Czy macie 100% pewności orientacji HOMO

[misiam]

Natomiast - przepraszam, że to powiem - nie wierzę w "nagłe olśnienia". Dla mnie preferencje seksualne albo są takie, albo inne i nie ma w tym filozofii

Ale u swiadomienie sobie jakie się ma preferencje jest takim olśnieniem.. Ja, patrząc retrospektywnie, zawsze byłam lesbijką ale nie uświadamiałam sobie tego...

No tak,"nagłe olśnienia" są co najmniej dziwne.wiadomo.
Ale niektórzy "walczą" ze swoją naturą i to też należy wziąć pod uwagę. Dla jednych homoseksualizm jest naturalny,inni potrzebują czasu,żeby się "oswoić". (przepraszam za słowo,ale tylko takie w tej chwili przychodzi mi go głowy)

[bette237788]

Mi wydaję się, że jestem przykładem takiego "nagłego olśnienia", bo kiedy pierwszy raz tak na prawdę zakochałam się w kobiecie było to dla mnie takie bum! Chociaż może rzeczywiście od zawsze kobiety były dla mnie bardziej istotne(zaczynając od ciotki, babki, matki), szczególnie kiedy teraz myślę o mojej długoletniej relacji, przyjaźni z dzieciństwa. Między mną, a przyjaciółką nie było seksu, ale był pewnien rodzaj erotyki i miłości platonicznej. Zawsze mówiła mi, że "gdyby była lesbijką wyjechałybyśmy do Holandii i ożeniłaby się ze mną", a w momencie gdy zakochałam się na zabój w kobiecie postawiła mi ultimatum - albo ona albo ja - powiedziała. Teraz wiem, że jest biseksualna, ale jesli chodzi o przyszłość, to chce mieć męża i dzieci. Myślę, że jako osoba, która zakochała się w kobiecie mogłam po prostu mieć preferencje, o których jeszcze sama nie wiedziałam, tylko odpowiednia sytuacja je ujawniła. Bo ja tak na prawdę nigdy się w nikim nie zakochałam, jakieś zauroczenia w chłopakach w podstawówce (motywowane tym, że koleżanki się zakochują, to może ja też powinnam...?)<-sic! Kiedy poznałam moją kobietę dopiero poczułam jak bardzo można myśleć o kimś, tęsknić za nim i chcieć być już w każdej chwili.

[niki77]

ja mam 100%. w wieku 6 lat snila mi sie moja pani przedszkolanka.. ze ja caluje dotykam jej piersi.. O, ZGROZO!!!

polecam "Charakter a erotyka" S. Freuda. jest wpsomniane o homoseksualizmie.. sytuacja bardzo zblizona do mojej. cos w tym jest hehe

[bledny_rycerz]

ja mam 100%. w wieku 6 lat snila mi sie moja pani przedszkolanka.. ze ja caluje dotykam jej piersi.. O, ZGROZO!!!

Moja pani przedszkolanka w czasie obligatoryjnej sjesty po drugim śniadaniu, kładąc nas do leżaków, krzyczała tylko: spać, albo was w komórce pozamykam! Jak to dobrze, że moje sny nie ujawniły wtedy żadnych sado-masochistycznych pragnień

[Aluśka]

ja mam 100%. w wieku 6 lat snila mi sie moja pani przedszkolanka.. ze ja caluje dotykam jej piersi.. O, ZGROZO!!!

A może to był po prostu niemowlęcy atawizm? W każdym razie moje dziecięce zauroczenie nie miało w sobie nic seksualnego.

[posh]

Witam Was
Tak jak foremka z poprzedniego tematu proszę o przeniesienie tematu jeżeli juz się pojawił.
Poznaje się, jestem na terapi i pracuje nad sobą, i nęka mnie cały czas nieświadomość, brak 100% pewności na to czy jestem lesbijką czy może moje zwiazki są na zasadzie poczucia krzywdy z dzieciństwa.

im wieksza swiadomosc siebie, tym lepiej to wychwytujesz

Mam takie dni że nie wyobrażam sobie życia bez kobiety, ale też takie w których wątpie w swoją orientację, i myśle o "normalnym" domu, z dziećmi i mężem.

moje zycie jest normalne.
kwestia i interpretacji.
byc moze 'normalna' to spojrzenie na siebie okiem innych, a ta druga 'normalna' to wlasnie Ty.

¯e być może moja orientacja jest próbą odcięcia się od roli "prawdziwej" kobiety, niechęcią do zmierzenia się ze sobą. Być może któraś z Was przechodziła podobne wotpliwości, albo może są one naturalnym stanem bycie les, albo drogą do poznania siebie, zaakceptowania.
Może znacie jakieś dobre książki z tym związane-coś na zasadzie rozwoju psychicznego u osób homo. Tak naprawdę to poszukuje faktu 100% i nie zaprzeczalnego na to że jestem lesbijką. Nie przekonuje mnie fakt że homoseksualizm został wykluczony ze światowego rejestru chorób Proszę o szczere odpowiedzi

moja droga nie wszytsko jest albo biale albo czarne, jest mnostwo odcieni szarosci - jednym z nich - biseksualizm.

nie staraj sie naklejac sobie etykietek za wszelka cene, zycie pokaze.
sluchaj intuicji.

[Panna_Nikt85]

Mam podobnie.W tej chwili wszystko mi się już chyba pomieszało i mam totalny bałagan w głowie Myślę,że obecnie ludzie po prostu mniej obawiają się mówienia o swojej seksualności i znacznie częściej o niej myślą w kategoriach innych niż te powszechnie akceptowane.A w momencie kiedy zaczyna się drążyć temat powstają wątpliwości.Czytywałam ostatnio np. forum osób aseksualnych i zaczęłam się zastanawiać czy czasem nie jestem jedną z nich, bo wiele mam z nimi wspólnego.Ja np. nigdy nie wyobrażalam sobie siebie jako małżonki w białej sukni,a potem z przychówkiem (dzieci wręcz nie znoszę).Wiem na pewno,że takie tradycyjne role kobiety zupełnie mi nie odpowiadają i nie tak chcę żyć.Niedawno zdałam sobie sprawę,że jeżeli spotkałabym kobietę, która by mnie fascynowała,to fakt że jest ona kobietą nie grałby żadnej roli i mogłabym się w niej zakochać .I jak tak zaczęłam się nad tym zastanawiać,to stwierdziłam że w sumie kobiety zawsze fascynowały mnie bardziej niż faceci.Podobnie jak Ty nie potrafię sobie jednoznacznie odpowiedzieć czy jestem homo,hetero,bi (a może jeszcze tzw. asem ) W sumie to nie pozostaje mi nic innego,jak stwierdzić,że zakochuje się w człowieku,a nie w jego płci.Preferencje seksualne to cecha,która w żadnym razie nie stanowi o tym kim jestem.Jeżeli uda mi się spotkać kogoś, kogo bedę darzyć uczuciem to dobrze,a jeżeli nie to pozostanie mi chyba tylko kupić sobie jakiegos futrzaka na starość

[Bia]

Ja się zorientowałam, że jestem bi, w wieku jakichś trzynastu lat; nie jestem w stanie uchwycić tego momentu, po prostu jakby się coś przetarło i zaczęłam dokładnie widzieć samą siebie. Przyznam, że nigdy nie wywołało to u mnie szoku, nieakceptacji siebie czy podobnych - przeciwnie, to była jedna z tych niewielu rzeczy, które wówczas przyjęłam z całym dobrodziejstwem inwentarza i których nigdy nie chciałabym zmienić.
Dobrze mi z własną orientacją - tak... przyjemnie. Mam wrażenie pełni siebie - porównałabym ją do tej pełni, jaką poczułam, gdy zaczęłam pisać obiema rękami. Prawo- czy leworęcznych nie uważam za niepełnych, mnie po prostu potrzeba możliwości używania obu rąk - i tak samo potrzeba mi możliwości reagowania na obie płcie, bez wiszącego nad głową "ale w tym kierunku to zapomnij".

Lauro, może na razie nie tyle staraj się określić "na 100% lesbijka/na 100% nie", ile doprecyzować, czego Ci potrzeba (w życiu, w związku etc.) i jakie warunku musiałaby/musiałby spełnić partnerka/partner? Możliwe, że z tego samo Ci się wyklaruje, czy ona, czy on.

A co do "roli prawdziwej kobiety", to nie daj się pożreć stereotypom. Ta "prawdziwość" jest tylko kwestią konwencji, zwyczaju, interpretacji. To, co ma być w Tobie prawdziwą (teraz już świadomie bez cudzysłowu) kobietą, to to, co Ty sama wyciągniesz z siebie jako swoją prawdę. Gdy już będziesz miała swoją prawdę o sobie, żadna narzucana "prawdziwa kobiecość" nie będzie Cię satysfakcjonować.

[Panna_Nikt85]

Muszę przyznać,że miałam podobne odczucia.W momencie kiedy odkryłam siebie i zdałam sobie sprawę z własnych potrzeb odczułam coś na kształt ulgi.Tak jakbym nagle stała się kompletna i uzyskała odpowiedzi na wiele dręczących mnie wcześniej pytań.