UNE POESIE

TO JA

Jestem jak
Sama nie wiem co
Pełna niepokoju i zaprzeczeń
Pragnień i marzeń
Wątpliwości i braku konsekwencji
Ale to Ja

Ta sama przed narodzeniem
Przed drogą
I na jej rozdrożu
Czekam
Aż pochłonie mnie świat
Choć on
We mnie już jest
I to Ja
Własnie Ja

jestem swoją częścią układanki
Zagubiona w pośpiechu
W bałaganie niewyjaśnień
Własnych myśli i schowków
I wciaż
Istnieje Ja
Jako Ja
Z czyszczącym się spojrzeniem.

TEATR

Nasz teatr to my
A w nim nasze sny
Odgrywają komedie
Dramat łączac z nami
Scena jest prawem
Kurtyny zasadą
Finału nie bedzie
Został sprzedany
Za marne grosze
Teatr nasz płonie
Zostało zgliszcze
A my po nim stapamy
Raniąc stopy
O minione żale.

KAWIARENKI

W kawiarenkach siedzimy jak dawniej
Spokojnie patrząc przed siebie
Pijąc ulubioną kawę
Z jazzowym aromatem
Otacza nas jesienny klimat
Snujemy rozmowy o śnie
Który nie chciał przyjść
Żyjemy dla siebie
Jak kiedyś żyło się
Szkoda tylko tych łez wylanych
Zanim spełniły się
Nasze sny z dziecinnych gier.