Jak sobie wyobrażacie idealne życie z kobietą?

[poznanianka88]

Dla mnie idealny związek to wspólne mieszkanie, wspólne wakacje, wspólne spędzanie czasu (chociaż osobno również, ze swoimi znajomymi, bo trzeba też czasem od siebie odpocząć), wspólne zakupy, chociaż nie muszą być wspólne finanse, każdy ma swoje a i tak żyjemy przecież razem. Wspólne wychowywanie dziecka, wspólne święta, rodzinne obiadki w rodzinie, która o nas wie i akceptuje. Dobra praca w tych samych godzinach, by się nie mijać tylko w domu, tylko mieć dla siebie czas.
Ślub? Fajnie przeżyć coś co umacnia związek, coś co stawia naszą miłość i nas na pierwszym miejscu w danej chwili. Ale nie jest to wymóg.
Ważna jest też wierność i zaufanie. Bez kontrolowania wszystkiego co robi druga strona.

Zgadzam się ze wszystkim. Jeda rzecz mnie tylko martwi, że już raz byłam w takim związku 8 lat ale i tak nie wyszło. Więc może jednak lepiej jest jak nie jest idealńie

U mnie spełnia się prawie wszystko z tego co napisałam. Niestety kwestia rodzinnych obiadków i wiedzy rodziny na temat naszej orientacji jest na razie nie do spełnienia. No i ślub to raczej przyszłość albo i nie.
Więc nie jest aż tak idealnie.

[Loupinek]

Dla mnie idealny związek to wspólne mieszkanie, wspólne wakacje, wspólne spędzanie czasu (chociaż osobno również, ze swoimi znajomymi, bo trzeba też czasem od siebie odpocząć), wspólne zakupy, chociaż nie muszą być wspólne finanse, każdy ma swoje a i tak żyjemy przecież razem. Wspólne wychowywanie dziecka, wspólne święta, rodzinne obiadki w rodzinie, która o nas wie i akceptuje. Dobra praca w tych samych godzinach, by się nie mijać tylko w domu, tylko mieć dla siebie czas.
Ślub? Fajnie przeżyć coś co umacnia związek, coś co stawia naszą miłość i nas na pierwszym miejscu w danej chwili. Ale nie jest to wymóg.
Ważna jest też wierność i zaufanie. Bez kontrolowania wszystkiego co robi druga strona.

Zgadzam się ze wszystkim. Jeda rzecz mnie tylko martwi, że już raz byłam w takim związku 8 lat ale i tak nie wyszło. Więc może jednak lepiej jest jak nie jest idealńie

U mnie spełnia się prawie wszystko z tego co napisałam. Niestety kwestia rodzinnych obiadków i wiedzy rodziny na temat naszej orientacji jest na razie nie do spełnienia. No i ślub to raczej przyszłość albo i nie.
Więc nie jest aż tak idealnie.

U mnie były i obiadki i rodzinne święta. Istna sielanka

[dobranocka14]

Istotnie, pozorna idealność nie daje gwarancji na dożywotność.

[atram_md]

Marzyć każdy może trochę lepiej lub trochę gorzej .....
Rzeczywistość Cię dopadnie jak Prosiaczka, który skacząc z urwiska krzyczy: Życie jest piękne
Wiem, wiem czarny humor
Wracając do tematu, marzenia są dobre i czasem nawet o dziwo się spełniają.
Idealne życie z kobietą ?
Abym widziała iskrę w Jej oczach w chwilach kiedy czas staje a świat kręci się gdzieś obok Nas. Poczucie harmonii, bezpieczeństwa, wewnętrzna świadomość że Wszystko jest możliwe. Zycie u boku kobiety która Pozwoli Mi na chwile samotności, spełniana się w swoich pasjach. Nie muszą być obiadki domowe, nie wymagam aby cały dzień biegała jak oszalała z odkurzaczem po domu. Wystarczy abyśmy dbały o Siebie, okazywały emocje, uczucia, pielęgnowały wspólnie dom. Wyjazdy, wyjścia razem czy osobno, mile widziane. Dzieci a i owszem, jestem za. I niech to idealne życie będzie okraszone magią i "zasmażką"

[dobranocka14]

Ideałem jest jeśli obu stronom daje szczęście.
A jak to będzie poukładane, czy wspolne mieszkanie czy osobne, kasa razem czy osobno, dzieci czy zwierzęta to bez znaczenia.

[kokona]

My sobie stworzylysmy idealny dla nas. Wspolny dom, wspolne plany na przyszlosc. Chociaz jeden wspolny posilek w ciagu dnia. Swoboda, zalezy co mamy na mysli myslac swoboda. Jesli jestem w pracy, lub moja parterka, a ja mam ochote wyjsc z kolezanka, to dzwonie, mowiac ze wychodze. Zadna z nas nie ma z tym problemu. Zawsze natomiast sie konczy "szkoda ze Cie nie bylo" natomiast nie wyovrazam sobie zwiazku otwartego. "Wynioslam z domu" tradycyjny model rodziny I taki tworzymy z moja parterka, ktory nam odpowiada I dla nas jest idealny

[eminem98xd]

Jestem jeszcze gówniarą,więc stawiam na otwarte relacje.
W tym momencie najbardziej przydałaby mi się kochanka i przyjaciółka w jednym.
A może bym na dłużej się zatrzymała gdyby miała pasje i fajne zajawki.

[eminem98xd]

Wspólne mieszkanie. Wolę wspólny dom a podróże ewentualnie z niego dokądś, nie z domu do kogoś.
Wspólne przedsięwzięcia życiowe typu NGO, firma, prowadzenie agroturystyki, blog, cokolwiek na miarę aktualnych możliwości. Nie musi być spektakularne.
Wspólne rytuały typu weekendowe śniadania, wycieczki, wieczorny sport, kultywowanie rocznic, cokolwiek.
Co kilka lat zmiany, jakieś nowe plany, przedsięwzięcia, przeprowadzki, zmiany sposobu zarabiania itp..
Brak dzieci. Może być zwierzak, ale z upodobaniem do jeżdżenia.
Małżeństwo mogłoby być dobre, aczkolwiek wolałabym nie mieć teściów. Najlepiej wcale lub milion kilometrów dalej.
Na jakimś etapie relacja nie musi być wyłączna. To już kwestia oddziaływania z konkretnym człowiekiem. Jeżeli czułabym się z kim bezpiecznie i generalnie mocno w sferze przyjaźni, wspólnych wartości i rozwoju życiowego, to przygody czy eksperymenty mogłyby być mi zupełnie obojętne.

Fajne wymagania,będę miała takie za 10 lat.

[Prezeska]

Własny domek z ogródkiem, poranki zaczynające się od dzień dobry kocham Cię dużo czułości, troski, wsparcia, poczucie bezpieczeństwa. Koty wspólne podróżowanie i jeżdżenie na koncerty.

[AniaMac]

Idealne życie z kobietą wyobrażam sobie tak:
Ona szanuje mój czas wolny i ja szanuję jej czas wolny. W miarę możliwości dzielimy wspólne pasje, ale rozwijamy się także w całkiem odmiennych kierunkach, w miarę własnych potrzeb. Traktujemy się zawsze z szacunkiem i otwartością. Nigdy się nie oceniamy, słuchamy siebie nawzajem, wszystkie problemy rozwiązujemy wspólnie i dyskutujemy o nich, w naszych relacjach najważniejsza jest szczerość. Nie używamy wobec siebie obelg, słów: Ty nigdy, Ty zawsze, Wszyscy a Ty... Wiemy, że człowiek jest istotą płynną, zmienia się. Rozumiemy, że człowiek zmienia się dla siebie. Jeśli coś nam się w sobie nawzajem nie podoba, mówimy o tym otwarcie, jesteśmy dla siebie jak lustro ukazujące wszystkie nasze wady i zalety.Jesteśmy dla siebie przyjaciółmi, a przyjaciele nic przed sobą nie ukrywają, bo ufają sobie nawzajem i nie muszą się bać oceny.Nie boimy się wprwoadzać innowacji do naszych interakcji seksualnych. Poznajemy własne ciała i staramy się sprawić partnerowi jak największą radość.

[moos1]

Dla mnie to równowaga czyli branie i dawanie na pół,a przynajmniej w miarę równo,na pewno odległość nie pomaga,bo związek to bycie razem,ale to jak kto woli i jak potrafi. Co do dziecka to też wspólna decyzja,a cała reszta jest do dotarcia.

[Juni]

Przyjaznic sie i kochać jednoczesnie. Odnajdowac wolnosc w byciu razem i miec zawsze mase planow ; wspolnych oraz osobnych zainterwsowan. I dbac rowno o siebie i te druga strone. Rozwijac sie, cieszyc sie tym co dzis, czekac jutra i sznowac to co za nami.

[letsdoit]

Dwa psy. Dom za miastem.
Spojone życie, bez pogoni za karierą ,z szacunkiem do siebie.
Czasami dobra knajpa, kino, przyjaciele.

Niby takie proste - tylko wygrać na loterii trzeba

[PaniFejkowa]

Dwa psy. Dom za miastem.
Spojone życie, bez pogoni za karierą ,z szacunkiem do siebie.
Czasami dobra knajpa, kino, przyjaciele.

Niby takie proste - tylko wygrać na loterii trzeba

Mam - da się, więc nie trać nadziei.
Zanim jednak przyjdzie czas na dwa psy, polecam dużo podróżować. Później jest nieco trudniej albo drożej. Nie zawsze dziadkowie są blisko, coby zająć się psimi wnukami. Ja zdążyłam nieco, ale nie tyle, ile bym chciała, bo spieszyło mi się do uzyskania pełnego modelu wymarzonej rodziny.

[ImaSumak]

Dwa psy. Dom za miastem.
Spojone życie, bez pogoni za karierą ,z szacunkiem do siebie.
Czasami dobra knajpa, kino, przyjaciele.

Niby takie proste - tylko wygrać na loterii trzeba

Mam - da się, więc nie trać nadziei.
Zanim jednak przyjdzie czas na dwa psy, polecam dużo podróżować. Później jest nieco trudniej albo drożej. Nie zawsze dziadkowie są blisko, coby zająć się psimi wnukami. Ja zdążyłam nieco, ale nie tyle, ile bym chciała, bo spieszyło mi się do uzyskania pełnego modelu wymarzonej rodziny.

Z doświadczenia wiem, że z psami można podróżować bez problemów. Problem to jest wtedy, gdy ma się konia.
Nie zwalaj wiec winy na psy, tylko dobrze zaplanuj podróż.

[PaniFejkowa]

Dwa psy. Dom za miastem.
Spojone życie, bez pogoni za karierą ,z szacunkiem do siebie.
Czasami dobra knajpa, kino, przyjaciele.

Niby takie proste - tylko wygrać na loterii trzeba

Mam - da się, więc nie trać nadziei.
Zanim jednak przyjdzie czas na dwa psy, polecam dużo podróżować. Później jest nieco trudniej albo drożej. Nie zawsze dziadkowie są blisko, coby zająć się psimi wnukami. Ja zdążyłam nieco, ale nie tyle, ile bym chciała, bo spieszyło mi się do uzyskania pełnego modelu wymarzonej rodziny.

Z doświadczenia wiem, że z psami można podróżować bez problemów. Problem to jest wtedy, gdy ma się konia.
Nie zwalaj wiec winy na psy, tylko dobrze zaplanuj podróż.

Nie zwalam winy, dla mnie jest to dodatkowy kłopot, zwłaszcza jak są dwa młodziki, które jeszcze są głupiutkie. Poza tym podróż i zakwaterowanie bywają droższe - niektóre hotele życzą sobie od psiaka min. 50 złotych, jak są dwa, to robi się z tego stówa na dzień. Niby nie ma tragedii, ale dwa tygodnie to już 1400 złotych. Wiem, że są hotele friendly, ale nie każde lepszej jakości życzą sobie psich gości. Przede wszystkim zagranicą. Dodatkowo, w niektórych miejscach jest limit psiej wagi do 10 kg. Podobnież z wycieczkami samolotowymi. Nie zgodziłabym się na odesłanie psa do luku bagażowego. Ponadto, nie wyobrażam sobie ciągnąć biednego zwierzaka np. do Azji, żeby padł z gorąca, skoro ja ledwo daję radę. To dla mnie egoizm i nieodpowiedzialność, zwłaszcza, jeśli chodzi o delikatne i włochate psiaki. Przerabiałam wiele opcji, nasze zwierzęta lubią podróżować, czasem nie mają wyjścia, ale nie wszystkie miejsca są dobre na włóczenie się z nimi.

Taki offtop. Mimo wszystko polecam jednak wszelkie dalsze wycieczki robić zanim ściągnie się na siebie podwójną odpowiedzialność.

[ImaSumak]

Mam - da się, więc nie trać nadziei.
Zanim jednak przyjdzie czas na dwa psy, polecam dużo podróżować. Później jest nieco trudniej albo drożej. Nie zawsze dziadkowie są blisko, coby zająć się psimi wnukami. Ja zdążyłam nieco, ale nie tyle, ile bym chciała, bo spieszyło mi się do uzyskania pełnego modelu wymarzonej rodziny.

Z doświadczenia wiem, że z psami można podróżować bez problemów. Problem to jest wtedy, gdy ma się konia.
Nie zwalaj wiec winy na psy, tylko dobrze zaplanuj podróż.

Nie zwalam winy, dla mnie jest to dodatkowy kłopot, zwłaszcza jak są dwa młodziki, które jeszcze są głupiutkie. Poza tym podróż i zakwaterowanie bywają droższe - niektóre hotele życzą sobie od psiaka min. 50 złotych, jak są dwa, to robi się z tego stówa na dzień. Niby nie ma tragedii, ale dwa tygodnie to już 1400 złotych. Wiem, że są hotele friendly, ale nie każde lepszej jakości życzą sobie psich gości. Przede wszystkim zagranicą. Dodatkowo, w niektórych miejscach jest limit psiej wagi do 10 kg. Podobnież z wycieczkami samolotowymi. Nie zgodziłabym się na odesłanie psa do luku bagażowego. Ponadto, nie wyobrażam sobie ciągnąć biednego zwierzaka np. do Azji, żeby padł z gorąca, skoro ja ledwo daję radę. To dla mnie egoizm i nieodpowiedzialność, zwłaszcza, jeśli chodzi o delikatne i włochate psiaki. Przerabiałam wiele opcji, nasze zwierzęta lubią podróżować, czasem nie mają wyjścia, ale nie wszystkie miejsca są dobre na włóczenie się z nimi.

Taki offtop. Mimo wszystko polecam jednak wszelkie dalsze wycieczki robić zanim ściągnie się na siebie podwójną odpowiedzialność.

Istnieją też miejsca przyjazne dla zwierząt, tylko trzeba poszukać. Są całe przewodniki dla turystow ze zwierzakami. Co do hoteli- bardzo rzadko korzystałam, bo nie lubię zostawiać zwierząt w obcym miejscu. Niemniej zdarzało się, ale miałyśmy bardzo zaufane miejsce i wiem, że psy się tam dobrze czuły. Co do wielkości- psy do kolana mnie średnio interesują. Zawsze więc były duże. Nigdy nie spotkałam się ze stwierdzeniem, że do 10 kg. Może dlatego, że ja jednak szukałam miejsc z dużymi wybiegami i przy wetach- to było główne założenie. Z założenia jednak zwierzeta z nami podróżowały przystosowanym autem. Samolotu też sobie nie wyobrażam. Teraz zaś jeśli pies musi zostać, to zostaje w domu, i na czas ludzkiej nieobecnosci wprowadza się do nas ktoś znajomy i się psem zajmuje.
Widzę to wszystko z trochę innej perspektywy niż Ty.

[PaniFejkowa]

Z doświadczenia wiem, że z psami można podróżować bez problemów. Problem to jest wtedy, gdy ma się konia.
Nie zwalaj wiec winy na psy, tylko dobrze zaplanuj podróż.

Nie zwalam winy, dla mnie jest to dodatkowy kłopot, zwłaszcza jak są dwa młodziki, które jeszcze są głupiutkie. Poza tym podróż i zakwaterowanie bywają droższe - niektóre hotele życzą sobie od psiaka min. 50 złotych, jak są dwa, to robi się z tego stówa na dzień. Niby nie ma tragedii, ale dwa tygodnie to już 1400 złotych. Wiem, że są hotele friendly, ale nie każde lepszej jakości życzą sobie psich gości. Przede wszystkim zagranicą. Dodatkowo, w niektórych miejscach jest limit psiej wagi do 10 kg. Podobnież z wycieczkami samolotowymi. Nie zgodziłabym się na odesłanie psa do luku bagażowego. Ponadto, nie wyobrażam sobie ciągnąć biednego zwierzaka np. do Azji, żeby padł z gorąca, skoro ja ledwo daję radę. To dla mnie egoizm i nieodpowiedzialność, zwłaszcza, jeśli chodzi o delikatne i włochate psiaki. Przerabiałam wiele opcji, nasze zwierzęta lubią podróżować, czasem nie mają wyjścia, ale nie wszystkie miejsca są dobre na włóczenie się z nimi.

Taki offtop. Mimo wszystko polecam jednak wszelkie dalsze wycieczki robić zanim ściągnie się na siebie podwójną odpowiedzialność.

Istnieją też miejsca przyjazne dla zwierząt, tylko trzeba poszukać. Są całe przewodniki dla turystow ze zwierzakami. Co do hoteli- bardzo rzadko korzystałam, bo nie lubię zostawiać zwierząt w obcym miejscu. Niemniej zdarzało się, ale miałyśmy bardzo zaufane miejsce i wiem, że psy się tam dobrze czuły. Co do wielkości- psy do kolana mnie średnio interesują. Zawsze więc były duże. Nigdy nie spotkałam się ze stwierdzeniem, że do 10 kg. Może dlatego, że ja jednak szukałam miejsc z dużymi wybiegami i przy wetach- to było główne założenie. Z założenia jednak zwierzeta z nami podróżowały przystosowanym autem. Samolotu też sobie nie wyobrażam. Teraz zaś jeśli pies musi zostać, to zostaje w domu, i na czas ludzkiej nieobecnosci wprowadza się do nas ktoś znajomy i się psem zajmuje.
Widzę to wszystko z trochę innej perspektywy niż Ty.

Miałam na myśli hotele dla ludzi podróżujących z psami, nie te dla psów. Też nie zostawiłabym zwierzątka w obcym miejscu. Jeden z naszych nie lubi za bardzo towarzystwa obcych psów, więc też nie uśmiecha nam się jechać do miejsc z przewodników, tam, gdzie będzie ich ogrom, po co ma się stresować. U nas podobnie - na czas dłuższej nieobecności wprowadza się rodzina lub pieski jadą do nich. Pisałam również o dalekich podróżach. Po Europie nie widzę problemu, można jechać, nie lecieć. Wszystko zależy jednak od wielkości zwierzaka, jego upodobań i stanu zdrowia, a także destynacji i charakteru wycieczki. Każdy patrzy ze swojej perspektywy i według swoich wymagań, wiadomo. Jakoś trzeba sobie radzić.

[wojtek]

bo spieszyło mi się do uzyskania pełnego modelu wymarzonej rodziny.

zyskałaś szczęście jak już osiągnęlaś ten wymarzony model rodziny? było warto? pytam serio, bo coraz więcej ludzi których znam mówi mi że właśnie ten klasyczny model szczęśliwej rodziny, który po latach wyrzeczeń wreszcie mają, nie uszczęśliwa ich. a nawet jest źródłem frustracji, bo nagle okazało się że posłuchali społeczeńtwa, a to nie zadzialało... a czas stracony, zdrowie, kasa i wiele szans w drodze na ten społecznie pożadany szczyt.

[PaniFejkowa]

bo spieszyło mi się do uzyskania pełnego modelu wymarzonej rodziny.

zyskałaś szczęście jak już osiągnęlaś ten wymarzony model rodziny? było warto? pytam serio, bo coraz więcej ludzi których znam mówi mi że właśnie ten klasyczny model szczęśliwej rodziny, który po latach wyrzeczeń wreszcie mają, nie uszczęśliwa ich. a nawet jest źródłem frustracji, bo nagle okazało się że posłuchali społeczeńtwa, a to nie zadzialało... a czas stracony, zdrowie, kasa i wiele szans w drodze na ten społecznie pożadany szczyt.

Dążyłam do swojego własnego modelu, nie do tego, który jest narzucany przez społeczeństwo, więc tak.

[wojtek]

Dążyłam do swojego własnego modelu, nie do tego, który jest narzucany przez społeczeństwo, więc tak.

to widocznie nie da się mieć wszystkiego na raz. i super rodziny, i podróży, i kariery i domu za miastem. zresztą żeby mieć dom za miastem to trzeba mieć na niego kasę, a więc wpierw trzeba tą karierę jakąś zrobić, żeby kupić dom, bo dom to nie zakup bułki. a jak się zbiera na dom, lub splaca hipotekę to i na podróże nie ma czasu (praca, praca, praca, żeby zarobić na dom) lub kasy. podróże też raczej trudno uskuteczniać z malutkimi dziećmi, bo to drogo i niewygodnie, zamiast podziwiać miejsca i uroki trzeba być w 100% skupionym na pociechach, które raz że ciągle czegoś chcą (kto ma ten wie), a dwa że łatwo można je w tłumie zgubić, o pilnowaniu nad wodą nie wspominam. romantyczne wieczory w romantycznych miastach świata też z dziecmi nie wyjdą no więc zawsze trzeba wybierać i z czegoś zrezygnować, lub odłożyć na potem. i jest jedna reguła tylko, ano taka że w pierwszej kolejności każdy wybiera to co dla niego NAJWAŻNIEJSZE. dlatego jedni wybiorą dzieci, inni karierę, inni podróże, a jeszcze inni edukację, budowanie swojego domu, lub wyszumienie się ale zawsze w pierwszej kolejności każdy robi to co dla niego jest najważniejsze. chyba że uległ rodzinie, religii, spoleczeństwu lub mediom, wtedy powiela cudzy wzorzec na szczęśliwe życie.

[letsdoit]

Dwie kobiety i dwa psy to nie jest zdecydowanie "słuchanie społeczeństwa' i model rodziny,
a stabilizacja i chęć puszczenia korzeni przychodzi z wiekiem.

Jak ktoś zrobił sobie klasyczny model rodziny (piszę generalnie o hetero z dziećmi ), kredytem na dom - to nagle się okazuje że nie jest tak kolorowo jak w reklamach. To rzeczywiście może być rozczarowany i stęskniony że się nie wyszalał.

Pod tym względem moim zdaniem mamy przewagę.
Psy to jednak nie dzieci lekcji odrabiać nie trzeba , wyjść w tygodniu na wino można, a na wakacje nie trzeba jeździć w lipcu z resztą ludu i gnieść się koło siebie na plaży.
Patrzę na te modele rodziny i nie zazdroszczę

[wojtek]

Dwie kobiety i dwa psy to nie jest zdecydowanie "słuchanie społeczeństwa' i model rodziny,

pewnie że nie miałam na myśli rodziny w którym kobiecie 24 letniej po studiach prosto wkłada rodzina do głowy żeby męża szukała i za dzieci się brała. i jest mąż, potem dziecko, potem dziecko podrzucone babce, młoda mama wraca na etat, żeby zarobić razem z mężem na dom, na hipotekę. potem mają oboje lekko po 30-tce i mają siebie nawzajem dość, dość pracy, są zmęczeni, wypaleni zawodowo i prywatnie. a młodość, tzn. te najlepsze, najbardziej witalne lata stracone. (wiem, zaraz się odezwą te co powiedzą że mlodość po 30 to też młodosć no tak, ale ja mówię o tych najbardziej szalonych, zdrowych, żywotnych latach, które moim zdaniem przypadają na wiek 18-30 lat. no i potem jest tak, jak u wielu moich znajomych, że są lekko po 30, tyrali całą młodość, zbudowali domy na kredyt i nawet w nich nie zdążyli pomieszkać bo sie rozwodzą, bo są sobą rozczarowani, zmęczeni, bo mają nagle okazało się że ten model promowany w rodzinie, mediach i kościołach szczęścia nie dał. i nagle okazuje się że oni całe życie marzyli o... (tu wstaw dowolne) a jednak poszli inną drogą i do szczęścia nie doszli.

a mój idealny związek to być z osobą która chce robić dokładnie to samo co ja, w tym samym czasie i która jest do mnie podobna z charakteru. i ładna

[ImaSumak]

Dwie kobiety i dwa psy to nie jest zdecydowanie "słuchanie społeczeństwa' i model rodziny,
a stabilizacja i chęć puszczenia korzeni przychodzi z wiekiem.

To prawda, w bardzo wielu przypadkach tak jest. Myśmy najpierw musialy mieszkać w centrum miasta, by z czasem zatęsknić za domem na przedmieściach i dostrzec jego walory (co kiedyś wydawało się nudne niczym flaki z olejem ) A teraz to już z ogromną przyjemnościa siedzę w swojej wiosce. Zwierzęta w podróżach nam nigdy nie przeszksdzały. Jak sądzę brak zwierząt byłby nie do zniesienia. Ale każdy ma inaczej.

Jak ktoś zrobił sobie klasyczny model rodziny (piszę generalnie o hetero z dziećmi ), kredytem na dom - to nagle się okazuje że nie jest tak kolorowo jak w reklamach. To rzeczywiście może być rozczarowany i stęskniony że się nie wyszalał.

I wtedy głosuje na PiS żeby dostać wszyszystkie cośtam+, co ma mu zrekompensować beznadziejność jego życia.

Pod tym względem moim zdaniem mamy przewagę.
Psy to jednak nie dzieci lekcji odrabiać nie trzeba , wyjść w tygodniu na wino można, a na wakacje nie trzeba jeździć w lipcu z resztą ludu i gnieść się koło siebie na plaży.
Patrzę na te modele rodziny i nie zazdroszczę

Nie wszyscy heterycy tacy są. W moim kręgu są akurat tacy, co to dzieci i owszem mają, ale jeżdżą z nimi od maleńkości po świecie i pomieszkują w różnych miejscach. Dzieciaki uczą się w różnych szkołach na świecie, w zależnosci gdzie akurat przebywają rodzice.
Wszystko sobie można poukladać, jeżeli tylko się chce.

[letsdoit]

I jeśli mają pieniądze, wtedy tak jak piszesz mogą sobie podróżować. Znam też rodzine z niańką i Panią do sprzątania. Z brakiem kredytu.
Wtedy czy hetero czy homo zwyczajnie łatwiej się żyje więc i przyjemności więcej.

Mam nadzieje że kiedyś bedzie do zrealizowania ten „dom z ogrodem” taaaak ogródek, cisza i spokój to zdecydowanie właściwy kierunek.

[wojtek]

bo podróże to droga sprawa. chyba że mówimy o coraz bardziej promowanej "bieda turystyce", czyli podróżowaniu po kosztach, ale to jest niebezpieczne. spanie w koedukacyjnych pokojach, jazda stopem, tanie przepełnione hostele niewiadomo jakimi ludźmi, biedne regiony globu. niedawniej jak kilka dni temu czytałam artykuł o kobiecie która pojechała bodajże do Poznania na koncert i nocowała w tanim hostelu, w pokoju koedukacyjnym z obcym facetem. obudziło ją w środku nocy jego cielsko z nabrzmiałym penisem wchodzące na nią, gdy próbował ją zgwałcić. a i zapomniałam o tych całych ideach spania u ludzi, w prywatnych mieszkaniach. to też ryzykowne bardzo. a ten cały system oceniania podróżnych i właścicieli udzielających lokum to można sobie wsadzić. oj też się naczytałam o gwałtach, próbach gwałtu, montowaniu kamer po prysznicem, itp. prawda jest taka że jak się nie ma miedzi to się na dupie siedzi. bo podróże to akurat bardzo drogie hobby. chyba że ktoś lubi brud, smród i narażanie się na choroby, gwałty, kradzieże i inne takie patologie związane z "bieda turystyką". a żeby mieć kasę na podróże to trzeba pracować i zarabiać, a to znowu ta cała kariera się kłania

[wolszop]

bo podróże to droga sprawa. chyba że mówimy o coraz bardziej promowanej "bieda turystyce", czyli podróżowaniu po kosztach, ale to jest niebezpieczne. spanie w koedukacyjnych pokojach, jazda stopem, tanie przepełnione hostele niewiadomo jakimi ludźmi, biedne regiony globu. niedawniej jak kilka dni temu czytałam artykuł o kobiecie która pojechała bodajże do Poznania na koncert i nocowała w tanim hostelu, w pokoju koedukacyjnym z obcym facetem. obudziło ją w środku nocy jego cielsko z nabrzmiałym penisem wchodzące na nią, gdy próbował ją zgwałcić. a i zapomniałam o tych całych ideach spania u ludzi, w prywatnych mieszkaniach. to też ryzykowne bardzo. a ten cały system oceniania podróżnych i właścicieli udzielających lokum to można sobie wsadzić. oj też się naczytałam o gwałtach, próbach gwałtu, montowaniu kamer po prysznicem, itp. prawda jest taka że jak się nie ma miedzi to się na dupie siedzi. bo podróże to akurat bardzo drogie hobby. chyba że ktoś lubi brud, smród i narażanie się na choroby, gwałty, kradzieże i inne takie patologie związane z "bieda turystyką". a żeby mieć kasę na podróże to trzeba pracować i zarabiać, a to znowu ta cała kariera się kłania

Wojtek zdajesz się momentami uosobieniem zderzenia wyobrażeń z rzeczywistością

Choć warto być czujnym, to również szkoda życia na paranoje. Tak też sądzę.

Często własnym nerwowym zachowaniem ludzie zwracają na siebie uwagę innych, wywołują wilka z lasu. Wręcz w naturze niektórych jest zjedzenie słabszego, więc kiedy rachują na własną korzyść czyjąś pasywność lub nieuwagę, to działają i wykorzystują fakty.

[wojtek]

no okej, ja jednak uważam że te wszystkie gwałty, morderstwa, kradzieże, oszustwa, choroby, i całe zło to nie jest tylko coś co może przytrafić się wszystkim innym, tylko nie mi wolę dmuchać na zimne, nie narażać siebie i najbliższych niepotrzebnie, niż potem całe życie spędzić u psychiatry lecząc traumę po jakimś traumatycznym wydarzeniu. i dalej będę uważać że podróże są fajne tylko od pewnego poziomu komfortu, wygody i bezpieczeństwa, a tanie mięso psy jedzą i nie ma co rzucać się na te dzisiejsze wynalazki "bieda turystyki". ludzie robią idiotyczne rzeczy a potem są zdziwieni że przytrafiło im się coś złego no chyba lepiej pomyśleć za wczasu niż kozakować i liczyć na szczęście ?

[PaniFejkowa]

Dążyłam do swojego własnego modelu, nie do tego, który jest narzucany przez społeczeństwo, więc tak.

to widocznie nie da się mieć wszystkiego na raz. i super rodziny, i podróży, i kariery i domu za miastem. zresztą żeby mieć dom za miastem to trzeba mieć na niego kasę, a więc wpierw trzeba tą karierę jakąś zrobić, żeby kupić dom, bo dom to nie zakup bułki. a jak się zbiera na dom, lub splaca hipotekę to i na podróże nie ma czasu (praca, praca, praca, żeby zarobić na dom) lub kasy. podróże też raczej trudno uskuteczniać z malutkimi dziećmi, bo to drogo i niewygodnie, zamiast podziwiać miejsca i uroki trzeba być w 100% skupionym na pociechach, które raz że ciągle czegoś chcą (kto ma ten wie), a dwa że łatwo można je w tłumie zgubić, o pilnowaniu nad wodą nie wspominam. romantyczne wieczory w romantycznych miastach świata też z dziecmi nie wyjdą no więc zawsze trzeba wybierać i z czegoś zrezygnować, lub odłożyć na potem. i jest jedna reguła tylko, ano taka że w pierwszej kolejności każdy wybiera to co dla niego NAJWAŻNIEJSZE. dlatego jedni wybiorą dzieci, inni karierę, inni podróże, a jeszcze inni edukację, budowanie swojego domu, lub wyszumienie się ale zawsze w pierwszej kolejności każdy robi to co dla niego jest najważniejsze. chyba że uległ rodzinie, religii, spoleczeństwu lub mediom, wtedy powiela cudzy wzorzec na szczęśliwe życie.

Nie powiedziałabym, że się nie da. Ja po prostu czuję dyskomfort, kiedy wiem, że członek mojej rodziny, w tym wypadku piesek, czuje się niekomfortowo w podróży do tropikalnych krajów, więc dlatego robię to tylko wtedy, kiedy mam go z kim zostawić. Pozostałe kwestie pozostawię bez komentarza, bo mnie zwyczajnie nie dotyczą. Ani kredyty, ani ludzkie dzieci, ani uległości względem świata czy rodziny. Przestawiona historia jest jedną z wielu opcji i nie wszyscy, którzy mają domy z ogrodem, rodzinę, wykształcenie, karierę i możliwość podróżowania, wpisują się w ten schemat. Ja nie.

[osiol]

Istnieją też miejsca przyjazne dla zwierząt, tylko trzeba poszukać. Są całe przewodniki dla turystow ze zwierzakami. Co do hoteli- bardzo rzadko korzystałam, bo nie lubię zostawiać zwierząt w obcym miejscu. Niemniej zdarzało się, ale miałyśmy bardzo zaufane miejsce i wiem, że psy się tam dobrze czuły. Co do wielkości- psy do kolana mnie średnio interesują. Zawsze więc były duże. Nigdy nie spotkałam się ze stwierdzeniem, że do 10 kg. Może dlatego, że ja jednak szukałam miejsc z dużymi wybiegami i przy wetach- to było główne założenie. Z założenia jednak zwierzeta z nami podróżowały przystosowanym autem. Samolotu też sobie nie wyobrażam. Teraz zaś jeśli pies musi zostać, to zostaje w domu, i na czas ludzkiej nieobecnosci wprowadza się do nas ktoś znajomy i się psem zajmuje.
Widzę to wszystko z trochę innej perspektywy niż Ty.

W zeszłym roku chciałyśmy pojechać w góry Opawskie, zadzwoniłam w 20 miejsc żeby zapytać czy można z psem przyjechać - w jednym się zgodzili "jeśli to nie jest duży pies". W końcu znalazłyśmy Panią która bez problemu przyjęła Kłopota za niewielką dopłatą. Jako że już wtedy w planach był drugi pies w rodzinie - zapytałam czy będzie możliwość przyjazdu z dwoma, Pani Kasia odpowiedziała że oczywiście, żaden problem. Jako jedyna w okolicach Głuchołazów. W Wiśle mamy już swoje stałe miejsce do którego zapraszają pieski za darmo a i warunki dla ludzi całkiem fajne. Rzadko jeździmy do hoteli, częściej korzystamy z pensjonatów. Czasem trzeba długo szukać miejsca gdzie przyjmą z psami ale w końcu coś się znajduje. Albo zmienia się kierunek podróży Teraz mamy dodatkowe utrudnienie, bo musimy wybierać te rejony w których bez problemu damy radę poruszać się z wózkiem Kłopotliwej - ale da się jeździć z psami. Może nie są to podróże egzotyczne, może jeśli chcemy zwiedzić jakiś obiekt to trzeba wchodzić pojedynczo, raz jedna, raz druga, może nie do każdej knajpy wpuszczą psa - chociaż do ogródka, ale da się.
Jeśli już jedziemy bez psów zostają u swojego dziadka a taty spama. A jako, że jeździmy do taty regularnie i spędzamy u niego 1/3 każdego miesiąca to psiaku czują się jak u siebie. Tym bardziej, ze dziadek jest królem smakołyków i jak przystało na dziadka - rozpieszcza dzieciaki do granic