Przyjaciółki

[pinkpink3]

Czy przyjaźnicie się z innymi lesbijkami? Moje ukochane przyjaciółki są hetero - uważam, że w naszym przypadku orientacja kompletnie nie stanowi jakiejkolwiek bariery, choć może to dlatego, że znamy się już od czasów przedszkolnych. Jestem bardzo wdzięczna i naprawdę cieszę się z tego, że je mam. Ponad rok temu wyprowadziłam się z domu rodzinnego i rozpoczęłam nowy etap w życiu związany ze studiami. Mieszkam ze swoją partnerką, z którą jesteśmy w długotrwałym, szczęśliwym związku. Jest to zdecydowanie związek moich marzeń. Niczego pod tym względem mi nie brakuje, a przyjaźń między mną a dziewczynami wciąż się zacieśnia - dlatego też, jeśli chodzi o ogólne życie towarzyskie i kontakty społeczne, ostatnimi czasy czerpię z nich ogromną satysfakcję.

Jednak, gdy poznaję nowe osoby już wieku dorosłym, a jestem na II roku studiów, trudno jest mi wejść w bliższe relacje z innymi młodymi kobietami, kiedy one są hetero. Odnoszę wrażenie, że nie do końca się rozumiemy, mimo, że mamy zbliżone, często stereotypowo "kobiece" zainteresowania. Nie czuję z nimi zrozumienia, wydaje mi się wręcz, że mimo wielu podobieństw w naszej kobiecości, orientacja bardzo nas polaryzuje. Czasem brakuje mi w moim otoczeniu kogoś, z kim będę mogła poczuć jedność kulturową, porozmawiać na tematy związane ze środowiskiem lesbijskim, ikonicznymi filmami, muzyką... Zastanawiam się, czy nie mam zbyt wygórowanych ambicji, jeśli o to chodzi, ale jak oglądam "The L Word", to strasznie zazdroszczę im tego "community"... Takiego poczucia wspólnotowości. Czy obecnie lesbijki nie czują już podstawowej więzi między sobą, opartej na samym współdzieleniu przeżyć i dumy z tego, że po prostu są lesbijkami?

Kocham tę saficzną cząstkę siebie i chciałabym poznać kiedyś kogoś w swoim życiu, dla kogo jest to równie ważne. Niestety, jak obserwuję najbliższe otoczenie, nikogo takiego nie widzę... oczywiście oprócz mojej ukochanej. Być może taki typ relacji powinien być zarezerwowany wyłącznie dla intymnych związków romantycznych? Może właśnie pogłębia to mój związek, a szukanie podobnych doświadczeń w formie platonicznych przyjaźni skończyłoby się tym, że ta "głębia" wynikająca z poczucia wspólnoty pod względem orientacji przestałaby być aż tak niezwykła?

Jakie są wasze przemyślenia na ten temat?

[marikA98]

Czy przyjaźnicie się z innymi lesbijkami? Moje ukochane przyjaciółki są hetero - uważam, że w naszym przypadku orientacja kompletnie nie stanowi jakiejkolwiek bariery, choć może to dlatego, że znamy się już od czasów przedszkolnych. Jestem bardzo wdzięczna i naprawdę cieszę się z tego, że je mam. Ponad rok temu wyprowadziłam się z domu rodzinnego i rozpoczęłam nowy etap w życiu związany ze studiami. Mieszkam ze swoją partnerką, z którą jesteśmy w długotrwałym, szczęśliwym związku. Jest to zdecydowanie związek moich marzeń. Niczego pod tym względem mi nie brakuje, a przyjaźń między mną a dziewczynami wciąż się zacieśnia - dlatego też, jeśli chodzi o ogólne życie towarzyskie i kontakty społeczne, ostatnimi czasy czerpię z nich ogromną satysfakcję.

Jednak, gdy poznaję nowe osoby już wieku dorosłym, a jestem na II roku studiów, trudno jest mi wejść w bliższe relacje z innymi młodymi kobietami, kiedy one są hetero. Odnoszę wrażenie, że nie do końca się rozumiemy, mimo, że mamy zbliżone, często stereotypowo "kobiece" zainteresowania. Nie czuję z nimi zrozumienia, wydaje mi się wręcz, że mimo wielu podobieństw w naszej kobiecości, orientacja bardzo nas polaryzuje. Czasem brakuje mi w moim otoczeniu kogoś, z kim będę mogła poczuć jedność kulturową, porozmawiać na tematy związane ze środowiskiem lesbijskim, ikonicznymi filmami, muzyką... Zastanawiam się, czy nie mam zbyt wygórowanych ambicji, jeśli o to chodzi, ale jak oglądam "The L Word", to strasznie zazdroszczę im tego "community"... Takiego poczucia wspólnotowości. Czy obecnie lesbijki nie czują już podstawowej więzi między sobą, opartej na samym współdzieleniu przeżyć i dumy z tego, że po prostu są lesbijkami?
kobietapremium
Kocham tę saficzną cząstkę siebie i chciałabym poznać kiedyś kogoś w swoim życiu, dla kogo jest to równie ważne. Niestety, jak obserwuję najbliższe otoczenie, nikogo takiego nie widzę... oczywiście oprócz mojej ukochanej. Być może taki typ relacji powinien być zarezerwowany wyłącznie dla intymnych związków romantycznych? Może właśnie pogłębia to mój związek, a szukanie podobnych doświadczeń w formie platonicznych przyjaźni skończyłoby się tym, że ta "głębia" wynikająca z poczucia wspólnoty pod względem orientacji przestałaby być aż tak niezwykła?

Jakie są wasze przemyślenia na ten temat?

Myślę, że w takich relacjach platonicznych niekoniecznie trzeba czuć to samo, co w romantycznych – każda przyjaźń ma swój wyjątkowy wymiar

[osiol]

Ciężko mi używać słowa przyjaźń, bo niesie ze sobą ogromny ładunek, ale tak, wśród bliskich znajomych mam/mamy kobiety które nie są hetero. Czy te znajomości różnią się od tych z osobami hetero w naszym życiu? Mam takie wrażenie, że nie. Może w kwestiach literatury czy filmów z nurtu LGBT, ze znajomymi hetero rzadziej pogadam, ale też ja średnio jestem wielbicielem takich pozycji. W sensie: na palcach jednej ręki mogę policzyć te które naprawdę mi się podobały i chciałabym do nich wracać. A przy całej reszcie tematów, czy to związkowych, życiowych, zawodowych - nie wiedzę różnicy czy rozmawiam lesbijką czy hetero dziewczyną.

[half_serious]

Zauważ, że w TLW lesbijki w tej grupie przyjacielskiej zakochują się w sobie i sypiają ze sobą prędzej czy później. Cały film jest oparty przecież o tą sieć powiązań I niestety tak to działa w życiu. Jeśli hetero kobieta i mężczyzna przyjaźnią się ze sobą to najczęściej dlatego, że jedno z nich czuje coś więcej lub dlatego, że już napięcie seksualne rozładowali i stwierdzili że to nie było "to" ale z racji dobrego poznania i polubienia się faktycznie zaprzyjaźnili się bez podtekstu i napięcia. Z lesbijkami jest podobnie.
Naprawdę promil ludzi potrafi zainteresować się drugą osobą w takiej konfiguracji tylko jako przyjacielem od początku, i jeszcze dwie takie osoby muszą się spalać Zauważyłam, że w większych miastach porobiły się takie grupki osób wspierających się ok. czterdziestki i starszych, natomiast nie wiem jak to w środku faktycznie funkcjonuje
Na moim blogu ostatnio udostępniam wywiad z psychoterapeutą par, który dużo lepiej ode mnie wyjaśnia ten temat
Dla mnie bezpieczniej i prościej jest przyjaźnić się z heteryczkami, które znam od 20 lat. Choć mam podobnie jak Ty czasem takie poczucie, że jednak nie o wszystkim mogę z nimi pogadać bo nie wszystkie problemy i sytuacje życiowe ich spotkają. Brakuje mi w tym temacie poczucia przynależności do większej zbiorowości podobnych do mnie osób. Dlatego to forum i jakieś grupy internetowe są małym i czasem krzywym substytutem tego poczucia

[0bserwatorka]

Zainteresował mnie ten wywiad, podasz link?

[half_serious]

Zainteresował mnie ten wywiad, podasz link?

Proszę: https://youtu.be/r-VRYe6LgoA?si=-Rmj361oihJZhwNT

[0bserwatorka]

Dziękuję