WIERSZE

niczego ze sobą nie zabiorę
niczego po sobie nie zostawię
dalej ptaki będą unosiły
ciężar ziemi wysoko
trzepocząc skrzydłami na wietrze
a jabłonie jak co roku
będą zakwitały na różowo
śmiech dzieci będzie zawsze brzmiał
tak samo radośnie
a kładka na rzece będzie
przeprowadzała dobrych ludzi na drugą stronę
wszystko co ma swój poczatek
będzie miało swój koniec
a pieśn pochwalna na cześć zycia
będzie brzmiała nowym głosem
w trosce o przetrwanie
może ktoś odpowie na pytania
zadane światu w prosty sposób
opatulając różany krzew

*****

i morza i góry
i bezkresne oceany
błękitne niebo
i szarą cukrówkę
która właśnie przysiadła
na gałęzi jabłoni
kolor niebieski i zielony
przejeżdżający samochód
wieżę kościelną z zegarem słonecznym
zapach traw i ziół
srebrzystą rzekę która sama o tym nie wie
że jest tylko cieniem
znikającym za zakrętem
dwoje ludzi spacerujących brzegiem
most przerzucony
świat w jednej kropli
i oni w jednym świecie

*****

ciemne noce i jasne dni
ptak ze złamanym skrzydłem
i podniebny wiatr który niesie daleko
szcześliwe chwile i smutek
dziecka modlitwę która nigdy nie pozostaje
bez echa
stokrotki rozsiane na łące
wydeptaną ścieżkę
tam i z powrotem
czerwone maki rozkwitające w zbożu
jak krople krwi
falujące oceany które na brzeg
wyrzucają martwe kraby
horyzont i rozżarzoną kulę