MORZOM OCZY GŁĘBOKIE cz.2

***
to nie ma
znaczenia
ty masz swój
mętlik
swoje myśli
swój bukiet

lecz nie ode mnie
przez mnie nie

ja mam swój
mętlik
moje zasuszone
róże w sercu
które niegdyś
podarowałam

nie tobie lecz
mętlik przez ciebie

lecz me myśli
twe myśli nie
szły tą samą
drogą nie
w mą stronę
pogubiły się

przez jeden bukiet
a może przez los?


***
cokolwiek
prosto z serca
czy duszy
ci powiem
to ty tylko
prześlesz
uśmiech
bo nic więcej
twe serce
dać mi
nie może
i nie chce
bo kłamstwa
są bezsensowne


***
twe oczy
stały się
mętną płytką
wodą gdzie
pływa
przeszłość i
tylko przeszłość

mętne
wątpliwości
i nieokreślone
pragnienia
sama nie
wiesz czego
chcesz

nie chcesz
nie możesz
się cofnąć
do przeszłości
nie umiesz
nie potrafisz
nie chcesz?

ruszyć w
przyszłość
stworzyć
zupełnie nowy
świat też
boisz się
nie chcesz

poznać mój
świat? nie
już za późno
ty dostałaś
ten piękny
czerwony
bukiet róż

nie ode mnie
lecz od niej
i list od
twej przeszłości
bolesnej
zdaje się
wciąż kochanej


***
delikatność
kryła się
w twych
dłoniach
tak białych
smukłych
palcach
i jakby
ostrożnych
spojrzeniach
i słowach
płynących
samych
z siebie


***
pamiętałaś
me pisane
słowa tak
dokładnie
że aż z
onieśmielenia
zgubiłam
słowa
które były
w myślach
do wypowiedzenia
i zapamiętane
z twych
pisanych słów


***
w deszczu
słucham
twego
głosu
tak jakby
był głosem
wód głębokich
nad którymi
siedziałyśmy
niby
nowopoznane
lecz nie
zniknęło to
wrażenie
znam skądś
ten głos
a może
to złudzenie?


***
północ minęła
me oczy
otwarte
czy we śnie
odwiedzisz
czy też
może nie
ty przyjdziesz
pod niebem
błękitnym
na tafli
wody głębokiej
i spojrzysz
w te oczy
co spać nie
mogą czy
też nie chcą
bo czekają?


***
zamiast się
łudzić
beznadziejnie
w nadziei
powinnam była
zauważyć
dostrzec
mgłę
przeszłości
w twych
oczach


***
a może
tylko z
grzeczności
piszesz
zwierzasz się

a tak naprawdę
obojętna ci
jestem
jak liść
na wietrze?

i me słowa
myślisz
z grzeczności
zamiast
z serca
szczerego


***
a taką
miałam
ochotę cię...

a tak
chciałam
w głębi
duszy...

ach nieważne

nawet jeśli
ci powiem
to się tylko
uśmiechniesz

i nic więcej
nic...


***
muszę ciebie
wypłakać
z siebie
z tym
niezwykłym
głosem
usposobieniem
tymi oczyma

znów złudną
miałam
nadzieję
licząc że ty
lecz ty w
przeszłości
lustrze tkwisz
i wyrwać się
nie umiesz
a może
nie chcesz?

muszę wypłakać
ten twój głos
i wszystkie
słowa
jeszcze dzisiaj
w nocy nim
mnie to
zabije


***
tak mi
głupio było
siedzieć z tobą
gdy z
twych ust
padały słowa
o niej
o jej czynach
o przeszłości
tak głupio
że aż bolało
mnie tam
w środku
że nie pytasz
mnie o nic
tak jakbyś
nie chciała
znać
me tajemnice
to wciąż
ona i ona

(2006)