Tik tak

Tik tak, tik tak. W pustym pokoju cykanie zegara jest tak głośne. Rozbrzmiewa niczym dzwon Zygmunta. Zdajesz sobie sprawę, że już długo tego nie wytrzymasz, że za chwilę zaczniesz wyć, kopać, gryźć... Tak bardzo byś chciała wtulić się w jej silne, bezpieczne ramiona, poczuć kosmyki jej włosów pod opuszkami palców, chłonąć jej zapach... Ale już nigdy tego nie poczujesz! Nigdy już nie złożysz pocałunku na jej nabrzmiałych wargach. Nigdy już...Nie zdawałaś sobie sprawy, jak bardzo będzie Ci tego brakować. Jak bardzo cichy stanie się ten dom. Z jaką pustką przyjdzie Ci się zmierzyć. Już za późno, by wszystko odwrócić. Stało się. Nie ma jej. Pozwoliłaś jej odejść. A teraz złorzeczysz. I klniesz. I pijesz... Bo co innego Ci zostało?Tik tak, tik tak – ile czasu już upłynęło? Przestałaś liczyć sekundy, minuty, godziny. To wszystko zdaje się nie mieć sensu. Wszystko znaczy co? Życie? Gówno! Trzeba się podnieść i pchać dalej swój „wózek bezsensu”. Ale Jej oczy, Jej zapach, Jej głos wciąż siedzą w Twojej głowie. Czasem ich echo rozsadza Ci mózg… Częściej serce.Tik tak tik tak - za chwilę nie wytrzymasz… Palce zaciskają się w pięści. Zęby zgrzytają w szczękościsku. Nawet szum wiatru za oknem drażni... Tik tak, tik tak. Zegar wyleciał przez okno… Podnieś się z tego łóżka. Weź się w garść. Otwórz okno. Wywietrz tu. Przestań użalać się nad sobą. Dość już. Słyszysz? Dość! Jak długo chcesz przeleżeć w marazmie, otępieniu, apatii? Coś się skończyło. Coś może się zacząć! Tylko wyjdź z domu. Spotkaj się z ludźmi. Właśnie tak! Pięknie. Posprzątaj. O tak. Taa. Prysznic to dobra rzecz. Wreszcie!!!! Otrząsasz się powoli.Nie!!! Zostaw to! Nie dotykaj. Tak wiem, że to Jej szminka. Że tak seksownie wyglądała, mając ją na ustach. Nie wiem, dlaczego tu została. Zawieruszyła się. Wyrzuć ją. Albo schowaj, ale nie patrz na nią. Pociesz się myślą, że dla tamtej nie będzie jej używać...Nie płacz. Proszę. Pęka mi serce. Dlaczego nie rozumiesz, że moje "hau hau" oznacza „jestem przy Tobie”?