Na tym portalu nie jestem bynajmniej nowa, aczkolwiek do tej pory ograniczałam się wyłącznie do dodawania sporadycznych ogłoszeń. Z których, swoją drogą, zrezygnowałam, ale to temat na inny raz.
W każdym razie... Mam 30 lat - jest to dość istotne w kontekście tego, o czym chciałabym porozmawiać. Obserwuję na TikToku konto 42-letniej kobiety, o ile mi wiadomo heteroseksualnej, która dość ciekawie opowiada o swoich doświadczeniach życiowych - nigdy nie była zakochana, nigdy nie była w związku.
Ze mną jest tak samo. Dokładnie tak samo. Nigdy nie byłam w nikim zakochana, a przynajmniej tak mi się wydaje. Zauroczona? Pewnie. Raz byłam w związku, o ile tak można to nazwać, jeszcze w czasach, kiedy nie byłam pewna swojej seksualności. W gimnazjum, z kolegą z klasy
Moi przyjaciele, nawet jeśli nie są w związkach, opowiadają o miłości, o randkowaniu, o uczuciach i emocjach. Ja natomiast czasem chciałabym być zakochana, dowiedzieć się, co to znaczy, a z drugiej miłość kojarzy mi się w większości tylko z wysiłkiem i ciężką pracą.
Może ma to związek z tym, pochodzę z dysfunkcyjnej rodziny, jestem DDA. A może po prostu jestem dziwna i anormalna, sama nie wiem. Oglądam sobie te filmiki i widzę komentarze ludzi, którzy są w tej samej albo podobnej sytuacji.
Co myślicie? Możliwym jest, że człowiek, który nie jest socjo- ani psychopatą (taką mam nadzieję
), może nie czuć miłości stricte partnerskiej? Ciekawi mnie, czy to się kiedyś zmieni, czy raczej nie. I tak, irytują mnie teksty "Jeszcze sobie kogoś znajdziesz", "Jak nie będziesz szukać, to samo przyjdzie", "Każda potwora znajdzie swojego amatora". A co, jeśli nie? Czy to normalne? Nie, żebym szukała, ale nigdy nikt mnie nie zaintrygował na tyle, żebym CHCIAŁA rozwijać daną relację. Uprzedzając pytania - nie wydaje mi się, żebym miała o sobie wysokie mniemanie czy szukała ideału - wręcz przeciwnie.
Eh, nie wiem, czy ten post ma jakikolwiek sens. Może jednak ktoś mnie rozumie i wie, o czym mówię.
Pozdrawiam Wam ciepło z burzowych dziś okolic Krakowa.
R.
