JA

Beata
jestem z nocy ciemnej
noc mnie wypełnia
światła we mnie gasną
ty jesteś jasnym promieniem
który o świcie rozciąga nić na niebie

***

czasami robię coś na przekór
zebyś myślała inaczej niż jest
czasami mówię nie
a wiem że tak
czasami wychodzę i zamykam za sobą drzwi
a przecież zostaję i czuwam nad twoim snem
i tulę cię
choć mówię żegnam albo zupełnie nie odzywam się
w głębi duszy wciąż powtarzam te same słowa
choć potem udaję że nigdy
że to niemożliwe
nie nie po to żeby ciebie zranić
nie po to

****

tyle razy umierałam
na ulicy
w swoim własnym łóżku
przy stole
podczas rozmowy
nie dawałam po sobie poznać że nie żyję
nikt się nie zorientował
nawet potrafiłam się uśmiechać
i udawać szczęśliwą

****

tyle chciałam ci powiedzieć
przez całą drogę układałam słowa
kiedy pociąg ruszał zaczynałam od nowa
i powtarzałam żeby nie zapomnieć
oczywiście niczego nie mówiłam na głos
udawałam że czytam książkę
albo jem kanapkę
albo obserwuję krajobraz
nawet rozmawiałam z kimś
o pogodzie o polityce
częstowałam paluszkami
wcale nie przerywając
za oknem pociąg przesuwał niebo
razem ze mną płynęło
w nieznane
Data publikacji w portalu: 2007-11-02
« poprzedni wiersz następny wiersz »

Witaj, Zaloguj się

Artykuły zoologiczne na Ceneo

KONTAKT

Wyślij swój tekst! - napisz do Namaste
podpisz swoja pracę nickiem lub imieniem
(jeśli chcesz: nazwiskiem), jeśli chcesz napisz swój e-mail, podamy go w podpisie.

NASZA TWÓRCZOŚĆ

Jest jak delikatny kwiat. Każda jej forma zawiera ślady głębokich wzruszeń i emocji, przenosi pamięć o czasie minionym, chroni od zapomnienia chwile.

Tutaj jest miejsce dla Ciebie. Jeśli pisałaś, piszesz lub pisać zamierzasz, nie chowaj efektów swojego natchnienia do szuflady, podziel się nimi.

Tu nikt nie ocenia, nie krytykuje. Możesz przysyłać teksty podpisane imieniem bądź pseudonimem, o dowolnej tematyce i formie. Może to dobre miejsce na debiut i nie tylko.

Zdecyduj się.
To właśnie od Ciebie będzie zależał kształt tej strony. Zapraszam do jej współtworzenia.

Namaste

© KOBIETY KOBIETOM 2001-2024