Post
autor: implant » 2 cze 2010, o 09:25
Carson McCullers "Ballada o smutnej knajpie"- będąc pod wrażeniem wcześniejszej lektury McCullers sięgnęłam po, w zasadzie esej, a nie powieść. Znowu mamy doczynienia z "odmieńcami", tym razem ułomny kuzyn Lymon, osamotniony, słynacy ze złej reputacji, zabójca, porzucony jako dziecko Marvin Macy i sama "szefowa knajpy" Panna Amelia. To opowieść o miłości jako sile, która potrafi zmieniać ludzkie zachowania i postrzegania.
A to piękny, może zbyt obszerny fragment z książki, ale warto:
"(...)Przede wszystkim miłość jest to wspólne doświadczenie dwojga ludzi - ale fakt, że jest to doświadczenie wspólne, nie oznacza, że jest ono całkiem takie samo dla obu osób, których dotyczy. Zawsze jest ten, kto kocha, i ten, kto jest kochany, ale te dwie osoby pochodzą z zupełnie różnych światów. Częstokroć osoba kochana roznieca tylko całą nagromadzoną miłość, która zbierała się od dawna w duszy kochającego. I w jakiś niezrozumiały sposób każdy, kto kocha, wie o tym. Czuje w głębi duszy, że jego miłość to uczucie samotne. Uświadamia sobie stopniowo tę nową, dziwną samotność i ta świadomość sprawia, że cierpi. Nie pozostaje mu więc nic innego, jak tylko starać się pomieścić tę miłość w sobie, jak zdoła najlepiej; musi stworzyć sobie cały wewnętrzny świat, świat namiętny i obcy, stanowiący całość samą w sobie. A dodajmy jeszcze, że ten kochający, o którym mowa, to wcale nie musi byc ktos młody, kto zbiera pieniądze na obrączkę ślubną - osobą kochającą może być mężczyzna, kobieta, dziecko - zaprawdę każda istota ludzka na tym świecie.
Ponadto osoby kochane też mogą być najróżniejszego rodzaju. Najdziwaczniejsi ludzie mogą stać się obiektem miłości. Mężczyzna może być zgrzybiałym pradziadkiem i wciąż jeszcze kochać całkiem obcą dziewczynę, którą zobaczył na ulicy Cheehaw pewnego popołudnia przed dwudziestu laty. Kaznodzieja może kochać kobietę upadłą. Osoba kochana może być zdradliwa, może mieć łojotok i najgorsze nałogi. Tak, ten, kto kocha, będzie tego świadom tak samo jak wszyscy dookoła - ale to w niczym nie odmieni jego uczucia. Najzupełniej przeciętny człowiek może stać się obiektem miłości dzikiej, przemożnej i tak pięknej jak trujące lilie z moczarów. Człowiek szlachetny może wywołać w kimś miłość gwałtowną i poniżającą, albo znów bełkoczący szaleniec obudzi w czyjejś duszy tkliwość prostą i piękną. A to z tej racji, że tylko od tego, kto kocha, zależy wartość i rodzaj każdej miłości.
I to jest powodem, że większość spośród nas woli raczej kochać niż być kochanym. Niemal każdy chce być tym, kto kocha. Bo po prostu tak już jest, że w głębi duszy dla wielu ludzi nie do zniesienia byłaby świadomość, że jest się przez kogoś kochanym. Kochany boi się i nienawidzi kochającego i ma po temu słuszne powody. Ten, kto kocha, bowiem stara się bezustannie obnażyć tego, kogo kocha. Kochający pożąda wszelkiego możliwego związku z tym, kogo kocha, nawet wtedy, kiedy to może mu sprawić tylko ból (...)"
