SMUTEK...

Beata
smutek mnie ogarnia
kiedy sobie pomyślę
że wszystko mija bezpowrotnie
każda chwila w końcu przechodzi
do wspomnień do przeszłości
jednak te najpiękniejsze
które nadają życiu
sens i wartość
one jedne zawieszone
w powietrzu
nie ulegają wpływom
czasu

***

świat wygląda jak
pocięty na kawałki
wszystko oddzielone od siebie
ciemnym metalowym paskiem
z góry do dołu
na całą szerokość
i na całą długość okna
ten sam motyw
tylko pomiędzy
kawałek kwitnącej akacji
fragment drogi
błekitne pasmo
ciągnące się aż do ściany

***

odeszłaś
zrobiło się pusto w domu
chodzę z kata w kąt
nie mogę znaleźć sobie miejsca
w głębi duszy pragnę
żebyś wróciła
choć nie daje tego po sobie
poznać
modlę się po kryjomu
nigdy tak rozpaczliwie
nie szukałam boga
nigdy nie byłam taka pewna
że tylko to jest naprawdę
co może przetrwać

***

przemawiasz do mnie
głosem ptaków
szumem lasów
kolorem nieba
kiedy łuna światła
wydobywa się z ciemności
ogarniasz mnie całą
dotykiem wiatru
zapachem który unosi się
nad łąkami
jesteś w kropli rosy
zawieszonej w powietrzu
przez którą oglądam świat
Data publikacji w portalu: 2004-07-20
« poprzedni wiersz następny wiersz »

Witaj, Zaloguj się

KONTAKT

Wyślij swój tekst! - napisz do Namaste
podpisz swoja pracę nickiem lub imieniem
(jeśli chcesz: nazwiskiem), jeśli chcesz napisz swój e-mail, podamy go w podpisie.

NASZA TWÓRCZOŚĆ

Jest jak delikatny kwiat. Każda jej forma zawiera ślady głębokich wzruszeń i emocji, przenosi pamięć o czasie minionym, chroni od zapomnienia chwile.

Tutaj jest miejsce dla Ciebie. Jeśli pisałaś, piszesz lub pisać zamierzasz, nie chowaj efektów swojego natchnienia do szuflady, podziel się nimi.

Tu nikt nie ocenia, nie krytykuje. Możesz przysyłać teksty podpisane imieniem bądź pseudonimem, o dowolnej tematyce i formie. Może to dobre miejsce na debiut i nie tylko.

Zdecyduj się.
To właśnie od Ciebie będzie zależał kształt tej strony. Zapraszam do jej współtworzenia.

Namaste

© KOBIETY KOBIETOM 2001-2025