ZNAJOMOŚĆ NA TRZY PAS

Słońce rozlewa się po jej skórze. Błądzi leniwie. Przelewa się przez linię bioder, przylega do brzucha, ześlizguje między uda. Nagie, naprężone ciało rysuje się łukiem w światłocieniach południa. I ten gwałtowny, niepohamowany głód spełnienia, który każe jej sięgać po wciąż więcej i więcej.
Wyznaczam sobie coraz nowe granice, spod rzęs przyglądam się zostawianymi za sobą kolejnymi "niemożliwymi". Zapadam się w niej. Jestem nią. W niej. Z nią.
Omdlewam wstrzymując ustami jej oddech, moje usta szepczą jej słowa, mieszają się we mnie ból i słodycz jej orgazmów. Balansuję na granicy snu i obłędu. Znikam.
Umieram. I rodzę się. Rodzę się w niej. Z jej zapachem na włosach. Ze skurczem rozkoszy, drżeniem ud, naprężeniem ciała. Odurzona jej odurzeniem.

***

Jej szept pełzł po poduszkach, wspinał na stromizny ścian. Już od tak dawna powstrzymywała słowa, obiecywała upust wciśniętym w kąt myślom. Dziś dowiedziała się o sobie największej z prawd, dziś mogła dopuścić do swojej tajemnicy niemych słuchaczy.
Z głową na zwiniętej poduszce, z dłońmi wplecionymi w ciemność, krok po kroku schodziła w głąb siebie. Odkrywała pierwsze marzenia, nie takie jak innych dziewczynek, nawet nie takie jak chłopców; bo ona chciała być rycerzem i w maleńkiej zbroi na koniku (na tarpanie, chociaż ktoś powiedział, że tarpany już nie żyją), chciała wybawiać w opresji najpiękniejszą, jaką wówczas znała, kobietę. Drobne ramię podawała swojej pierwszej miłości... Do dzisiaj śmieje się ze swojej słabości do "pań od polskiego".

***

Kolejne dni, nie większe niż kartki z kalendarza. Chwile wyklejane nieśmiało rodzącymi się marzeniami. Czas troskliwie otulany muszlami dłoni. Pocałunki jak nieme obietnice składane u stóp Przyszłości. Motyle skrzydła tysiąc-barwnie połyskujące w słońcu. Celebra dni cichych. Dni dobrych. Dni ciepłych. I tylko ten niepokój. Poczucie Niemożliwego. Kąty świadomości coraz szczelniej wypełniające się Wiedzą. Aż wreszcie dzień, gdy radość Poznawania ustępuje otępieniu Ucieczki. Olśniewający taniec zatrzymany w pół kroku. I jeszcze niezgoda jak cierń. Targi z Losem; pokora w zamian za nadzieję. Wyciszenie odbierające siłę buntowi. Oddanie-poddanie. Bierność - przedsionek beznamiętności. Bez-marzenie gwarantujące bezpieczeństwo.

I znów umieram. I znów rodzę się.
Rodzę się, tym razem bez ciebie. Bez siebie. Bez nas.
Znów bez nas.