Przemoc wobec lesbijek w Niemczech

HISTORIA

Homoseksualizm w kulturze zachodniej był i do dnia dzisiejszego pozostaje poniżany, potępiany i karany jako zachowanie anormalne, grzeszne i chore.

W ramach owej tradycji dyskryminacji tematyzowany był przede wszystkim męski homoseksualizm, podczas gdy o miłości lesbijskiej nie wspominało się prawie wcale.

Jeśli zaś dochodziło już do podjęcia dyskursu, to zawsze z heteroseksystycznego punktu widzenia
seksualność lesbijska = niepełnowartościowa, gdyż:
seksualność = heteroseksualny stosunek płciowy (penetracja).

Od roku 1880 starano się dowieść, iż kobiety homoseksualne postrzegały siebie jako mężczyzn, a ich żądza kierowała się na kobiety "pseudohomoseksualne" (które w rzeczywistości heteroseksualne, dawały się im wprowadzić w błąd).

Z powodu niepełnowartościowości dochodziło do tabuizacji i ignorancji.

Z drugiej strony kobiecy homoseksualizm potępiany i poniżany był ze względu na podejrzenie, iż lesbijki roszczą sobie prawo do męskich przywilejów, a tym samym kwestionują dominację meżczyzn.

Typowe komentarze, z którymi większość lesbijek jest wielokrotnie konfrontowana, wskazują, iż historycznie przekazywane stereotypowe cechy i oceny nie uległy zmianie.

Na porządku dziennym jest patologizacja, marginalizacja, seksualizacja lesbijek lub zaprzeczanie ich homoseksualności.


WZORCE ZACHOWAŃ KOBIECYCH

Patologizacja:
46,6% badanym dawano wyraźnie do zrozumienia, iż ich sposób życia jest anormalny i chory. Powodów doszukiwano się w błędach wychowawczych, zaburzeniach hormonalnych oraz złych doświadczeniach z mężczyznami (67%).

Tabuizacja:
Ponad połowa doświadczyła całkowitego przemilczania tematu homoseksualizmu, przede wszystkim w rodzinach.

Bagatelizacja i zaprzeczanie:
Ponad połowa doniosła o frazesach typu "a gdy w końcu zjawi się ten właściwy..."
Lesbianizm jest postrzegany jako stan przymusowy (z braku alternatywy) lub stadium przejsciowe ("to się jeszcze zmieni").

Marginalizacja i izolacja:
Ponad połowa kobiet podała, iż zostały ze wzgledu na swą orientację seksualną odtrącone oraz został zerwany z nimi kontakt.
42,9% postrzeganych było jako "egzotyczne, osobliwe".

Seksualizacja:
Około jedna trzecia kobiet konfrontowana była z lubieżnymi i agresywnymi uwagami, co dziesiąta z powodu swego lesbianizmu była seksualnie molestowana. Komentarze typu: "powinno się ciebie raz porządnie przelecieć" ukazują heterocentryczny punkt widzenia.


SPEKTRUM PRZEMOCY

Najczęstszą formą przemocy jest dyskryminacja werbalna: 98% badanych kobiet spotkało się z lekceważącymi uwagami, obelgami, wykluczeniem, itp.

43% doświadczyło ataków zarówno słownych jak i cielesnych o podłożu seksualnym.

24% doświadczyło ataków cielesnych, o podłożu nieseksualnym, z uwagi na swój lesbianizm.


STREFY SPOŁECZNE

Przemoc występuje najczęściej w sferze publicznej i w rodzinie.

Sfera publiczna
64% kobiet doświadczyło dyskryminacji i przemocy.
Pobicia i ubliżanie są częstsze, aniżeli w rodzinie.
Najczęstsze - napaści cielesne i o podłożu seksualnym.

Otoczenie domowe
Przede wszystkim słowne; lesbianizm przemilczany, zaprzeczany, określany jako "nienormalny".
Nadużycia i gwałty są częstsze w rodzinie, aniżeli w innym otoczeniu.

Szkoła, edukacja wyższa, zawód
Niewiele doświadczeń z przemocą, przede wszystkim ze względu na rzadki outing. Dwie trzecie lesbijek obawiało się dyskryminacji na stanowisku pracy. Jeśli dochodziło do przemocy, to przede wszystkim w formie mobbingu, tzn. poniżających żartów, lubieżnych uwag.
26,3% doświadczyło konkretnych przypadków dyskryminacji, jak utrudnienie dalszego rozwoju profesjonalnego, doszukiwanie się błędów, zwolnienie z pracy.

Krąg znajomych oraz przyjaciół(ek)
Środowisko o najmniejszej liczbie przejawów dyskryminacji; reakcje czesto pozytywne lub normalne. Najczęstsze doświadczenia dyskryminacji: uprzedzenia i zerwanie kontaktów.
Uwaga: często krag przyjaciół(ek) ulega znacznej zmianie w procesie outing'u; kontakty zostaja zrywane i nie podejmowane na nowo; tworzy się nowe środowisko, włączające lesbijską subkulturę.


REAKCJE EMOCJONALNE

Nie tylko ataki cielesne ale również tzw. "głupie komentarze" wpływają negatywnie na poczucie własnej wartości i bezpieczeństwa osoby pokrzywdzonej.

Najczęściej nadmieniano, iż pokrzywdzona była "oburzona, wściekła, agresywna" (58% poszkodowanych) oraz czuła się "upokorzona, pogardzana, poniżona" (41%).

Nawet w sytuacji gdy kobiety były zdania, iż wypadek nie miał dla nich żadnego znaczenia, ich wypowiedzi sugeruja, że wywołał on poczucie braku komfortu psychicznego, który w sposób negatywny wpływa na ogólną postawę psychiczną.


Zachowania pokrzywdzonych

Pokrzywdzona jest "przytłoczona" i z tego powodu początkowo niezdolna do reakcji.

Nawet w przypadku gdy wie w jaki sposób mogłaby zareagować, powstrzymuje się od reakcji przede wszystkim w warunkach zależnosci, jak np. w rodzinie lub w stosunku do przełożonych.

Większość pokrzywdzonych boi się eskalacji, stąd wiele próbuje ignorować napad (48%) i schodzić napastnikowi z drogi (41%).

Jednakże 40% lesbijek, które wzięły udział w badaniach, potrafiło rozprawić się z napaścią w sposób ofensywny, tzn. postawić kontrę na jednakowej płaszczyźnie.

Napaści fizyczne stosunkowo częściej zmuszają pokrzywdzone do reakcji obronnych. Ponad 1/3 broniła się fizycznie.

Ze strachu przed homofobią, lesbijki rzadko uciekają się do szukania pomocy w instytucjach prawnych i porządku publicznego, jednakże w wielu przypadkach podejmuja odpowiednie terapie oraz opowiadają o swoich doświadczeniach przemocy w prywanym gronie (przyjaciele, partnerka).


SKUTKI DYSKRYMINACJI I PRZEMOCY

Większość pytanych jest zadowolona ze swojej reakcji (50,5%)

W porównaniu z ogólnymi badaniami na temat molestowania seksualnego odpowiedzi wskazują, że lesbijkom w porównaniu z kobietami heteroseksualnymi, częściej udaje się uruchomić mechanizmy, dzięki którym doświadczenia przemocy ulegają relatywizacji.

Można przypuszczać, iż kobiety heteroseksualne często wątpią w swoje postrzeganie rzeczywistości obwiniając siebie, gdyż otaczające je środowisko ocenia je jako zbyt "pruderyjne" lub "czepiające się". Lesbijki jednakże posiadają możliwość wyjścia obronna ręką z doświadczeń przemocy dzięki poczuciu solidarności z innymi lesbijkami o podobnych doświadczeniach.

Lesbijki są niestety narażone na wiekszy potencjał agresji, któremu często nie da się w zadowalający sposób przeciwstawić. Prawie co trzecia kobieta oceniła swoje zachowanie jako bezskuteczne.


NAPASTNICY

W większości osoby obce (62%) lub członkowie rodziny (65,2%). Zarówno mężczyżni jak i kobiety, choć w wypadku napadów cielesnych notuje się wyraźnie więcej męskich napastnikow.


STRATEGIE UNIKANIA KONFLIKTÓW

Lesbijki mają więcej kobiet aniżeli mężczyzn jako powierników

Sprawdzanie opinii rozmówcy na temat homoseksualizmu, poprzez stawianie niewinnych pytań (65%)

Unikanie wyjawienia płci partnerki (47%)

Unikanie wymiany czułości w miejscach publicznych (74%)