A nie jest tak, że może trochę demonizujesz, bo temat jest drażliwy?
Wiem, że na pewno ja tak mam i większość znanych mi osób - jeśli coś gryzie, czy boli, to każde wzmianki wydają się natrętne, zbyt częste.
Możliwe, że demonizuję. Nigdy nie lubiłam poruszać takich tematów, a teraz jak jest ta 'akcja' z koleżanką to tym bardziej mnie to irytuje..
Inna rzecz, że czasem wystarczy otwarcie powiedzieć "Słuchajcie, przystopujcie trochę z tymi pytaniami, bo źle to znoszę, sama wam powiem kiedy będzie o czym mówić"
To jest całkiem dobrze znana mi metoda, ale od dawna jej nie stosowałam. Dziękuję za przypomnienie mi o niej.
Niestety w moim przypadku działa tylko przez jakiś tydzień lub dwa tygodnie. Ale zawsze jakieś wytchnienie i chwila spokoju. Zresztą tych pytań i tematów chyba się nie da uniknąć
Co jest pewne, za rok pewnie Ci przejdzie zauroczenie tą dziewczyną, życzę Ci abyś zainteresowała się bardziej chłopakami choć pamiętaj... wiem że życie zapier***** wydajecie się dziś "naddojrzałe" jak na swój wiek ale jesteś strasznie młodziutka, niczego nie wymuszaj na siłę:))
Doszłam do wniosku, że musi przejść, przecież nie będzie trwało w nieskończoność
Naddojrzałe? W jakim sensie? Fizycznym czy psychicznym? Bo jeżeli mowa o sensie fizycznym, to podobno wyglądam jakbym się z podstawówki urwała
Jeśli jednak Twoja fascynacja kobietkami podtrzyma się to lepiej to zaakceptuj i naucz się to lubić w sobie!
Chyba nie będę miała innego wyjścia
. Moim największym zmartwieniem nie jest to, że się podtrzyma, tylko to, że ludzie mogliby mnie odrzucić
gdyby się to podtrzymało.
Taki wiek, hormony podobno szaleją, obiekty zainteresowań mogą się zmieniać z tygodnia na tydzień.
Tak jak moim koleżankom? Oj, chciałabym mieć tak jak one. Jestem albo zbyt wierna, albo zbyt wybredna
Nie ma co panikować, wyciągać pochopnych wniosków co do swojej orientacji- czas pokaże kim jesteś i w którymś momencie nie będziesz już miała co do tego żadnych wątpliwości.
Faktycznie - może warto będzie jak poczekam. Postaram się z góry nie osądzać jaką mam orientację. Ale trudno tego nie robić, gdy ma się zamęt w głowie
Jeżeli denerwują Cię ciągłe pytania rodziny, możesz odpowiedzieć, że masz czternaście lat i mnóstwo życia przed sobą, więc po prostu o takich sprawach teraz nie myślisz (kiedy mnie wtedy ktoś zapytałby o miłość, to bym odpowiedziała, że Mike Shinoda
).
Jasne! Powiem im tak!
Szczerze mówiąc, to nigdy nie miałam idola :c. Znaczy, wiadomo, lubię niektórych aktorów czy piosenkarzy, ale nigdy nie miałam jakiejś 'fazy'.
Znajdź sobie jakąś pasję, hobby, pomyśl, gdzie do liceum, gdzie po maturze, co Cię interesuje, rodzicom mów o przyjaźni, że to jest na Twój wiek ważne, nie inne rzeczy.
Od prawie dwóch lat pasjonuję się grafiką komputerową. Bazgrolę na każdej kartce którą znajdę. Chciałam iść do liceum plastycznego oddalonego od mojego domu o kilkanaście kilometrów. Musiałabym mieszkać w internacie, a mama się nie zgadza bo by musiała mieszkać praktycznie sama i psy byłyby cały czas same w domu
.
Może mi się jeszcze odmieni i będę chciała zostać kimś innym, ale na tę chwilę grafika to moje hobby i bardzo bym chciała pójść do wymarzonego liceum
Trzymajcie za mnie kciuki, może tata wróci na stałe i jednak pozwolą mi tam iść
Zakochanie w koleżance może też być potrzebą bliskości, z tego co piszesz, jesteś samotna, wtedy bardzo łatwo przywiązywać się do ludzi za bardzo.
Tak, potrzeba bliskości to jeden z czynników który złożył się na to, co teraz czuję. Niestety jestem osobą która się bardzo łatwo przywiązuje
.
Ps. Z góry przepraszam za pogmatwane zdania. Jestem bardzo pozytywnie zaskoczona taką dużą ilością odpowiedzi i aż nie wiedziałam komu pierwszemu odpowiedzieć!
Mam teraz o wiele lepszy nastrój, bo czuję, że ktoś chce mi pomóc i nie jestem sama. Dziękuję wam
' i już uśmiech na twarzy przez cały dzień 
.
