no to jakie jest wyjście z takiej sytuacji?salami pisze:Jeszcze dwa słowa
Idziesz schematem matki: ciężko pracującej, sfrustrowanej, rozgoryczonej.
Różni Was to, że Ty nie chcesz wchodzić w żadne związki. Bo po co. Przecież i tak się nie uda.
Jej życie determinuje Twoje życie, Twoje wybory, Twoje zachowania.
Nie jest zła, ani zaborcza. Gdyby taka była mogłabyś walczyć. A tak..
Haha! Nie idę schematem matki tylko tak się żyje w POLSCE! No i tak tak... Zaraz usłyszę to wyjedz hm...salami pisze:Jeszcze dwa słowa
Idziesz schematem matki: ciężko pracującej, sfrustrowanej, rozgoryczonej.
Salami widzę że czytałeś inne moje posty.Różni Was to, że Ty nie chcesz wchodzić w żadne związki. Bo po co. Przecież i tak się nie uda.
Moja mama nie raz kazała mi spi****lać z domu.Altena_Q pisze:Jak S miała 14 lat to mama kazała jej sobie obiecać, że nigdy jej nie opuści, tak jak zrobił to ojciec. I oczywiście, że jej nie zostawi, bo nie będzie taką wyrodną córką jak np. ja
Spoważniałam już ale dalej się martwi mimo to... Nie musisz od razu z Polski wyjeżdżać. Może raczej zacząć od szukania innej pracy? Zmiany miasta? Nie ma tak, że nie ma możliwości, zwykle brakuje tylko determinacji na ich realizację.san_andreas pisze:Haha! Nie idę schematem matki tylko tak się żyje w POLSCE! No i tak tak... Zaraz usłyszę to wyjedz hm...salami pisze:Jeszcze dwa słowa
Idziesz schematem matki: ciężko pracującej, sfrustrowanej, rozgoryczonej.
Nie każdy miał łatwy start.
Świat się cofa.
I Ty się dziwisz że masz problemy z głową. Narkotyki poryły Ci psychikę jak większości ludzi, którzy brali. Gratuluję. Chwila przyjemności, a potem całe życie ze schizofrenią, lękiem przed światem, depresją, próbami samobójczymi i innymi narkotykami wydawanymi przez psychiatrę. Takie są skutki zażywania, nie wychodzą po dniu, ale po jakimś czasie.san_andreas pisze:Począwszy od mc-4 po tyg-dwa na gigancie
Tutaj idzie raczej o wypominanie i towarzystwo w którym się kiedyś obracałam.
Dopalacze jak już coś i jak już coś to zaczęłam je brać dużo później od pierwszych objawów chorobowych. Narkotyki nigdy nie były przyczyną zachorowań na schizofrenię co najwyżej ujawniały jej symptomy.takeyoudowntown pisze:I Ty się dziwisz że masz problemy z głową. Narkotyki poryły Ci psychikę jak większości ludzi, którzy brali. Gratuluję. Chwila przyjemności, a potem całe życie ze schizofrenią, lękiem przed światem, depresją, próbami samobójczymi i innymi narkotykami wydawanymi przez psychiatrę. Takie są skutki zażywania, nie wychodzą po dniu, ale po jakimś czasie.san_andreas pisze:Począwszy od mc-4 po tyg-dwa na gigancie
Tutaj idzie raczej o wypominanie i towarzystwo w którym się kiedyś obracałam.
Altena - fajna opowieść. W sumie miałam dość podobnie, do czasu w którym zdecydowałam się na przeprowadzkę 300 km od miasta rodzinnego. I wprawdzie teraz drżę o zdrowie bardzo starych już rodziców, i zastanawiam się, jak ogarnę opiekę nad nimi z perspektywy 300 km, ale za nic w świecie nie przeprowadzę się do nich. Absolutnie sobie tego nie wyobrażam, choć oni uważają, że mogłabym / powinnam, skoro nie mam dzieci i żyję samotnie.Altena_Q pisze:Salami, to chyba najsympatyczniejsze posty, jakie u Ciebie dotąd widziałam
A tak poważnie, to San Andreas jako żywo przypomina mi koleżankę z dzieciństwa. S i ja wychowywałyśmy się razem, mieszkałyśmy w tym samym bloku, miałyśmy podobną sytuację w domu, jedynaczki, z zaborczymi, nieszczęśliwymi matkami, którym miałyśmy za zadanie naprawić nieudane życie. Jak zaczął się okres studiów, to u mnie w domu zaczęły się wojny. O wychodzenie z domu, o orientację, o wszystko. U S było spokojnie, bo kiedy usiłowała mieć własne zdanie, słyszała od mamy "nie zaczynaj tak jak A". Jak przyprowadziła do domu kolegę, czekała ją awantura. S jest hetero. Dzisiaj ma 38 lat i nigdy nie miała chłopaka. Żyje nadal z mamą, przekonana święcie, że została przez nią wykarmiona, wychowana, więc teraz musi się odpłacić tym samym. Jakieś jeszcze 20, 30 lat opieki nad mamą, po czym S zostanie całkiem sama. S boryka się z depresją, ma problemy z nawiązywaniem kontaktów z ludźmi, nie ma przyjaciół. Bo kolejni odpadali po "mogę się spotkać w niedzielę od 10 do 13tej, bo potem szykuję obiad, a potem od 18, bo jem z mamą obiad. Nigdy nie była na całonocnej imprezie, bo musiala być w domu na 20tą, również kiedy miała ponad 20 lat. Ale S zamorduje każdego wzrokiem, kto powie coś negatywnego o jej mamie. Jej mama jest cudowna, i wspiera ją w jej depresji i samotności. Jak S miała 14 lat to mama kazała jej sobie obiecać, że nigdy jej nie opuści, tak jak zrobił to ojciec. I oczywiście, że jej nie zostawi, bo nie będzie taką wyrodną córką jak np. ja
Super I nie piszę tu o Smoku, która kilka postów wyżej pisała, że też zajmuje się matką. To po prostu bardzo częsty model wśród bezdzietnych 30-40 latek, chodzi tylko o to, by mieć w nim pole do własnego życia, tym bardziej, że kiedyś zostanie się z nim bez rodzica. To może nie trzeba było ich brać - wtedy te symptomy mogły się nie ujawnić...san_andreas pisze: Dopalacze jak już coś i jak już coś to zaczęłam je brać dużo później od pierwszych objawów chorobowych. Narkotyki nigdy nie były przyczyną zachorowań na schizofrenię co najwyżej ujawniały jej symptomy.
No, a te wasze modne teraz research chemicals zwane w Polsce dopalaczami to może nie są narkotyki? Jak wg Ciebie nie są, to nie mamy o czym rozmawiać.san_andreas pisze:Dopalacze jak już coś i jak już coś to zaczęłam je brać dużo później od pierwszych objawów chorobowych. Narkotyki nigdy nie były przyczyną zachorowań na schizofrenię co najwyżej ujawniały jej symptomy.
Przecież pisałam, że jest chora, a nie stara, tylko mnie wykasowano.takeyoudowntown pisze:No, a te wasze modne teraz research chemicals zwane w Polsce dopalaczami to może nie są narkotyki? Jak wg Ciebie nie są, to nie mamy o czym rozmawiać.san_andreas pisze:Dopalacze jak już coś i jak już coś to zaczęłam je brać dużo później od pierwszych objawów chorobowych. Narkotyki nigdy nie były przyczyną zachorowań na schizofrenię co najwyżej ujawniały jej symptomy.
Aha, wiedziałaś że masz objawy choroby psychicznej i jeszcze dowaliłaś mózgowi narkotyki? Wspaniale.
Jesteś bardzo nieodpowiedzialna i nie dziwię się matce, że miała z Tobą problemy. Najpierw powinnaś zająć się swoim zdrowiem, a potem mamą.
Obawiam się, że nie wystarcza. Kilka znajomych les tak ma, i oznacza to weekendy u rodziców - bo uważają, że skoro bezdzietna i bez męża, to cały swój wolny czas powinna poświęcać im, nawet gdy są zdrowi. Gdy mieszkasz 3 km dalej, to się nie wymigasz, dopiero kilkaset kilometrów robi swoje.adama pisze:Nie trzeba przenosić się 300 km od rodziców, wystarczą 3
Wow... Ima oczekujesz oklasków? Tylko że akurat ja to się słabo adaptuję więc musisz mi powiedzieć kiedy mam zacząć kalaskać...ImaSumak pisze:Przecież pisałam, że jest chora, a nie stara, tylko mnie wykasowano.takeyoudowntown pisze:No, a te wasze modne teraz research chemicals zwane w Polsce dopalaczami to może nie są narkotyki? Jak wg Ciebie nie są, to nie mamy o czym rozmawiać.san_andreas pisze:Dopalacze jak już coś i jak już coś to zaczęłam je brać dużo później od pierwszych objawów chorobowych. Narkotyki nigdy nie były przyczyną zachorowań na schizofrenię co najwyżej ujawniały jej symptomy.
Aha, wiedziałaś że masz objawy choroby psychicznej i jeszcze dowaliłaś mózgowi narkotyki? Wspaniale.
Jesteś bardzo nieodpowiedzialna i nie dziwię się matce, że miała z Tobą problemy. Najpierw powinnaś zająć się swoim zdrowiem, a potem mamą.
Nie pisałam że jestem uzależniona. 
Klaskać powinnaś za każdym razem, kiedy pojawiam się na forum. Najlepiej na stojąco. Z góry dziękuję.san_andreas pisze:Wow... Ima oczekujesz oklasków? Tylko że akurat ja to się słabo adaptuję więc musisz mi powiedzieć kiedy mam zacząć kalaskać...ImaSumak pisze:Przecież pisałam, że jest chora, a nie stara, tylko mnie wykasowano.takeyoudowntown pisze:
No, a te wasze modne teraz research chemicals zwane w Polsce dopalaczami to może nie są narkotyki? Jak wg Ciebie nie są, to nie mamy o czym rozmawiać.
Aha, wiedziałaś że masz objawy choroby psychicznej i jeszcze dowaliłaś mózgowi narkotyki? Wspaniale.
Jesteś bardzo nieodpowiedzialna i nie dziwię się matce, że miała z Tobą problemy. Najpierw powinnaś zająć się swoim zdrowiem, a potem mamą.
A tak szczerze to co mnie to...
Interlokutorka pisze:
Z perspektywy własnych doświadczeń napisałabym, że przydałaby się terapia rodzinna. Ale - biorąc pod uwagę wiek matki dziewczyny - to pewnie nie jest możliwe... Ale napiszę też coś optymistycznego: poznałam les w podobnym wieku, która mieszka matką, schorowaną i w podeszłym wieku, i zajmuje się nią w tygodniu, wtedy też pracuje. A na weekendy urywa się i wyjeżdża... do swojej kobiety
Teraz takich rzeczy nie słyszę, ale trzeba było sobie to przez długie lata awantur wywalczyć. Nie uczepiłam się nikogo. Odpowiedziałam na post, wyrażając swoją opinię.san_andreas pisze:A ja w dalszym ciągu nie rozumiem czemu się mnie tak uczepiłaś a czemu mojej matki to już totalnie. hm... Za punkt honoru wzięłaś sobie obrażanie ludzi bo czują się zmęczeni życiem czy jak? I zakładam że mam do czynienia z jedną z tych dam które pół dnia w prac spędzają dupą w fotelu piłując pazur nad kubkiem kawy i które nie wiedzą co tak naprawdę oznacza ciężka praca i nie możność oderwania dupy od stanowiska aby pójść się za waszym przeproszeniem wy***ć.
