Oczekiwanie

Szukam jej na nowo, od początku, od rana do wieczora. Szukam jej nocą, nieprzespaną, szukam wszędzie i szukam zawsze. Szukam jej w książkach, szukam jej w Tobie, szukam jej w uśmiechach i na palcach z obrączkami. Szukam jej w dotyku, patrzę pod koc, pomiędzy ubrania i w stercie gazet. Rozglądam się za nią w parku, spoglądam na przechodniów i czekam, czekam, czekam.
Może wróci.
Kapryśna jest i wymagająca. Jest jej tyle, ile miejsca w sercu. Ale czy w moim jest go naprawdę tak mało? Czy niewystarczająco dużo go zostało, by przyjąć ją raz jeszcze? A może nie wymościłam go należycie, nie pieściłam ścianek serca, nie szeptałam czule w ucho duszy?
Może wciąż za wąsko jest tam na nią, może przecisnąć się nie może i jęczy tak jak ja, ja po jednej, ona drugiej stornie Kanionu Colorado.
Czekam.
Już nie szukam. Niech mnie znajdzie. Mam usta gotowe i ciepłe, by jej świadectwo złożyć. Mam fascynację w sobie, dech w piersi mi odbiera sama myśl o poranku budzącym się z jej tchnienia.