SZKLANE KULE I DIAMENTY

Agnieszka Frankowska/eunika afrankowska@wp.pl
Szklane kule odbijają się od siebie
a w nich śnieg prószy we mnie czas tonie
w tobie moneta rzucona o nas Roztrzaskują się
drobne uprzejmości wymieniamy Szklane kule
wróżą z nas przyszłość jak kocie ścieżki
- słowa jak przyciski do papieru przepadają -
jak biała śmierć w kawie rozpuszczamy się
Mijamy a śnieg prószy i tyle zostaje z nas

Diamenty
– słyszałam, że można je stworzyć z popiołów.
Data publikacji w portalu: 2010-04-21
« poprzedni wiersz następny wiersz »

Witaj, Zaloguj się

KONTAKT

Wyślij swój tekst! - napisz do Namaste
podpisz swoja pracę nickiem lub imieniem
(jeśli chcesz: nazwiskiem), jeśli chcesz napisz swój e-mail, podamy go w podpisie.

NASZA TWÓRCZOŚĆ

Jest jak delikatny kwiat. Każda jej forma zawiera ślady głębokich wzruszeń i emocji, przenosi pamięć o czasie minionym, chroni od zapomnienia chwile.

Tutaj jest miejsce dla Ciebie. Jeśli pisałaś, piszesz lub pisać zamierzasz, nie chowaj efektów swojego natchnienia do szuflady, podziel się nimi.

Tu nikt nie ocenia, nie krytykuje. Możesz przysyłać teksty podpisane imieniem bądź pseudonimem, o dowolnej tematyce i formie. Może to dobre miejsce na debiut i nie tylko.

Zdecyduj się.
To właśnie od Ciebie będzie zależał kształt tej strony. Zapraszam do jej współtworzenia.

Namaste

© KOBIETY KOBIETOM 2001-2024