Mi się bardzo podobałdalidaa pisze:Dając trochę odetchnąć "Carol", obejrzałyśmy z G. "Dziewczynę z portretu".
Bardzo miłe zaskoczenie, obraz malarski, uspokajający, emocje realne, fascynujące ujęcia i postaci.
Dla mnie Gerda (filmowa, pomijając aspekt realnego życia jej i Einara) niesamowita, wyrozumiała, kochająca.
Nie wiem, czy podołałabym takiej sytuacji, w jakiej ona się znalazła...
Wasze wrażenia???
Trochę się już nagadałam o Flores Raras ale dodam tylko, że w filmie jest piękny roadster Jaguar XK 120. A jak Ci się podobały sceny erotyczne? Tu lepsze czy w Carol? Mi tu jedna, baaardzo.Interlokutorka pisze: Obejrzyj sobie jeszcze raz scenę przyjęcia urodzinowego Elizabeth, poprzedzającego noc, którą że się tak wyrażę "spędziły razem"To Lota nie ma żadnych skrupułów, w przeciwieństwie do Elizabeth. Już w czasie przyjęcia wszyscy widzą, do czego zmierza Lota, i stąd prezent od Mary dla Elizabeth: pantofle na drogę;-) A gdy już dochodzi do tete-a-tete, odpowiedź Loty na wahanie Bishop jest następująca "What kind of life would you expect if you put friendship before love?" Na to Bishop "It doesn't move quite as fast", no więc Lota intensyfikuje atak na opierającą się Elizabeth
Taak, wiem, którą masz na myśli: tę, która następuje po opisywanym przeze mnie "kruszeniu" Elizabeth przez Lottę, tę, w której "prawdziwa natura" Elizabeth wychodzi na wierzchSmokGummifaden pisze: Trochę się już nagadałam o Flores Raras ale dodam tylko, że w filmie jest piękny roadster Jaguar XK 120. A jak Ci się podobały sceny erotyczne? Tu lepsze czy w Carol? Mi tu jedna, baaardzo.
Jednym słowem tę przy szybie. Tu chyba lepsze niż w Carol, może głównie dlatego, że mniej dosłowne. A wiadomo, że seks zaczyna się w głowie 
Interlokutorka pisze: Taak, wiem, którą masz na myśli: tę, która następuje po opisywanym przeze mnie "kruszeniu" Elizabeth przez Lottę, tę, w której "prawdziwa natura" Elizabeth wychodzi na wierzch
Interlokutorka pisze:Jednym słowem tę przy szybie. Tu chyba lepsze niż w Carol, może głównie dlatego, że mniej dosłowne. A wiadomo, że seks zaczyna się w głowie
Wiem i film jak dla mnie najlepszy branżowy.Interlokutorka pisze:Dla mnie "Flores Rares" jest ważny, bo w jakiś sposób dotyczy mnie, a filmy, które dotyczą mnie, zdarzają się doprawdy bardzo bardzo rzadko. A ten bardzo mnie dotyczy i nie chodzi tu o sceny erotyczne. Jeden z fragmentów filmu, który wbił mnie w fotel, jest na samym początku. To scena, w której Elizabeth informuje Cala o wyjeździe w podróż. Mówi wtedy "Listen Cal, if anything happens to me while I'm away I want you to write my epitaph and I want you to say that I was the loneliest person who ever lived." To zdanie wyjęte z mojej głowy, to coś bardzo mi bliskiego, a bliskie mi rzeczy są rzadkością w kinie.
W kinie w przeciwieństwie do realaSmokGummifaden pisze: Och Ty i ta Twoja głowa hehehe. A scena jest bardziej namiętna wg mnie, choć w Carol jest bardziej odsłonięta ale jednak taka standardowa.
nie nagość jest najważniejsza, przynajmniej dla mnie. Powiedziałabym nawet, że im więcej nagości w kinie, tym bardziej jest ono odbierane przeze mnie jako robione przez mężczyzn i dla mężczyzn. Im więcej nagości, tym więcej dosłowności i tym mniej interesująco jak dla mnie. I właśnie ze względu na brak dosłowności podobał mi się aspekt erotyczny filmu "Duke of Burgundy".Dla mnie chyba też, zwłaszcza, że wybór jednak bardzo skromny. Ale tak bardzo go cenię nie tylko ze względu na branżowość, ale dlatego, że pod wieloma względami dotyczy mnie.SmokGummifaden pisze: Wiem i film jak dla mnie najlepszy branżowy.
Nie będę górnolotna i nie wymienię Almodovara, Jarmuscha, Allena, Wendersa. Ja kocham "Wichrowe wzgórza" z Juliette Binoche (na podstawie powieści Emily Bronte), jestem romantyczna.Interlokutorka pisze: A gdybym zapytała o Twój ulubiony film - taki ulubiony w ogóle?
Mam to na dvd od dłuższego czasu - moja nie bardzo rozumie po co mi to - hahaSmokGummifaden pisze: Ja kocham "Wichrowe wzgórza" z Juliette Binoche (na podstawie powieści Emily Bronte), jestem romantyczna.
Może ją rzucić? 
Znaczy, nie mam na myśli tej płyty z filmem... 
Jedyny film, który obejrzałam kilka razy (parę razy w autokarzeSmokGummifaden pisze:Nie będę górnolotna i nie wymienię Almodovara, Jarmuscha, Allena, Wendersa. Ja kocham "Wichrowe wzgórza" z Juliette Binoche (na podstawie powieści Emily Bronte), jestem romantyczna.Interlokutorka pisze: A gdybym zapytała o Twój ulubiony film - taki ulubiony w ogóle?
) i zawsze mnie wprowadzała w dobry nastrój to "Pół żartem, pól serio" 
hehehe ojej to koniecznie, skoro taka nieromantyczna hehehodbicie pisze: Mam to na dvd od dłuższego czasu - moja nie bardzo rozumie po co mi to - haha
Ale Ciebie też nie posądzałam o posiadanie tego filmu. A...! Wiesz, że miałam to pisać ale to komedia i jednak bardziej lubię WW, ale wahałam się czy nie napisać tamtego teraz.adama pisze: Jedyny film, który obejrzałam kilka razy (parę razy w autokarze
Zresztą chyba jako Nick pisałam kiedyś. https://www.youtube.com/watch?v=vzPgyRYgcHgSmokGummifaden pisze:A tango La Cumparsita piękne!
Ja znam na pamięć te kwestie, albo: "dzwoń do Ozguda, powiedz, że z nim uciekniesz". heheheadama pisze:SmokGummifaden pisze:A tango La Cumparsita piękne!
https://www.youtube.com/watch?v=spE4svQzSOs
A widziałaś W głowie się nie mieści? Myślę, że jeśli nie, to spodoba Ci się bardzo.salami pisze:"Odpowiednie zachowanie". Uśmiałam się, naładowałam baterię, polecam.
Dzięki. Obejrzę w sobotę.ImaSumak pisze:A widziałaś W głowie się nie mieści? Myślę, że jeśli nie, to spodoba Ci się bardzo.salami pisze:"Odpowiednie zachowanie". Uśmiałam się, naładowałam baterię, polecam.
Korzystając z długiego weekendu i pewnej ilości wolnego czasu, obejrzałyśmy ten film, wart obejrzenia. Oczywiście trzeba mieć na względzie odniesienie do określonej dekady i walkę o zmiany, które dopiero miały nadejść, z naszej perspektywy to czasami trudno zrozumieć pewne rzeczy, a młodsze osoby to już w ogóle niektóre rzeczy będą uważać za anachroniczne.odbicie pisze:“La Belle Saison” Francja (2015)
W sierpniu film miał premierę na Festiwalu Filmowym w Locarno.
Rok 1971, Delphine dziewczyna ze wsi, szukająca szczęścia w Paryżu i Carole która staje na jej drodze. W tle odniesienie do feminizmu ówczesnego czasu we Francji.
Doskonale to ujęłaś bo ja właśnie oglądając wiedziałam, jakie będzie zakończenie. Właśnie ze względu na czasy i kontekst w jakim zostało osadzone, takiego rozwoju akcji oczekiwałam. Ale warto się przyjrzeć postaci tej początkowo odważniejszej, co się potem z nią dzieje, czyli to co i dziś jest często spotykane, że strona aktywna w podrywie nie zawsze będzie aktywna w życiu, światopoglądowo itd...odbicie pisze: czy gdyby było szczęśliwe – w sensie że zostałyby ze sobą, byłoby lepsze. Wygląda na to że wybór takiego na który padło, niejako podsumował te czasy i bohaterki, gdzie jednak w danym momencie jedna z nich poddała się.
SmokGummifaden pisze: Podczas oglądania miałam uczucie głębokiego szacunku dla tych, którym się chciało, że dzięki tym feministkom mamy teraz szereg kolosalnych zmian społecznych, że samo się to nie dokonało, ktoś musiał o to zawalczyć i dopiero sięgniecie pamięcią do tych czasów nasuwa refleksje jak cenne są pewne przywileje i jak łatwo je stracić w XXI wieku.
Uświadomiłam sobie właśnie, iż taki to paradoks, odnośnie zakończenia – że list jaki dotarł do Carole, i którym żywo była zainteresowana, nie jest niczym innym, jak wstępem do nawiązania ponownego kontaktu/utrzymania czegoś, co zostało przerwane z powodu czasowego zwycięstwa konformizmu. W końcu Carole mogła podjąć korespondencję, z której zrodzić się mogło bardzo wiele – np. odnowienie kontaktu. A ten wyglądać mógł różnie, włącznie z powrotem do tego co było, choć jednocześnie oznaczałoby to, nieposzanowanie obecnej partnerki Carole. Ale w sumie oznacza to tylko, iż zakończenie – które przynosi rozstanie – wcale takie nieszczęśliwe nie jest, skoro twórczynie postanowiły wprowadzić na końcu temat tego listu…SmokGummifaden pisze: jakie będzie zakończenie. Właśnie ze względu na czasy i kontekst w jakim zostało osadzone, takiego rozwoju akcji oczekiwałam.
SmokGummifaden pisze:Uważaj bo imię Carol tu się tylko z jednym filmem kojarzy.
No nie, mi dokładnie z tym... Zmarła w wieku 27 lat, podobnie jak Amy Winehouse w wieku 28. Zresztą jak spojrzeć na muzyków popularnych w latach 70-tych to życiorysy są podobne np. Hendrix, Jim Morrison itp. Warto zwrócić uwagę na Janis wiecznie z papierosem wtedy nawet dobrze nie zbadano szkodliwości palenia tytoniu, a co dopiero inne rzeczy, które kojarzyły się z dobrą zabawą i pewnie zerowymi stratami dla zdrowia. Nawet padło takie stwierdzenie w filmie, że Janis przerzuciła się na alkohol, a ten jej życiu przecież nie zagrażał... Myślę, że wszystko to się razem nałożyło, jej problemy z brakiem akceptacji ze strony rówieśników, problemy rodzinne, brak klasycznej urody, okres zmian społecznych i buntu, swoboda w podejściu do życia i początki rocka. Ma wejść też film fabularny, a odtwórczynią głównej roli ma być Amy Adamas 41 lat, ja widziałabym też Juliette Lewis, 42 lata, odpowiednio ucharakteryzowaną, są podobne, tylko może Lewis za chuda. 