"Mój przyjaciel" niedawno mi wyznał że się we mnie zakochał..nie zerwałam z nim kontaktu, obiecałam mu ze go nie zostawię (wiem, trochę dziwne)..Powiedziałam mu ze ja nie czuje nic więcej do niego niż przyjaźń i wiem ze nigdy nie poczuje nic więcej..
I tu się zaczęła niekończąca walka między nami..on mi mówi ze gdybym dała mu szanse to bym w końcu się w nim zakochała..co mnie mega zirytowało bo tak samo gdybym powiedziała do babki hetero żeby ze mną była i uprawiała regularny seks, przecież w końcu jej się spodoba..
Na początku był dla mnie miły...żalił się jak mu bardzo źle beze mnie, jak bardzo chce mnie przytulić itp..aż pewnego dnia zaczął mi mówić jaka to ze mnie zimna suka i że go nie rozumiem..próbuje mi wmówić co czuje (czyli według niego nic, bo przecież ja nie mam prawa poczuć się zraniona przez niego)
Powiedziałam mu ze podobają mi się dziewczyny, on mi powiedział że gdybym w końcu zaufała jakiemuś facetowi to bym na żadna nie leciała..
Teraz nagle pisze ze znów chce się ze mna przyjaźnić..spytał się czy się z nim spotkam, ale mu powiedziałam ze nie mam ochoty się z nim widzieć, ponieważ mam dość jego humorków...z jednej strony wiem ze zachowuje sie tak w stosunku do mnie zeby mnie zranić..co mu się udało, ale no k.... mam juz dosć..
Piszę tu, gdyż czuję się zagubiona w tym wszystkim i w sumie zraniona przez niego (tak wiem, on też cierpi)
Teoretycznie nie wiem czego od was oczekuje, chyba wsparcia..
Z góry dziękuję za wszystkie odpowiedzi
kiedy ktoś jest zakochany bez wzajemności, to ciężko jest "wyjsć po za siebie" , zrozumieć emcje drugiej osoby i od razu znaleźć akceptację dla całej sytuacji. Twój przyjaciel zapewne ma taki właśnie problem i co by nie mówił: musi mu być na prawde ciężko, skoro ucieka się do tak absurdalnych zachowań . Oczywiście nie oznacza to, że masz znosić jego frustrację, ale... jak już się uspokoi, to może po jakimś czasie takie spojrzenie umożliwi wam powrót do normalnej relacji.. O ile sama nadal będziesz miała ochotę, powodzenia 
