JUŻ NIE SZUKAM MIŁOŚCI

Już nie szukam miłości. Już nie szukam dobrych oczu w tym brudnym, syfiastym świecie. Po co? I tak kiedy jutro się obudzę, ktoś będzie spał obok. Nie na długo zostanie. Nie. Po co? Spojrzeniem poproszę, by wyszła. Być może poczuje się jak kurwa, kiedy będzie wychodzić ale sama kiedyś, kogoś zrani. Nie mam litości. Po co? Dziś pójdę do klubu. Wybiorę kolejną ofiarę szukającą miłości. Tak jak ja jeszcze pół roku temu. Omamię ją czułymi słówkami. Obiecam złote góry. Jutro ktoś zapłacze. Nie ja. Łez już nie mam. Zostało wyrachowanie, egoizm. I co z tego, że zamiast domu mam cztery puste ściany? Kto powiedział, że wszyscy muszą mieć dom? I co z tego, że smutki i radości dzielę z butelką Tequilli? Kto powiedział, że muszę z człowiekiem? I co z tego, że na rękach wciąż pojawiają się nowe blizny? Kto powiedział, że muszę mieć ładne ręce? I co z tego, że krzyczę przez sen? Kto powiedział, że muszę spokojnie spać?
Jestem twarda i zimna. Jak kamień. Nie zobaczysz mych łez, nie poczujesz mego strachu. Nigdy nie dowiesz się, kim jestem naprawdę. Nie musisz tego wiedzieć. Jutro i tak nie będzie Cię w moim życiu. Nie pozwolę Ci zostać. Nie pozwolę... bo tak bardzo chciałabym, żebyś została na zawsze...