niż przeciętny przyjmuje trwałość pamięci werbalnej zdolności językowe oraz rozumienie norm i zasad społecznych. Bardzo niski poziom rozwoju przyjmują analiza i synteza materiału wzrokowego wyobraźnia i wizualizacja przestrzenna synteza danych spostrzeżeniowych (ujmiwanie relacji część całość) rozumowanie arytmetyczne wiadomości zdolność do abstrahowania oraz spostrzegawczość.
Nie zgadzam się z tym że dziecko ma upośledzenie umysłowe. W teście uzyskało wynik 69. Upośledzenie umysłowe diagnozuje się przy wyniku poniżej 70 ale przecież jest to bardzo niewielka różnica. Moje dziecko może powtarzać klasy ale nie zgadzam się na nauke w szkole specjalnej. Czy mam takie prawo? Jak zapytałam o to panią psycholog to odpowiedziała tylko że czasem będzie lepiej jak rodzice zaakceptują pewne rzeczy.
Nie zgadzam się żeby moje dziecko uczyło się w szkole specjalnej?
Re: Nie zgadzam się żeby moje dziecko uczyło się w szkole specjalnej?
Poradnie psychologiczno pedagogiczne diagnozują dzieci od lat. Nie robią tego od wczoraj. Co oczywiście nie gwarantuje nieomylności... Natomiast fakt, że dziecko nie zdało też o czymś świadczy. Pytanie, w jakim wieku jest dziecko?
Można pójść w stronę - orzeczenie o kształceniu specjalnym, + pomoc nauczyciela wspomagającego.
Orzeczenie o kształceniu specjalnym wydaje właśnie PPP i jest niezbędne tak czy siak do tego żeby dziecko przyjąć do SOSW.
Pozostawiając dziecko w obecnej szkole możesz mu wyrządzić większą krzywdę bo np. będzie czuło się gorsze, będzie czuło że nie daje rady sprostać stawianym mu wymaganiom. Będzie mogło odczuwać lęk przed oceną co, w dalszej perspektywie, może poskutkować ucieczkami ze szkoły / celowe opuszczanie zajęć.
To trudna decyzja.
Ewentualnie udaj się do innej (np. prywatnej) poradni i powtorz diagnozę. Będziesz miała porównanie.
To trudny temat! Nie mam, tutaj na forum, cokolwiek oceniać.
Można pójść w stronę - orzeczenie o kształceniu specjalnym, + pomoc nauczyciela wspomagającego.
Orzeczenie o kształceniu specjalnym wydaje właśnie PPP i jest niezbędne tak czy siak do tego żeby dziecko przyjąć do SOSW.
Pozostawiając dziecko w obecnej szkole możesz mu wyrządzić większą krzywdę bo np. będzie czuło się gorsze, będzie czuło że nie daje rady sprostać stawianym mu wymaganiom. Będzie mogło odczuwać lęk przed oceną co, w dalszej perspektywie, może poskutkować ucieczkami ze szkoły / celowe opuszczanie zajęć.
To trudna decyzja.
Ewentualnie udaj się do innej (np. prywatnej) poradni i powtorz diagnozę. Będziesz miała porównanie.
To trudny temat! Nie mam, tutaj na forum, cokolwiek oceniać.
Re: Nie zgadzam się żeby moje dziecko uczyło się w szkole specjalnej?
Twoja wola.
Pamiętaj jednak jedno - tutaj nie liczysz się Ty i Twoje odczucia, ale Twoje dziecko. Nie podałaś ile ma lat, co jest dość ważne. Teraz może Ci się wydawać, że jest w miarę dobrze, ale bądźmy szczerzy, osoby z poradni nie dość, że są o wiele bardziej wykwalifikowane do stawiania tego typu osądów, jak i są neutralne, nie będą tak emocjonalnie podchodzić do sytuacji, co akurat jest ważne.
Jvsta ma rację, po jakimś czasie, bez odpowiednich kroków, ewentualne problemy mogą się pogłębiać. Dzieci potrafią być okrutne, więc jest spora szansa na stygmatyzację wśród rówieśników.
Fakt, to nie jest łatwe. Ale przede wszystkim kieruj się dobrem dziecka.
Pamiętaj jednak jedno - tutaj nie liczysz się Ty i Twoje odczucia, ale Twoje dziecko. Nie podałaś ile ma lat, co jest dość ważne. Teraz może Ci się wydawać, że jest w miarę dobrze, ale bądźmy szczerzy, osoby z poradni nie dość, że są o wiele bardziej wykwalifikowane do stawiania tego typu osądów, jak i są neutralne, nie będą tak emocjonalnie podchodzić do sytuacji, co akurat jest ważne.
Jvsta ma rację, po jakimś czasie, bez odpowiednich kroków, ewentualne problemy mogą się pogłębiać. Dzieci potrafią być okrutne, więc jest spora szansa na stygmatyzację wśród rówieśników.
Fakt, to nie jest łatwe. Ale przede wszystkim kieruj się dobrem dziecka.
