Zraniona kobieta. Uzdrawianie więzi córki z ojcem

"Twoja natura, księżniczko, w istocie szczera
i prawdziwa jest,
Lecz czasy są straszne, a bogowie zepsuci"
Eurypides

Napisana przez psychoterapeutkę, jungistkę, córkę alkoholika, która wie, do jakiego rozdarcia wewnętrznego prowadzi taka relacja. Pisze o ranie, jaka w niej powstała, jej konsekwencjach, ale również o drodze, która prowadzi do zagojenia.

"Szczegóły mogą być różne, a rana może boleć na tysiąc innych sposobów".

Bywają ojcowie alkoholicy, ale bywają też zasadniczy i autorytarni. Inni woleliby mieć syna lub opuszczają swoje córki zbyt wcześnie (odchodząc czy umierając). Jeszcze inni kochają je tak mocno, że córki zdają się im zastępować nieobecne partnerki. Mogą być ojcami, którzy dewaluują kobiecość i poświęcają ją dla kultu macho. Mogą być lekkoduchami nie podejmującymi zobowiązań. Jeszcze inni po prostu nic robili, byli bierni pozwalając, by raniono ich córki. Wszyscy oni tworzą świat i kulturę, w jakich przyszło nam żyć. Wszyscy oni mają coś do ofiarowania i czegoś równocześnie nie zapewniają. O nich wszystkich i ich córkach jest ta książka.

"Zranienie relacji córka-ojciec jest chorobą naszej kultury"

W naszej kulturze na wielu wymiarach mężczyźni definiują czym jest kobiecość, "dewaluują kobiecość poprzez redukowanie jej do pewnej ograniczonej liczby ról lub cech, które nie należą do doświadczenia kobiety, ale pochodzą z
abstrakcyjnego poglądu na nią..." Ale stop. Autorka nie zamyka się w ślepej uliczce obwiniania, adaptacji czy rezygnacji, co staje się udziałem wielu kobiet. Proponuje wzięcie odpowiedzialności za własny rozwój i przekształcenie bolesnej relacji. A poznanie swojej historii ma być tylko niezbędnym elementem na tej drodze.