Fantastyczne kobiety Sebastiána Lelio. "Nieposłuszne w kinach" od 3 sierpnia

Lelio nazywany bywa chilijskim Almodovarem: podobnie jak u reżysera Wszystko o mojej matce, nietuzinkowe, barwne bohaterki jego filmów wypełniają ekran swoją energią i bezkompromisowością. Tak było już w przypadku Glorii – nagrodzonej w Berlinie za tytułową rolę Pauliny Garcíi. To zresztą właśnie Gloria sprawiła, że Chilijczykiem zainteresowały się producentki Nieposłusznych, Rachel Weisz i Frida Torresblanco.

W Nieposłusznych Lelio po raz kolejny opowiada o kobietach, które nie godzą się na bycie definiowanymi przez otoczenie i dokonywanymi wyborami podkreślają swoją podmiotowość. I po raz kolejny, współpracując z wybitnie utalentowanymi aktorkami, tworzy pełnokrwiste postaci, z którymi widz może się utożsamić.

Lelio przyznaje, że po sukcesie Glorii zaczął dostawać dużo propozycji reżyserowania anglojęzycznych scenariuszy, ale żaden nie przemówił do niego tak, jak Nieposłuszne. Choć temat i miejsce akcji adaptacji powieści Naomi Alderman mogą wydawać się dalekie od filmowego uniwersum Chilijczyka (który do tej pory opowiadał historie osadzone w rodzimym kręgu kulturowym), to reżyser odczuł z nią duże pokrewieństwo. „Była mi jednocześnie daleka i bliska. Mój pierwszy film, Święta rodzina, ma z Nieposłusznymi wiele wspólnego. Też jest w nim opresyjne środowisko i ludzie, którzy mają w sobie wolę przeciwstawienia się mu. Są skłonni wypowiedzieć mu posłuszeństwo, żeby móc być sobą i gotowi zapłacić za to pewną cenę”. Podobnie jak w Fantastycznej kobiecie, również poruszającej wątek prawa do żałoby, obrony własnej tożsamości i wykluczenia. Można powiedzieć, że częścią autorskiej marki Sebastiana Lelio stały się historie o „nieposłusznych" ludziach – często kobietach.