WTOREK

wtorek, 18 maja 2004
2:39
Noc. Za zasłoną nagie gwiazdy mrużą się oszołomione pustką.
Praca przede mną... wyobraźnia jest już daleko.
…
Leżysz obok... obudził mnie subtelny wietrzyk wdzierający się do naszej ciepłej intymności. Masz zamknięte oczy – oddychasz tak równo. Mogłabym na Ciebie spoglądać godzinami. Masz w sobie niewypowiedziane piękno, niepoznane, ukryte. Pozwalasz mi w nie zajrzeć – na ułamek chwili, ogarnąć jednym spojrzeniem, zachłysnąć się tą chwilą. I potem śnić i marzyć, zatapiać się we wspomnieniu, błagając Cię o jeszcze.
To tylko 6 przystanków stąd...
Wyobraźnia niepokornie napawa się swym obrazem.
Twoje długie włosy rozrzucone tak niewinnie i niedbale na poduszce... Kilka godzin temu czułam każdy ich kosmyk jak trzaskał do granic niemożliwości pragnące ciało... w dół za Twoimi ustami.
…
Opieram się w krześle... biorę kostki do gry – może one pomogą mi zrozumieć. Zamyślona żongluje nimi w palcach prawej dłoni. Lewa bezwolnie wędruje po pojedynczych klawiszach.
…
Masz głowę zwróconą w prawo – w przeciwną stronę pokoju, niż miejsce, gdzie siedzę. Lecz rozchylone w sennym westchnięciu usta przypominają pojedyncze chwile – ich pełnię i jedność w szalonym pędzie dłoni, szukających gorączkowo rozkoszy bliskości współistnienia... ten pęd ciał i duszy ku wzajemnym pocieszeniu, wspólnej uczcie, jedności poza czasem i przestrzenią...
…
Zawarczał pies. Sąsiad trzasnął drzwiami. Trudny jest ten wieczór – samotny i tęskny.
Idę na krótki spacer – wytchnąć i pooddychać choć chwilę górskim powietrzem miasta nocą. Gwiazdy rozświetlają firmament. Biegnę wzdłuż alejek z towarzyszką życia Cieniem. Biegnę, coraz szybciej, pędzę, brakuje mi powietrza, krztuszę się, jestem bliska wyczerpania... z nie-bycia przy Tobie.
Idę wolno po schodach. Klucz w zamku odbija się echem po ciemnym korytarzu. Ciche moje kroki i człapanie psa. Wszystko.
Robię herbatę – taką jak Ty lubisz. Włączam cicho muzykę – z Twojej ukochanej płyty. Jem kanapkę – taką, jaką właśnie Ty zawsze nam robisz. Patrzę w okno, odgarniam włosy opadające na czoło – Twoim ruchem. Wychodzę, gasząc światło – tak jakbyś to Ty robiła. Idę do pokoju – jakbyś Ty tam już leżała. Siadam przy biurku....
„Masz nową wiadomość”
Kocham Cię.