WINA KSIĘŻYCA, czyli NIESIONE PRZEZ WIATR cz.3

***
czekałam
czekałam
na twe słowo
sekundę
minutę
godzinę
już
a ty milczysz...

...z zamiarem
odebrania
mi nadziei
duszy mojej?

***
teraz moje
słońce
wisi sobie
przy łóżku
ostatnio
przez ciebie
dotykane
stało się
nietykalne

czeka ze
mną na ciebie

***
przybyłaś ty
z otchłani
przeszłości
po której
śladów nie
miałam
bo listy
zaginęły
gdzieś w
zapomnieniu

istniały tylko
we wspomnieniach
tak jak twoja
dotychczas
nieujrzana
twarz
ale nie zniknęły
nie umarły
dały teraz
nadzieję mi
i tobie

***
delikatny
uśmiech
ciemnych
twych oczu

w twej dłoni
mój słońca
wisiorek

skryta radość
i rumieniec
w mych oczach
i duszy

rzekłaś takie
pewnie na 
szczęście
i je przynosi?

może przyniesie
a może nie
wyszeptałam...

***
nie zdziwi
mnie już nic
czy zabijesz
mnie teraz
czy po miesiącu
roku
latach...

nie zdziwi
mnie to że
za którymś
razem wstawania
natrafię
na niski sufit
bo będzie już
za wiele bólu
nagromadzonego
nade mną...

tam wysoko
we wspomnieniach
pamiętam
tylko uśmiechy
kwiaty
twarze...

pragnę ciebie
nigdy nie
zapomnieć
jeśli zabijesz
po raz
drugi...

jeśli zabijesz...
nie pokochasz
tak naprawdę...

***
tak niewiele
minęło dni
a mi
zdaje się
wieczność
minęła
tamten
dzień
był tak
krótki...

***
nasze losy
splotły się
tak niespodziewanie

w tym jest
magia

z jakiegoś
powodu los
splótł je z powrotem

magia czarna
czy biała

jakby nie
było to
są nasze chwile

***
w jednym
twym spojrzeniu
utopił się ból
i płacz
a narodził
się uśmiech
i słońce w
oczach

w jednym
ciepłym geście
minął smutek
samotność
a narodziła
się radość
i nadzieja
w sercu

***
odgłosy
odjeżdżającego
pociągu
a w nim ty
moje przeznaczenie
myślałam

nie mogłam
patrzeć
odwróciłam się
i poszłam
przed siebie
nie rozpoznając
kierunków
ani ścieżek

***
może po tych
pięciu porach
po tym bólu
i cierpieniu
jakie mamy
za sobą
nie powtórzymy
błędów swoich
ani cudzych

bo nie mam
ani krzty
oporu czy
uprzedzeń
przed tobą
aby mówić ci
tylko prawdę
bez tajemnic

***
obiecałaś różę
na znak

mawiają że
róża na 
pierwszym
tak niezwykłym
spotkaniu
to pech

lecz czy samo
wspomnienie
o niej tego
pecha nie przyniesie?

nie było jej
nigdzie indziej
poza niespełnionymi
zamiarami

***
gdy odjechałaś
pomyślałam
oto ujrzałam
ta która pisała
pięć pór rok
temu że
kocha
że tęskni
że całuje
nieujrzenie

a teraz może
ucałować
tęsknić
pokochać...
...naprawdę

***
pośród mgły
peronowej
przebiegłaś
przez tory
nie wiedząc
nic poza
tym że
czekam

mgły przeszłości
rozpłynęły
się w jednym
uścisku
pocałunku w
policzek
i spojrzeniu
twych oczu
w moje

***
z niepokojem
w żyłach
wrzącym
pokonywałam
sekundy
na peron

co teraz
będzie?
kim ty
będziesz?

znów umrę
czy odżyję
tym razem
ocalę duszę
czy stracę?

***
historia nasza
dobiega końca
ty milczysz
krzykiem
na niebie
nie ma już
słońca
ciemne niebo
bez gwiazd
składa
wyrocznię
na kolejny
rok bez ciebie
i beze mnie